ก่อนอื่นต้องขอเล่าเรื่องชีวิตจริงยิ่งกว่าละครของเราก่อนนะคะ
คือ เราคบกับผู้ชายคนนึง คบไปคบมาปรากฏว่าตัวเองตั้งครรภ์ ก็คือท้องก่อนแต่งแหละค่ะ
ยอมรับว่าพลาด ตั้งแต่เรารู้ตัวว่าเราท้องเราก็ได้บอกเขาไป เขาก็เครียดนะคะ เราสองคนแอบคบกันโดยไม่มีใครรู้ ครอบครัวเขาก็ไม่รู้ เขาเคยถามเราว่าไปเอาออกไหม หาข้อมูลการทำแท้งให้เราหมด แต่เรายืนยันเสียงแข็งนะคะว่า ไม่
ตลอดการตั้งครรภ์เขาก็ออกค่าใช้จ่ายให้เราเกือบทุกอย่างนะคะ แต่มาวันนึงเราก็มารับรู้ค่ะว่าเขาก็มีผู้หญิงอีก 2 3 4 คน จนเรารู้สึกว่าเราไม่ไหวล่ะ เราก็พูดกับเขาว่าขอตังค์สักก้อนได้ไหมเราจะไปเริ่มต้นชีวิตใหม่กับลูก เธอก็ใช้ชีวิตของเธอกับผู้หญิงของเธอไป เขาไม่ยอมรับขอเสนอค่ะ เขาก็พูดประมาณว่า ลูกฉันฉันก็รัก ไม่ได้อยากมีลูกกับคนอื่น ตอนนั้นยอมรับค่ะว่าเจ็บนะ แต่มันก็ไปไม่ได้ เพราะเราต้องพึ่งเขา ตลอดเวลาที่เราตั้งครรภ์ เราไปหาหมอคนเดียวตลอด ส่วนเขาเรามารู้ทีหลังว่าเขาไปหาผู้หญิงคนอื่น พาผู้หญิงคนอื่นขึ้นบ้าน ขณะที่เราตั้งท้องอยู่ ต้องบอกอย่างนี้นะคะว่า เราทั้งสองไม่ได้อยู่ด้วยกัน ทางบ้านเขาไม่เคยรับรู้ว่าเขามีเราแล้วท้อง เป็นคนในความลับค่ะ จนวันเราคลอด ปากมดลูกเปิด 1 cm. เราต้องขับรถไปคลอดเองคนเดียว แต่เราได้ผ่าคลอดนะคะ เราโทรหาเขาบอกว่า ถ้าว่างให้ช่วยมาโรงพยาบาลทีนะ เราจะผ่าคลอดแล้ว สิ่งที่เขาให้เรากลับมาคือคำด่า บอกว่าจะอะไรนักหนา ทำงาน ก็บอกไม่ว่างไง เราก็ไม่ได้อะไร ไม่ว่างก็ไม่ว่าง จนเราก็เข้าห้องผ่าตัดไป แต่สุดท้ายเขาก็มานะคะ มาเซ็นเอกสารแล้วก็ไป มันเป็นการคลอดลูกที่โดดเดี่ยวมากนะทุกคน มันเสียใจแบบบอกไม่ถูก จนการคลอดผ่านไป เราคลอดน้องประมาณบ่าย 2 ขึ้นห้องพักฟื้นประมาณ 17.00 น. เรารอเขาจน 23.00 น. เขาถึงมา พอเขามาถึงเราจะเอาโทรศัพท์โทรหาแม่ให้แม่มาอยู่เป็นเพื่อนเรา เพราะเราปวดแผลมาก แม่เราอยู่ห่างจากเรา 400 กม. นะคะ เขาบอกจะโทรทำไม ให้แม่ลำบากมาทำไม เราก็บอกไปเราไม่มีคนเฝ้านะ เขาก็บอก เราถามพยาบาลให้แล้ว ไม่ต้องมีคนเฝ้าก็ได้ เราก็ไม่ได้ให้แม่มานะคะ มันเป็นการคลอดที่เราต้องอยู่คนเดียวตลอด 4 วันที่อยู่โรงพยาบาลค่ะ เขาไม่เคยมาเฝ้าเราเลยสักคืน มาเยี่ยมแล้วก็กลับทุกวัน แต่ยังดีที่วันกลับบ้านเขามารับ เราก็กลับไปอยู่หอพัก ตลอดเวลาเกือบ 1 เดือนหลังคลอด เขาก็มาหาทุกวันนะคะ แต่ไม่เคยมาอยู่ด้วยทั้งคืน เราเลี้ยงลูกคนเดียวเหนื่อยมาก ตลอดเวลาที่เราตั้งท้องจนกระทั่งคลอด เรารับรู้ตลอดว่าเขามีคนอื่น ไปมาหาสู่กันตลอด เรามีโอกาสได้คุยกับผู้หญิงคนนั้นนะคะพวกเขาเองก็รับรู้ว่าผู้ชายคนนี้มีลูกแต่พวกเขาก็ไม่ถอยค่ะ ผู้ชายก็ไม่ยอมปล่อย เขาบอกว่ารู้สึกบาปนะ เวลาผู้ชายมาหา แต่ก็รัก จนวันนึงเราทะเลาะกัน เราบอกว่าเราไม่รู้จะทนได้นานแค่ไหน ตามกฎหมายแล้วแม่มีสิทธิ์ในตัวลูก100%อยู่แล้ว เราไม่ได้จดทะเบียนสมรสกันนะคะ เขาก็พูดประมาณว่า อย่าให้เราคิดแบบนั้น ค่าใช้จ่ายทุกอย่างเขาเป็นคนออกให้ ทำไมเขาถึงจะไม่มีสิทธิในตัวลูก เราก็เลยบอกว่างั้นก็ต้องมีเรื่องของศาลเข้ามาแล้วนะ เขาก็บอกว่าถ้าขึ้นศาลก็ดีเลย เขาจะยัดเงินใต้โต๊ะให้ศาลตัดสินให้เขามีสิทธิ์เลี้ยงดูบุตรคนล่ะครึ่งกับเรา ศาลก็ต้องตัดสินแบบนี้เพระาเราก็ส่งเสียเลี้ยงดู เราควรต้องทำยังไงดีค่ะ เราเจอมาเยอะมากๆ จนเราอยากพออยากพาลูกออกมา เขาไม่ยอมเลิกกับผู้หญิงสักคนเลย แล้วทางบ้านเขาก็ไม่ยอมบอก เขาไม่เคยบอกใครเลยว่าเขามีลูก เรายอมรับนะคะว่าเราพลาด เราอยากพาลูกออกมา แต่เขาก็ไม่ยอมตัดขาดจากลูก ไม่ยอมปล่อย เราจะทำยังไงดีคะ เราเหนื่อยมากๆ ถ้าออกไม่ได้ก็ต้องยอมรับสิ่งที่เขาทำให้ได้ ไม่อยากทนแล้วค่ะ
อยากพาลูกเดินออกจากผู้ชายที่ลูกเรียกว่า “พ่อ” ทำไงดีคะ ?
คือ เราคบกับผู้ชายคนนึง คบไปคบมาปรากฏว่าตัวเองตั้งครรภ์ ก็คือท้องก่อนแต่งแหละค่ะ
ยอมรับว่าพลาด ตั้งแต่เรารู้ตัวว่าเราท้องเราก็ได้บอกเขาไป เขาก็เครียดนะคะ เราสองคนแอบคบกันโดยไม่มีใครรู้ ครอบครัวเขาก็ไม่รู้ เขาเคยถามเราว่าไปเอาออกไหม หาข้อมูลการทำแท้งให้เราหมด แต่เรายืนยันเสียงแข็งนะคะว่า ไม่
ตลอดการตั้งครรภ์เขาก็ออกค่าใช้จ่ายให้เราเกือบทุกอย่างนะคะ แต่มาวันนึงเราก็มารับรู้ค่ะว่าเขาก็มีผู้หญิงอีก 2 3 4 คน จนเรารู้สึกว่าเราไม่ไหวล่ะ เราก็พูดกับเขาว่าขอตังค์สักก้อนได้ไหมเราจะไปเริ่มต้นชีวิตใหม่กับลูก เธอก็ใช้ชีวิตของเธอกับผู้หญิงของเธอไป เขาไม่ยอมรับขอเสนอค่ะ เขาก็พูดประมาณว่า ลูกฉันฉันก็รัก ไม่ได้อยากมีลูกกับคนอื่น ตอนนั้นยอมรับค่ะว่าเจ็บนะ แต่มันก็ไปไม่ได้ เพราะเราต้องพึ่งเขา ตลอดเวลาที่เราตั้งครรภ์ เราไปหาหมอคนเดียวตลอด ส่วนเขาเรามารู้ทีหลังว่าเขาไปหาผู้หญิงคนอื่น พาผู้หญิงคนอื่นขึ้นบ้าน ขณะที่เราตั้งท้องอยู่ ต้องบอกอย่างนี้นะคะว่า เราทั้งสองไม่ได้อยู่ด้วยกัน ทางบ้านเขาไม่เคยรับรู้ว่าเขามีเราแล้วท้อง เป็นคนในความลับค่ะ จนวันเราคลอด ปากมดลูกเปิด 1 cm. เราต้องขับรถไปคลอดเองคนเดียว แต่เราได้ผ่าคลอดนะคะ เราโทรหาเขาบอกว่า ถ้าว่างให้ช่วยมาโรงพยาบาลทีนะ เราจะผ่าคลอดแล้ว สิ่งที่เขาให้เรากลับมาคือคำด่า บอกว่าจะอะไรนักหนา ทำงาน ก็บอกไม่ว่างไง เราก็ไม่ได้อะไร ไม่ว่างก็ไม่ว่าง จนเราก็เข้าห้องผ่าตัดไป แต่สุดท้ายเขาก็มานะคะ มาเซ็นเอกสารแล้วก็ไป มันเป็นการคลอดลูกที่โดดเดี่ยวมากนะทุกคน มันเสียใจแบบบอกไม่ถูก จนการคลอดผ่านไป เราคลอดน้องประมาณบ่าย 2 ขึ้นห้องพักฟื้นประมาณ 17.00 น. เรารอเขาจน 23.00 น. เขาถึงมา พอเขามาถึงเราจะเอาโทรศัพท์โทรหาแม่ให้แม่มาอยู่เป็นเพื่อนเรา เพราะเราปวดแผลมาก แม่เราอยู่ห่างจากเรา 400 กม. นะคะ เขาบอกจะโทรทำไม ให้แม่ลำบากมาทำไม เราก็บอกไปเราไม่มีคนเฝ้านะ เขาก็บอก เราถามพยาบาลให้แล้ว ไม่ต้องมีคนเฝ้าก็ได้ เราก็ไม่ได้ให้แม่มานะคะ มันเป็นการคลอดที่เราต้องอยู่คนเดียวตลอด 4 วันที่อยู่โรงพยาบาลค่ะ เขาไม่เคยมาเฝ้าเราเลยสักคืน มาเยี่ยมแล้วก็กลับทุกวัน แต่ยังดีที่วันกลับบ้านเขามารับ เราก็กลับไปอยู่หอพัก ตลอดเวลาเกือบ 1 เดือนหลังคลอด เขาก็มาหาทุกวันนะคะ แต่ไม่เคยมาอยู่ด้วยทั้งคืน เราเลี้ยงลูกคนเดียวเหนื่อยมาก ตลอดเวลาที่เราตั้งท้องจนกระทั่งคลอด เรารับรู้ตลอดว่าเขามีคนอื่น ไปมาหาสู่กันตลอด เรามีโอกาสได้คุยกับผู้หญิงคนนั้นนะคะพวกเขาเองก็รับรู้ว่าผู้ชายคนนี้มีลูกแต่พวกเขาก็ไม่ถอยค่ะ ผู้ชายก็ไม่ยอมปล่อย เขาบอกว่ารู้สึกบาปนะ เวลาผู้ชายมาหา แต่ก็รัก จนวันนึงเราทะเลาะกัน เราบอกว่าเราไม่รู้จะทนได้นานแค่ไหน ตามกฎหมายแล้วแม่มีสิทธิ์ในตัวลูก100%อยู่แล้ว เราไม่ได้จดทะเบียนสมรสกันนะคะ เขาก็พูดประมาณว่า อย่าให้เราคิดแบบนั้น ค่าใช้จ่ายทุกอย่างเขาเป็นคนออกให้ ทำไมเขาถึงจะไม่มีสิทธิในตัวลูก เราก็เลยบอกว่างั้นก็ต้องมีเรื่องของศาลเข้ามาแล้วนะ เขาก็บอกว่าถ้าขึ้นศาลก็ดีเลย เขาจะยัดเงินใต้โต๊ะให้ศาลตัดสินให้เขามีสิทธิ์เลี้ยงดูบุตรคนล่ะครึ่งกับเรา ศาลก็ต้องตัดสินแบบนี้เพระาเราก็ส่งเสียเลี้ยงดู เราควรต้องทำยังไงดีค่ะ เราเจอมาเยอะมากๆ จนเราอยากพออยากพาลูกออกมา เขาไม่ยอมเลิกกับผู้หญิงสักคนเลย แล้วทางบ้านเขาก็ไม่ยอมบอก เขาไม่เคยบอกใครเลยว่าเขามีลูก เรายอมรับนะคะว่าเราพลาด เราอยากพาลูกออกมา แต่เขาก็ไม่ยอมตัดขาดจากลูก ไม่ยอมปล่อย เราจะทำยังไงดีคะ เราเหนื่อยมากๆ ถ้าออกไม่ได้ก็ต้องยอมรับสิ่งที่เขาทำให้ได้ ไม่อยากทนแล้วค่ะ