เราเป็นคนที่ค่อนข้างอวบค่ะช่วงบนเราไม่อ้วนหุ่นทั่วไปเลยค่ะเเต่ช่วงล่างคือเป็นคนขาใหญ่ แต่เราว่าหน้าตาเราไม่ได้ขี้เหร่เลยเพียงแต่เรามีสิวค่ะแบบประปราย แต่ตอนเด็กช่วง5-6ขวบเราค่อนข้างที่จะหน้าตาดี ขาว สูง ผอม ตาโตๆ เห็นจากรูปที่เคยถ่ายไว้ใครๆก็บอกว่าตอนเด็กน่ารักมากแต่โตมาเหมือนคนละคน ตอนฟังก็เสียใจนะคะแต่ก็ปลอบตัวเองตลอดว่าเราสวยในแบบของเราใครว่าเราไม่สวยแต่เรามั่นใจว่าเราสวยก็พอแล้ว555 แต่พอเวลาออกไปข้างนอกเจอญาติไม่เคยมีใครชมว่าเราสวยหรือน่ารักแถมเค้ายังไม่ทักเราด้วยค่ะ แต่กับพี่เรา พี่ไปด้วยจะชมจะอวยตลอดว่าสวยจะทักแค่พี่คนเดียว มันสะสมๆนานวันเข้าจนแอบน้อยใจว่าเราไม่หน้าตาดีสักหน่อยพอให้เค้าชมเลยหรอหรือเค้าเห็นว่าเราหุ่นไม่ดีเค้าก็เลยไม่อยากทักไม่ชม เราหุ่นไม่ดีมันผิดมากเลยหรอไม่เคยมีใครนึกถึงเลยญาติๆไม่ค่อยทักหรือสนใจเพราะเราหุ่นไม่ดี ไม่สวยเหมือนพี่ เราก็ชอบที่เราเป็นเราเราโอเคที่เราเป็นอยู่มั่นใจว่ามันไม่ได้แย่ขนาดนั้น มีแค่คนเดียวที่ชมอยู่ตลอดคือแม่เพียงคนเดียวเท่านั้น