คือเราคบกันได้5เดือนเองค่ะ ทะเลาะกันประจำเรื่องเล็กๆน้อยๆ เช่นเรื่องเที่ยว(คาเฟ่) แฟนไม่ค่อยชอบให้ออกไปไหน จึงทะเลาะกันประจำเพราะเราชอบเที่ยวมากค่ะ เราอายุ18 ส่วนแฟน24แล้วค่ะ ทำงานแล้วและความคิดเหตุผลต่างกันมากเขาดูเป็นผู้ใหญ่มากค่ะ คอยบอกคอยเตือนคอยสอนตลอด ถ้าไม่มีเขาก็คงแย่อยู่เหมือนกันค่ะ เขาหวังดีกับเรามาก ใส่ใจตลอด ต่างจากเราลิบลับเลยเรียกได้ว่าสุดคั่วของอีกฟั่ง ไม่มีอะไรดีเลยก็ว่าได้ รู้สึกไม่เหมาะสมยังไงอย่างงั้น ทะเลาะกันทีไร ก็เกิดจากเราทุกที บางทีไปเรียนก็ไม่ค่อยได้คุยกัน ทำให้เขาเหงาอยู่บ่อยๆ พอจะได้คุยกันทีไรก็ทะเลาะกันก่อน เราเวลาไม่ค่อยจะตรงกันเท่าไหร่ เเฟนจะว่างช่วงตอนเช้า ส่วนเราก็หลังเลิกเรียน คุยกันแป๊บๆ3-4ทุ่มแฟนก็นอนแล้ว บางวันก็ไม่ได้คุยกันเขาคงน้อยใจอยู่บ่อยๆ เราอยู่ห่างกันพอสมควรค่ะ แฟนอยู่อีกจังหวัด ห่างกัน400กว่าโลเลย แล้วเราก็ทำผิดแต่เรื่องเดิมๆ จนแฟนก็พูดว่าเหนื่อยว่าท้อมาหลายครั้งแล้ว เราก็บังคับให้เขาอยู่ด้วยหรือเปล่าก็ไม่รู้ ทั้งที่น่าจะปล่อยให้เขาไปเจอคนดีๆ ที่เข้ากันได้ง่ายๆ มีเวลาให้เขาคอยดูแลเทคแคร์กัน แต่พอจะปล่อยเขาไปเราเองก็ทำใจไม่ได้ ก็เพราะรักเขามาก ครั้งนี้ก็ทะเลาะกันเรื่องไม่ค่อยได้คุยกันนี่แหละ เขาก็บอกว่าชินแล้ววว ไม่หวังอะไรกับเราเเล้ว แล้วก็บอกว่าพอแล้วคนต่างไปจะดีกว่า เราก็รู้สึกแย่กับตัวเองมากๆ เราก็อยากเป็นคนที่ดี สำหรับคนที่รักบ้าง แต่มันคงยากไปหน่อยสำหรับเรา ผลก็เลยออกมาเป็นแบบนี้ พอนึกถึงเรื่องที่ผ่านมา เราก็ทำตัวแย่จริงๆ เราควรพอแล้วใช่ไหม ปล่อยให้เขาไปเจอสิ่งดีๆที่ที่ควรอยู่ดีไหมคะ เรารู้สึกแย่มากที่เห็นแก่ตัวดึงเขาไว้ไม่ให้เจอใครต่อใครทั้งที่เขาสมควรจะได้เริ่มสิ่งใหม่ๆกันคนที่สมควร เอายังไงดีค่ะ🥺