ตามนั้นเลยค่ะ คือพ่อเเม่ผิดกับพี่ค่ะ หนูเคยตั้งกระทู้เรื่องที่พี่ปาไม้ใส่เเม่หนูเเล้ว ถ้าใครยังไม่เข้าใจพอ เเละอยากรู้ว่าเรื่องมันเป็นมายังไงในกระทู้นี้  ไปอ่านกระทู้เรื่องที่หนูเล่ามาก่อนหน้านี้นะคะ    คือตอนนี้เเยกกันอยู่ เเฟนของพี่ก็พูดคุยกับหนูปกติอยู่นะคะเเถมยังคุยเเบบ ดีกว่าเมื่อก่อนเลย เหมือนใส่ใจมากขึ้น เเต่ไม่สนิทมากเเล้ว คือตอนที่เราออกมาเเปรงฟัน เราเหมือนเห็นพี่กับเเฟนซุบซิบอะไรเหมือนพูดถึงครอบครัวหนู คล้ายๆว่าพี่พูดว่าหนูเเอบดูพี่พูด เเต่หนูไม่ได้เเอบดูเลยสักนิด คือหนูโกรธมาก ทำไมพี่พูดเเบบถึงขนาดนี้ เเล้วเรื่องในหัวก็เข้ามาเรื่องที่พี่พูดจาใส่เเม่เเท้ๆของตัวเอง จนเเม่ร้องให้เสียใจ หนูโกรธเเทนเเม่ เลยพูดออกไปว่า ทุเรศจัง เหมือนพี่ได้ยิน เเละพี่ก็เดินออกมาอีก
หเหมือนลางสังหรณ์มันมาว่ามันไม่ดี หนูเลยเปลี่บนเรื่องพูดกีบตัวเอง ร้องเพลง หัวเราะ เเล้วมันเหมือนมีเสียงอะไรโยนมา หนูคิดในใจหรือเสียงสัตว์เล็กหรือปล่าวไม่ใช่มีใครโยนมาหรอก เเล้วหนูก็เข้าห้อง คือพี่อ่ะเยขู่จะเผาบ้านเเม่ด้วย เเล้สเเถมพี่เคยเสพยาค่ะ คือมันน่ากลัวมากๆเลย ตอนนี้หนูกังวลมากค่ะๆ หนูไม่อยากให้ครอบครัวเเละพี่ผิดกันเข้าใจหนูด้วยว่า พี่เเบบมีมีทุกอย่างเเล้ว ดูเเม่ยังไม่มีอะไรเลย เเล้วให้เเม่จ่ายตลอดเเม่ก็เเก่เเล้ว หนูกลัว ช่วยหนูหน่อยนะคะ หนูกลัวว่ามันต้องมีสักวัน หนูร้องให้ทั้งเครียดด้วย หนูเป็นโรคซึมเศร้ามาเกือบ3ปีเเล้ว เเล้วพ่อเเม่จะเเบบเกือบ60 หนูยิ่งเเทบเครียด เเล้วทำงานหนักด้วย ไม่ได้นอนเต็มที่ ตื่นตี2-3ไปกรีดยาง มันร้องให้เครียดมากๆเลย ว่าถ้าไม่มีท่านเราจะอยู่ยังไง คงเสียใจเเทบขาดใจ เเละเป็นห่วงสุขภาพเเบะการใช่ชีวิตของท่านมากๆ