เราคบกับแฟนมา9ปีแล้ว ใกล้จะแต่งงานกันในช่วงพฤศจิกานี้
วันนั้นแฟนเราจะกลับไปเยี่ยมแม่เขา ซึ่งห่างจากเราประมาณ40กิโล ด้วยความเป็นห่วง เราบอกเขาว่า เดี๋ยวจะตามไปทีน่ะ เพราะเพิ่งเลิกงานขอนอนพักก่อน ด้วยความทีเราเป็นห่วงเขามาก ไม่อยากให้ขับรถกลับคนเดียว พอเราตื่นก็รีบอาบน้ำ แล้วแอปธนาคารก็กดเงินไม่ได้อีก เราเลยโทรหาแฟนให้โอนเงินให้หน่อย แฟนบอกแปปเดียว หายไปเกือบชม.กว่าเขาจะโอนให้ รถเมล์สายที่นั่งก็หมด แต่ตอนนั้นเราอยู่ที่รอรถแล้ว มันไกลจากบ้านที่เราอยู่10กิโล รถโดยสารกลับก็ไม่มี เรารีบโทรไปหาแฟนทันที บอกเราไปไม่ได้ จะกลับกี่โมงเหรอ เขาบอกสองทุ่ม ซึ่งตอนนั้นหกโมงเย็น เราเลยบอกว่าขากลับแวะรับหน่อย ไม่มีรถกลับ ถ้าเป็นไปได้อย่างให้กลับก่อนสองทุ่ม เพราะทางมันเปลี่ยวด้วย แฟนบอกไม่ได้จะนอนเล่นที่บ้านก่อน เราเลยถามว่าให้เราไปรออยู่ที่ไหนล่ะ เขาบอกไม่รู้ หาทางกลับเอง สุดท้ายเราต้องโทรหารุ่นพี่ที่ทำงานมารับกลับไป ระหว่างทางพี่เขาพาแวะกินข้าว เพราะรู้ว่าเราจะยัฃไม่ได้กิน พอมาซอยบ้าน เราต้องเดินเข้าไปอีก ไปเจอแฟนกลับมาพอดี เราเลยเงียบไม่พูดอะไร เขากลับบ่นว่าทำไมถึงปล่อยให้เขามาถึงก่อน แทนที่จะอยู่บ้าน ทำกับข้าวรอเขา ตอนนั้นร้องไห้เลย พูดกับเขาไป จะไม่ถามหน่อยเหรอว่ากลับมาได้ยังไง กินข้าวรึยัง เขาเงียบ เดินเข้าบ้านไปทันที
เลิกกับแฟนแบบนี้ ยังไงดีให้เสียใจน้อยที่สุด
วันนั้นแฟนเราจะกลับไปเยี่ยมแม่เขา ซึ่งห่างจากเราประมาณ40กิโล ด้วยความเป็นห่วง เราบอกเขาว่า เดี๋ยวจะตามไปทีน่ะ เพราะเพิ่งเลิกงานขอนอนพักก่อน ด้วยความทีเราเป็นห่วงเขามาก ไม่อยากให้ขับรถกลับคนเดียว พอเราตื่นก็รีบอาบน้ำ แล้วแอปธนาคารก็กดเงินไม่ได้อีก เราเลยโทรหาแฟนให้โอนเงินให้หน่อย แฟนบอกแปปเดียว หายไปเกือบชม.กว่าเขาจะโอนให้ รถเมล์สายที่นั่งก็หมด แต่ตอนนั้นเราอยู่ที่รอรถแล้ว มันไกลจากบ้านที่เราอยู่10กิโล รถโดยสารกลับก็ไม่มี เรารีบโทรไปหาแฟนทันที บอกเราไปไม่ได้ จะกลับกี่โมงเหรอ เขาบอกสองทุ่ม ซึ่งตอนนั้นหกโมงเย็น เราเลยบอกว่าขากลับแวะรับหน่อย ไม่มีรถกลับ ถ้าเป็นไปได้อย่างให้กลับก่อนสองทุ่ม เพราะทางมันเปลี่ยวด้วย แฟนบอกไม่ได้จะนอนเล่นที่บ้านก่อน เราเลยถามว่าให้เราไปรออยู่ที่ไหนล่ะ เขาบอกไม่รู้ หาทางกลับเอง สุดท้ายเราต้องโทรหารุ่นพี่ที่ทำงานมารับกลับไป ระหว่างทางพี่เขาพาแวะกินข้าว เพราะรู้ว่าเราจะยัฃไม่ได้กิน พอมาซอยบ้าน เราต้องเดินเข้าไปอีก ไปเจอแฟนกลับมาพอดี เราเลยเงียบไม่พูดอะไร เขากลับบ่นว่าทำไมถึงปล่อยให้เขามาถึงก่อน แทนที่จะอยู่บ้าน ทำกับข้าวรอเขา ตอนนั้นร้องไห้เลย พูดกับเขาไป จะไม่ถามหน่อยเหรอว่ากลับมาได้ยังไง กินข้าวรึยัง เขาเงียบ เดินเข้าบ้านไปทันที