สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องในใจที่อยากจะระบายออกมามากๆ แต่เราก็ไม่มีเพื่อนสนิทคนไหนที่จะสามารถรับฟังปัญหาของเรา ชีวิตเราไม่มีความสุขตั้งแต่ตอนเรียนม.ต้น เพราะเรามีพี่สาวอีกคนนึงที่เรียนเก่งมาก พ่อแม่แล้วทุกคนเลยรักและภูมิใจกับพี่สาวคนนี้มากกว่า บางทีคนเป็นแม่ยังพูดกับเราว่า "ถ้าไม่มีหนู แม่ส่งพี่คนนี้สบายแล้ว นี้หนูเรียนพ่อก็ต้องให้เงินหนู แม่ก็ไม่ได้" ฟังแบบนี้แล้วมันก็น่าเสียใจนะ เราเลยหันไปทางด้านกิจกรรมข่าวมากกว่า จนมีแฟน จนทำให้รู้ว่าอย่างน้อยก็ยังมีแฟนที่อยู่เคียงข้างเราเสมอ ก็เลยจะใส่ใจไปทางแฟนมากกว่าเพื่อนเพราะไม่มีเพื่อนอยู่แล้ว แต่เมื่อขึ้น ปวช.2 เราก็ดันมาพลาดท้องมีลูก ครอบครัวเราก็เสียใจมากที่เราทำแบบนี้ แฟนก็ไม่รับผิดชอบอะไรเลย จนเราต้องออกเรียนมาเลี้ยงลูกที่ต่างจังหวัด ครอบครัวที่ต่างจังหวัดก็ซ้ำเติมชีวิตเราเหมือนกัน แต่บางครั้งชีวิตก็กำลังจะมีความสุขอีกครั้ง เราได้แต่งงานกับแฟนที่ครอบครัวเราแนะนำให้ ดูใจกันแล้วก็เคมีเข้ากันดี แต่หลังแต่งงานเท่านั้นแหละ ผู้ชายคนนั้นเปลี่ยนไปเป็นคนล่ะคนเลย จากที่เราไว้ใจเชื่อใจเขา แต่หลังจากแต่งงานแล้ว ความคิดนั้นได้หายไปเลย เขากลายเป็นคนขี้ขโมย นิสัยก้าวร้าวทั้งเราและครอบครัวเรา เราก็ได้เลิกกันอีก จนเราคิดว่าเหนื่อยมากไหนจะครอบครัว คนรอบข้างที่ดูถูกเราเรื่องมีลูก เราต้องมาโดนเขาดูถูกเรื่องที่เลิกกับผู้ชายคนนี้อีก หลังจากนั้นเราก็โดนพูดใส่หูซ้ำๆ ว่าเราไม่ควรจะมีใคร ดูถูกเราเรื่องงานว่าทำไม่เป็นทั้งๆที่ทำทุกวัน เหนื่อยมาก เคยกินยาเกินขนาดไปหลายตัวยาแล้ว จนหมอประเมินว่าเป็นซึมเศร้าระดับรุนแรง แต่ครอบครัวเราไม่รู้เรื่องนี้เลย เพราะเราไม่อยากจะบอก บอกไปเขาก็ซ้ำเติมเราว่าเขาไม่ผิด เราทำตัวเอง อยากมีคนที่คอยรับฟังปัญหาของเรา อยากมีคนที่พร้อมจะอยู่เคียงข้างบ้าง แต่ก็ยากเหลือเกิน เราควรจะใช้ชีวิตยังไงดีคะ
อยู่บ้านกับครอบครัวแล้วไม่มีความสุข มีใครเป็นแบบเราบ้าง