แม่เราเป็นโรคจิตชนิดนึงค่ะ ต้องกินยาตลอด กินทุกวัน ถ้าขาดยาก็เป็นเหมือนคนสติไม่ดีเลย แต่ตอนนี้เราดูยาให้แม่ทุกวัน แม่ก็ดื้อ ไม่กินยา บอกจะดูเอง สุดท้ายก็กินยาไม่ครบ บางวันก็กินขนมแล้วก็ไปกินยาเลยก็มี กินยาหลายครั้ง เราก็ห้ามทัน แต่แกก็มาตะคอกใส่เรา ตีเรา บางทีเราก็น้อยใจ ร้องไห้บ้าง เพราะตั้งแต่จำความได้ ก็ได้ดูแลแม่ตลอด อยู่ข้างแม่ตลอด....ทุกวันตอนกลางคืนแม่จะลุกขึ้นมาแล้วล้ม แล้วก็เหยียบขาเรา เหยียบตัวเราบ้าง เราก็ไม่เข้าใจ บ้านก็ไม่ได้มืด แต่ทำไมต้องมาเดืนเหยียบ ตอนกลางวันจะชอบออกไปข้างนอกแล้วล้ม เราก็ต้องคอยดู คอยจับ เราเหนื่อยมากเลยค่ะ ทำอะไรไม่ค่อยได้ต้องดูตลอด ไม่มีคนช่วย งานเราก็ต้องทำ เก็บขี้แม่ก็มี ใส่แพมเพิสให้ แต่แม่แกะออก แล้วขี้ตรงพื้น เราทำกับข้าวให้ไม่กิน แล้วมาด่าเราไม่ทำกับข้าวให้ ไม่ดูแก ตอนนี้เราอายุแค่18เอง เพิ่งจบม.6 ญาติเราเขาไม่เอา เขาไม่อยากดูแม่ แต่ชอบมาว่าเราไม่ดูแม่บ้าง ไม่ให้เราไปมีแฟน ไม่ให้เราไปทำงานบ้าง ให้อยู่แต่บ้านดูแม่ ถ้าเป็นงี้เราจะเอาไรกินน้อ เพราะพ่อก็เป็นฝ่ายทำงานฝ่ายเดียว แล้วแต่ละทีส่งเงินมามันก็ไม่พออยู่แล่วค่ะ เราอยากออกไปใช้ชีวิต มีเงินใช้ เราไม่ได้มีชีวิตวัยรุ่นดีๆเลย รถใช้ก็ไม่มี ต้องเดินเอาอย่างเดียว บ้านก็ที่เราอยู่ก็เป็นห้องเช่าเล็กๆ คนข้างห้องก็เสียงดังทั้งวัน ตอนกลางคืนก็ออกมานั่งพูดๆ บางทีเราก็ไม่ได้นอนเลย มันเหนื่อยจริงๆ แม่ก็มีลูก3คนรวมเรา แต่เราได้ดูแม่เองคนเดียว ทั้งนอนเฝ้าที่โรงบาล ไปโรงเรียนไม่ทัน ข้าวก็ไม่ค่อยได้กิน เดินกลับจากโรงเรียนมาบ้านแล้วไปโรงบาลต่อ เราเคยขอให้พ่อซื้อรถมาไว้นะคะ แต่เขาบอกไม่ต้องใช้หรอก อดทนเอา พ่อไม่ได้ลงมาบ้านหลายปีแล้วค่ะ ส่งเงินให้วันละ100 บางวันก็200 แค่นี้ ตอนเรียนอยู่ที่โรงเรียน ก็โดนทั้งเพื่อนทั้งครูเกลียด ครูก็ด่าว่าแค่เพราะมีแฟน แม่ก็เคยพาผู้ชายที่ไหนไม่รู้บอกว่าเป็นญาติเข้ามาบ้าน แล้วเขามาหอมแก้ม มากอดเรา ทั้งๆที่เราไม่รู้จัก ตอนนี้เราพึ่งแฟนอย่างเดียวค่ะ เพราะเขามีรถ แม่ก็ชอบมาจับ มาให้แฟนเราพาไปนู่นไปนี่ ทั้งๆที่ตอนอยู่กับเราจะหงุดหงิดใส่เราตลอด ตอนนี้แม่เหมือนคนสติไม่ดีไปแล้วค่ะ จะออกจากบ้านอย่างเดียว เราก็พึ่งแต่แฟนไม่ได้ เพราะเขาก็มีปัญหาครอบครัวเขาเหมือนกัน ตอนนี้เราโทรมมากๆเพราะไม่ได้นอน ระแวงตลอดเวลา