สวัสดีค่ะคือเราเป็นคนที่ตอนเด็กน่ารักมากเลยค่ะ พอโตน่าตาก็จะเปลี่ยนอ้วนขึ้นด้วย นั่นเเหละค่ะคือปัจจัยเเรกที่เริ่มทำให้เราเริ่มเกลียดตัวเอง เราอ้วนมาหลายปีละค่ะประมาณ4ปีเเล้ว ก็โดนล้อโดนบูลลี่จากคนอื่น เจ็บใจที่สุดคือจากพ่อแม่ค่ะ หน้าตาเราก็ไม่ได้ดีด้วย ทำให้เราไม่มั่นใจ อายรู้ว่าตัวเองไม่ได้หน้าตาดีก็ไม่อยากคุยกับใครเลยค่ะ เก็บตัว พอประมาณปีที่เเล้วเรามีเพื่อนใหม่ เพื่อนน่ารักมาก คอยเชียร์อัพตลอดเวลาทำให้เราอยากลดน้ำหนัก ก็เริ่มลดเมื่อปีใหม่ ลดมาเยอะ7โล เเต่ก็ยังอ้วนอยู่นะ พ่อเเม่กับเเม่พวกผู้ใหญ่เขาก็เริ่มพูดละว่า ผอมเกิน ไม่สวยเลย เเบบเดิมดีกว่า คือเราก็ช็อคมากๆ เสียใจด้วย พ่อเเม่ก็ด่าเราด้วยที่เราผอมคือเรา สับสนค่ะ ว่าเรา เป็นตัวของตัวเองอยู่มั้ย เริ่มเบื่อละ เริ่มไม่ชอบเลยค่ะไม่ชอบตัวเองเลย ติดนิสัยส่องกระจกด้วยพอมองก็ถอนหายใจ ว่า ทำไมเราหน้าตาเเบบนี้ คือ...อยากจะกรี้ดมากค่ะ กับโลกเเบบนี้คือเกลียดที่สุด อยากตายเลย เริ่มไม่ชอบที่นี่ละ ปิดเทอมทำให้เราอยากไปโรงเรียน หรือบางทีก็อยากหายไปเเบบหายไปเลยก็ดี คือ .,....เบื่อตัวเองจังเลยค่ะ