คือนี่ไปวันเกิดแฟนมา แล้วมีเพื่อนบ้านมาร่วมงาน ทีนี้พอถึงช่วงตัดเค้กแบ่งกันกิน เพื่อนบ้านคนนั้นเป็นผช.(แก่กว่าเราเป็นผู้ใหญ่แล้ว)ก็เอานิ้วจิ้ม ครีมช็อคโกแลตมาป้ายหน้าแฟนเรา (เราก็แอบไปถามนางนะว่าโกรธมั้ยตอนโดน นางก็บอกว่าโกรธ แต่นางยังพอนิ่งได้อยู่)

ละพอเรากำลังจะตัดแบ่งให้เพื่อนๆกิน เขาก็มาป้ายเราอีกคน แต่ก่อนจะป้ายโดน เราบอกเขาว่าไม่เอาค่ะ ไม่เล่นนะ แต่เขาก็ยังดึงตัวเราไว้แล้วป้ายเราจนได้ ตอนนั้นคือเริ่มรู้สึกไม่โอเคแล้ว แต่ยังพอทนได้

เลยทำตัวนิ่งๆไว้ไปตัดเค้กต่อ ตอนนั้นเหมือนเขาได้เค้กไปแล้ว เขาก็เอาเค้กในถ้วยที่ตัดแบ่งไว้แล้วมาป้ายหน้าเราอีกรอบ

ตอนนั้นคือทั้งโกรธทั้งอาย ตอนนั้นยอมรับเลยว่าแทบควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ มันเป็นความรู้สึกที่แบบ โกรธมากๆจนจะร้องไห้ ไม่ใช่เสียใจแต่ทำอะไรไม่ได้

เราเลยรีบเดินออกจากห้องไปล้างหน้า แล้วนั่งอยู่ข้างนอกคนเดียว เพื่อสงบสติอารมณ์

แต่แม่ก็มาว่าเราว่า เดินออกมาแบบนี้ได้ไงมันเสียมารยาท เขาแค่เล่นไปจะโกรธทำไม แค่นี้ยังรับไม่ได้ แล้วจะอยู่กับโลกภายนอกได้ยังไง แล้วก็บอกอีกว่าแค่นี้สิวไม่ขึ้นหรอก อย่างน้อยควรยิ้มแล้วค่อยขอออกไปล้างหน้าก็ได้ แต่ตอนนั้นเรายิ้มไม่ออกแล้วจริงๆ แต่ก็ถูกของแม่แหละค่ะ ถ้ามองเรื่องมารยาท เราก็ทำตัวไม่เหมาะสมจริงๆ แถมยังโกรธในเรื่องเล็กน้อยอีก แต่ถ้าให้อยู่ในตอนนั้น เราคงทนไม่ไหวจริงๆ อาจจะทำให้เราปี๊ดแตก หรือยืนร้องไห้อยู่ตรงนั้นเลยก็ได้

(ตอนเราเดินออกมาเราเก็บสีหน้าไม่อยู่ค่ะ แล้วผช.คนนั้นก็กินเหล้าด้วย แต่จากที่เห็นก็ไม่ได้เมาจนไม่รู้เรื่องค่ะ ยังรับรู้และมีสติดีอยู่ แล้วก่อนหน้านี้เราก็ได้ทำเป็นเล่นกับแฟน เหมือนจะเอาเค้กป้ายหน้า แต่เราแค่แกล้งไม่ได้ป้ายจริง เขาอาจจะคิดว่าเราอยากเล่นก็ได้)

เลยอยากจะถามทุกๆคนว่า ทุกคนมีวิธีจัดการกับอารมณ์ตัวเองยังไงหรอคะ ทั้งด้านสีหน้าแล้วก็การ
กระทำ ในสถานการณ์ที่เร่งด่วนแบบนี้อ่ะค่ะ รอบหน้าจะได้ไม่เสียมารยาทเดินหนีไปก่อน¡-¡