คือเรื่องมันเป็นเเบบนี้ค่ะ คือเเม่เราใช้ให้ไปซื้อขนมปังปิ้งค่ะเเล้วเราตอบเเม่ไปว่าไม่ไปไม่ซื้อสั่งไม่เป็น ขอบอกก่อนนะคะคือส่วนตัวเราชอบพูดเเกล้งเเม่เเบบนี้อยู่เเล้วจะปฏิเสธก่อนเเต่ก็ซื้อให้นะคะ  เเล้วตอนนั้นก็มียาย เพื่อนยาย เเม่ เรา ยืนซื้อข้าวกันอยู่ ยายเราเองพูดขึ้นมาว่า เหอะสั่งไม่เป็นเเล้วจะไปใช้ชีวิตอยู่กรุงเทพกรุงน้ำเขาได้ยังไง คือตอนนี้เริ่มเดือดละ เเต่เดือดได้อีกเพราะเพื่อนยายพูดไปซื้อให้เเม่ซะสิ เราเริ่มหน้านิ่งอารมณ์มันเริ่มมา เพราะตรงนั้นไม่ได้มีเเค่พวกเราไง เเม่ค้าเอยไรเอย อายค่ะบอกตรง ส่วนตัวจะเเกล้งเเม่อยู่บ่อยๆ เเต่ครั้งนี้เดือดเพราะอายด้วยที่ยายพูดออกมา มันสื่อได้หลายด้านนะคะ เราเลยพูดไปว่ารำคาญว่ะพูดอะไรนักหนา รำคาญชิปหาย รู้ค่ะว่าไม่สมควรเเต่อารมณ์กำลังขึ้นเเม่เลยหยิกเราเเละเดินนำเราไปที่ร้านขนมปังเราก็เดินตามเเม่ไปเเต่เเม่ก็พูดเหมือนยายอีก อารมณ์เราก็ยังไม่ดี  เราก็พูดอีกรำคาญเเม่จะพูดทำไม  หลังจากวันนั้นเเม่ก็ยังไม่คุยกับเราเลยค่ะ รู้ว่าไม่สมควรจะพูด เเต่ก็ไม่ได้อยากจะขอโทษเพราะเราคิดว่าเราไม่ผิด ส่วนตัวเราคือเป็นคนเเบบนี้อยู่เเล้วชอบเเกล้งเเม่ 
#ควรทำไงให้เเม่หายโกรธคะ ส่วนตัวอยู่คนละบ้านกับเเม่อยู่กับยาย