กลสมุทรา


ลมรอนอ่อนคลื่นริ้ว        เรียวขบวน
เอินหยอกต่างก็ยวน          ก็เย้า
เกี้ยวซุกเกี่ยวสุขสรวล     สราญก่อน มานา
หยาดกระเซ็นเย็นเคล้า    กลิ่นกลั้วกามกระสัน ฯ

ลมราลางเริ่มไร้         ก่อเกลียว
กระกัติก่อนวูบเดียว       ก็เร้น
จืดจางห่างแลเหลียว     ลืมก่อน แลนา
เกลือทะเลกลิ่นเน้น     กระหยับย้ำไกลกระสัน ๚

ลมลาหลุดหยุดหนิ้ง             หยุดนันท์
เงียบต่อเงียบต่างประจัน         ต่อหน้า
ในสมุทรกลับผกผัน                กวนก่อ
ครืนคลื่นทะเลบ้า            บ่มใบ้ในผิว ฯะ

ลมกรรโชกคลั่งเข้า      โรมรัน
ผรุสวาท-ดัน          ดับดิ้น
กริ้วโซกเกี่ยวโศกศัลย์     วินาศก่อ
วิจิวิจลสิ้น        วิจักขณ์เศร้าเสมอกัน ๚ะ

ลมผวนหวนกลับให้      ระลึก
ต่างร่วมลองตรองตรึก       ปรับแก้
ครวญน้ำนิ่งลงนึก   ควรหนึ่ง เดียวนอ
ควรภาพรักมิแพ้       วาตเพี้ยงผ่านพาน ฯะ๛

ลมเพ้ยแล้วเมฆ-รุ้ง       เลื่อมแล
ร่วมช่วยกันพันแผล    ผ่านผ้าย
สัมพันธ์มิผันแปร         คงอยู่
ระยิบคลื่นนาราคล้าย   สมุทรซร้องยินดี ๚ะ๛
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่