คือเราพึ่งเจอเพื่อนคนหนึ่ง ครั้งแรกเลยเป็นผ.ช ตอนนั้นยังไม่รู้จักเค้าแต่ครั้งแรกที่เราจำได้ คือตอนเดินกลับบ้านแล้วได้เดินใกล้เค้า แต่ไม่รู้จักกันหรอก แต่ไม่ได้อะไรไม่ได้อยากเป็นแฟน อยากเป็นเพื่อนสนิท อยากรู้จัก คือปลื้มอ่ะ แต่เราอยากเป็นแค่เพื่อนนะ เราก็เลยตัดสินใจทักเค้าไป เค้าก็ตอบน่ะ แต่มักจะเป็นเราที่ชวนคุยซะมากกว่า แต่เค้าก็หน้าตาดีนะ ดูรักสะอาด ผ.ชสำอางประมาณชอบดูแลตัวเองอ่ะ คือที่เข้าหาเค้าเพราะตอนที่เข้ามาครั้งแรก เค้าดูเงียบๆเข้ากับใครไม่ได้ ไม่ชอบเปิดหน้า เค้าเป็นผู้ใหญ่มากๆแต่ขี้เล่น ซึ่งมันคล้ายกับเรามากๆ เราเลยอยากเข้าหาเค้า พอนานๆไปเราก็ไม่ค่อยสนิทเท่าไหร่แต่เจอกันทีไรก็จะถามกันว่า คาบต่อไปเรียนไหนอ่ะ ไปไหนอ๋อ บางทีก็ชอบมาจี้เอว โอบเอวตอนเผลอ ช่วงปิดเทอมเค้าบอกว่าจะย้ายร.รแอบใจหายนะแต่ก็เข้าใจ ตอนเค้าจะกลับบ้านเค้าเลยขอกอด แต่เราด้วยความมีแฟนแล้ว ก็เลยให้แค่จับมือเค้าเลยพูดว่ารักเรามันเก่าแล้วหนิแล้ว เค้าก็เดินจับมือเราโอบไหล่บ้าง แต่เราไม่ได้ตดอะไรหรอก เพื่อนเลยแซวหลังจากนั่นเค้าเริ่มทำตัวห่างเหิน แทบจะไม่ได้คุยกัน แต่เราเข้าใจนะ ว่าไม่กล้าทักกันทั้งคู่ พึ่งจะมาร.รได้ไม่นาน เหมือนเพื่อนสนิทเราจะชอบเค้าแต่เราก็พึ่งมารู้ตัวว่าชอบเค้าเหมือนกัน หลังจากที่เลิกกับแฟน  แต่ชอบของเราที่แปลว่าชอบแบบเพื่อนสนิท แต่รู้สึกเสียใจทุกครั้งที่เพื่อนมาเล่าว่าได้คุยกับเค้าแล้ว แล้วเพื่อนก็บอกไม่ได้ชอบๆ แต่เราดันยุให้เค้าชอบกัน รู้สึกจุกอยู่นะ แต่เลือกที่จะถอยให้เพื่อน ช่วงเปิดเทอม2เค้าก็ยังไม่ย้ายหรอก เราก็แทบไม่ได้คุยกัน เพื่อนก็พึ่งจะมาคุยกับเค้าเทอม2 เราก็แซวเพื่อน พอเค้ามาได้ยิน เค้าก็บอกว่าเด็กน้อยเล่นกันซึ่งมันจุกมาก เพราะเค้าไม่ชอบคนที่นิสัยเด็กน้อย และเค้าคิดว่าคงปรึกษาอะไรไม่ได้ ตอนนั้นคือจุกแต่ต้องแกล้งหัวเราะ เค้าไม่เคยรู้ด้วยซ้ำว่าเราเป็นคนยังไงเห้อ ความสัมพันธ์ที่คิดไปเองอีกแล้วสินะ