ตอนนี้ก็ชินแล้วแหละครับแค่อยากได้คนรับฟังคนปลอบหรือคนให้คำแนะนำก็ดี
ก็ช่วงนี้ผมกับแฟนไม่ค่อยได้เจอกันครับ เพราะ ระยะทางด้วย เวลาด้วย กว่าจะว่างตรงกันทีนี้ เราก็จะนัดกันหาอะไรทำร่วมกันบ้างซึ่งก็ล้มเหลวแหละครับ
เดี๋ยวอยู่ๆก็มีเพื่อนชวนไปร้านเหล้าบ้าง อยากไปร้านเหล้าเองบ้าง หรืออยากไปข้างนอกบ้าง ซึ่งแรกๆก็ไม่ค่อยโอเค ไม่โอเคเลยนั้นแหละครับ นัดเรามันเทกันง่ายจัง เเต่ก็เจ็บใจกว่าเดิมด้วยเหตุผลเขาแหละ ลืมบ้างล่ะ คิดว่าผมคงมาไม่ได้บ้างล่ะ แต่เขาก็บอกว่าแคร์ผมนะ ถึงผมจะไม่ค่อยมั่นใจในคำนี้แล้วก็เถอะ
ตอนนี้ก็ไม่เชิงชินหรอกครับแค่เถียงไปก็หาว่าขัดใจปล่าวๆเลยทำได้แค่จัดการความรู้สึกไม่โอเคของตัวเองแล้วก็ปล่อยเขาเทไปนั้นแหละ อยากไปไหนก็ไป อยากทำอะไรก็ทำ 

มันก็แย่แหละครับ ต่างคนต่างมีเหตุผลของกันและกันจะให้เข้าใจกันทุกกอย่างมันก็คงไม่ใช่นี่นะ แต่จะให้อธิบายให้อีกฝ่ายเข้าใจความรู้สึกเรามันก็เหนื่อยและมักทำให้รู้สึกแย่กว่าเดิมอีก เพราะงั้นตอนนี้ก็คงต้องชินแหละครับไม่ได้ก็ต้องได้

ถ้าอ่านจบก็ขอบคุณนะครับที่สละเวลาอันแสนมีค่ามาให้ ยังไงก็ขอให้พบเจอแต่สิ่งดีๆนะครับผู้อ่าน