เคยเสียความรู้สึกกับแม่กันบ้างไหม เรื่องมีอยู่ว่า พ่อกับแม่เราแยกทางกันตั้งแต่เรายังเด็ก อยู่มาวันหนึ่งพ่อเราป่วยและจากไป พ่อเราก็ได้ทิ้งทรัพย์สินไว้ให้เราเพราะเราเป็นลูกคนเดียว ก็เกิดเรื่องอีก เพราะอาอยากเอาทุกอย่างคืนบอกว่าทุกอย่างเป็นของปู่ย่า ปู่ย่าเป็นคนให้ต้อง ให้คืน ไม่งั้นก็แบ่งครึ่งซึ่งของมันไม่ได้มากมายอะไรเลย แม่เราจึงยื่นมือเข้ามาช่วย ตอนที่พ่อยังอยู่เรากับแม่ไม่ค่อยคุยกันเพราะชอบทะเลาะกัน ตอนนั้นเราอายุ18 แม่ได้เข้ามาเป็นผู้จัดการมรดก และแม่ก็ได้มาช่วยเคลียร์ทุกอย่างจนเรียบร้อยจนเราค่อยๆคุยกัน
พอเราเริ่มโตขึ้นมาหน่อยเริ่มขับรถเป็นเราจึงขอแม่ว่า ขอเอารถไปใช้ได้ไหม เพราะเขาบอกว่าขับได้แล้วค่อยเอาไปใช้แต่พอเราขับได้ มีใบขับขี่พร้อม แม่กลับบอกว่าเอาไปทำไม ไม่อยากให้เขาใช้รถเหรอ เห็นแก่ตัว เราเป็นคนเห็นแก่ตัวมาก เรางงมากเพราะเราพูดไปแค่ว่าขอเอารถไปใช้ จากนั้นก็เขากูดพูดมาต่างๆนาๆเพื่อที่จะไม่ให้เอาไป แล้วก็ทะเลาะกันใหญ่โต พอเริ่มโตขึ้นอีกนิดเรานั่งทำงานอยู่ในห้องที่บ้านของแม่ แม่ตามเรามาจากที่หอเรายังเรียนอยู่เราก็บอกไปแล้วว่าไม่อยากกลับ งานเยอะ เขาบอกเราว่า เอากลับมาทำบ้าน เราก็โอเคเอางานกลับมาทำบ้าน แล้วพออยู่บ้านงานก็ต้องเร่งส่ง เขาก็จะใช้ เราเลยบอกว่า ขอก่อนอย่าพึ่งใช้เร่งส่งงานจริงๆ ไม่ทันแล้ว เขาก็เริ่มด่าหยาบคาย บลาๆๆๆ จนเราทนไม่ไหว เลยพูดขึ้นมามา แม่เป็นอะไร ด่าทำไม เราทำอะไรผิด ด่าเหมือนเราฆ่าใครตาย ทั้งที่เราทำการบ้าน แม่ก็ด่าว่า มันเถียงคำไม่ตกฟาก เลว ชั่ว อกตัญญู เราร้องไห้หนักมากเก็บของกลับหอ เราให้ พ่อ(เป็นพ่อเลี้ยงที่ดีกับเรามากเข้าใจเรามากช่วยคุยกับแม่ให้ทุกอย่างตอนทะเลาะกัน)พ่อก็จะไปส่งที่หอ แต่แม่บอกว่าเอามันไปทิ้งท่ารถพออย่าให้รู้ว่าไปส่งมันถึงหอนะ เราเลยคิดขี้นมาในใจว่า ที่ขับไปส่งเรา ไม่ใช่รถเราหรอ เรื่องนี้ก็ผ่านไปเราเลยกลั้นใจขอรถอีกรอบเพราะรอบนี้เราต้องไปฝึกงานไกลและต้องใช้จริงๆ แม่ให้เหตุผลมาว่า เอารถคันเก่าแม่ไปใช้ เราเลยถามว่า ทำไมถึงไม่ให้เราเอาคันของเราไปเราขับถนัดคันนั้น เขาบอกว่าถ้าเราเอาไปเดี๋ยวชนเดี๋ยวเป็นรอยรถยังใหม่ เราเลยถามต่อว่า แล้วถ้าเอาคันเก่าแม่ไปไม่ถนัดขับไปชนแล้วตายล่ะ แม่ตอบว่า ไม่ตายหรอก หัดขับเอาเรารู้สึกว่าแม่ไม่ค่อยห่วงเราเลย เราควรจัดการความรู้สึกที่มันไม่ดีต่อแม่ยังไงดี