ช่วงนี้ผมได้ทดลองและเจออะไรบางอย่างเกี่ยวกับการทำสมาธิครับ
ซึ่งวิธีที่ผมจะปฏิบัติมีอยู่ 2 วิธี
1. สวดมนต์ 20 นาทีขึ้นไป
2. การรับรู้ลมหายใจ คืออานาปานสติ แบบลืมตา ยืนก็รู้ นั่งก็รู้ นอนก็รู้

พอผมปฏิบัติ ผมเริ่มจากทำใจให้สงบ คลายทุกๆปมที่มีอยู่ในจิตใจ นึกถึงพระรัตนตรัย และเริ่มสวดมนต์ ซึ่งบทที่ผมสวดมีดังนี้ครับ บทแรก อะระหังฯ บทสอง อิติปิโสฯ 3 ห้อง แล้วเริ่มสวดธรรมจักร พร้อมแผ่เมตตาให้ตัวเอง ส่วนกุศล และสรรพสัตว์ตามลำดับ หลังจากนั้น ผมรู้สึกได้เลยว่า สงบมาก! พิจารณาธรรมได้ขาดเลยครับ เห็นหมด เห็นเกี่ยวกับขันธ์ 5 หมด ตอนนั้นเวลารวมๆ ที่ผมนั่งปฏิบัติ คือ 30 นาที จบอย่างแรกแล้วนะครับ

ทีนี้ผมเว้นว่างช่วงเวลาได้สักประมาณ 2 วัน เพราะมีเหตุให้เว้นช่วงเวลานานครับ ไม่ได้เกียจคร้านแต่อย่างใด

ผมจึงเริ่มปฏิบัติอย่างที่ 2 คือรับรู้ลมหายใจหรืออานาปานสติแบบลืมตา ยืนก็รู้ นั่งก็รู้ นอนก็รู้ ตอนนั้นผมจำได้เลยครับ ว่าผมทำจนผ่านไปแล้ว 50 นาที เกือบเฉียด 1 ชั่วโมงนิดๆ แต่พอสังเกตจิตโดยใช้สติปัฏฐาน ไม่ประณีตเท่าแบบแรกครับ แต่จิตสงบ รู้ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า ที่เรียกว่าสติ..

นั่นสิครับ ทั้งที่ปฏิบัติมากกว่า ใช้เวลามากกว่า แต่กลับสู้แบบแรกคือสวดมนต์ที่ใช้เวลาเพียงแค่ครึ่งชั่วโมงไม่ได้

รบกวนท่านทั้งหลายช่วยแชร์ข้อมูลหน่อยนะครับ ตัวผมมีคำตอบอยู่ในใจแล้ว แต่ผมอยากถามจากหลายๆปาก เพื่อความรู้ และความแน่ใจครับ