ลมรอนอ่อนคลื่นริ้ว เรียวขบวน
เอินหยอกต่างก็ยวน ก็เย้า
เกี้ยวซุกเกี่ยวสุขสรวล สราญก่อน มานา
หยาดกระเซ็นเย็นเคล้า กลิ่นกลั้วกามกระสัน ฯ
ลมราลางเริ่มไร้ ก่อเกลียว
กระกัติก่อนวูบเดียว ก็เร้น
จืดจางห่างแลเหลียว ลืมก่อน แลนา
เกลือทะเลกลิ่นเน้น กระหยับย้ำไกลกระสัน ๚
ลมลาหลุดหยุดหนิ้ง หยุดนันท์
เงียบต่อเงียบต่างประจัน ต่อหน้า
ในสมุทรกลับผกผัน กวนก่อ
ครืนคลื่นทะเลบ้า บ่มใบ้ในผิว ฯะ
ลมกรรโชกคลั่งเข้า โรมรัน
ผรุสวาท-ดัน ดับดิ้น
กริ้วโซกเกี่ยวโศกศัลย์ วินาศก่อ
วิจิวิจลสิ้น วิจักขณ์เศร้าเสมอกัน ๚ะ
ลมผวนหวนกลับให้ ระลึก
ต่างร่วมลองตรองตรึก ปรับแก้
ครวญน้ำนิ่งลงนึก ควรหนึ่ง เดียวนอ
ควรภาพรักมิแพ้ วาตเพี้ยงผ่านพาน ฯะ๛
ลมเพ้ยแล้วเมฆ-รุ้ง เลื่อมแล
ร่วมช่วยกันพันแผล ผ่านผ้าย
สัมพันธ์มิผันแปร คงอยู่
ระยิบคลื่นนาราคล้าย สมุทรซร้องยินดี ๚ะ๛
กลสมุทรา