สวัสดีค่ะ เราอายุ18นะคะ ตอนนี้เรากำลังลังเลกับการตัดสินใจบางอย่างที่เกี่ยวกับเรื่องครอบครัว เราทำงานกลางคืนค่ะทำร้านอาหารแห่งหนึ่งในจังหวัด แม่เป็นแม่บ้าน พ่อเป็น รปภ. พ่อกับแม่จะทำงานตอนเช้า เราทำงานตอนกลางคืนค่ะ เราต้องรับผิดชอบงานบ้านทุกอย่างก่อนไปทำงานค่ะ เราเข้างานบ่าย3 เลิก4ทุ่ม กว่าจะตื่นก็10โมง 11โมง เราต้องตื่นรมาทำทุกอย่างทั้งกวาดบ้าน ถูบ้าน ซักผ้า หุงข้าว วันไหนไม่ทำก็จะโดนด่าด้วยคำพูดที่กระทบจิตใจมากค่ะ(เราโดนด่าตั้งแต่เด็กแต่ก็ไม่เคยชินเลย) ทุกครั้งที่ด่าพวกเขาจะพูดว่า “กูเหนื่อยกับงานนอกบ้านมาแล้วยังจะต้องมาเหนื่อยกับงานในบ้านอีกหรอ” มันเป็นความรู้สึกที่แบบ “แล้วเราล่ะ เราก็ทำงานนะ” ทุกวันนี้เวลาว่างแทบจะไม่มีเลยค่ะ ยิ่งวันไหนต้องออกไปส่งของให้ลูกค้าทุกอย่างจะเหมือนไฟรนตูด เคยบอกววเขาว่าอยากออกไปอยู่ข้างนอกค่ะ แต่เขาไม่ให้ไป เหตุผลหลักๆเลยคือไม่มีใครช่วยทำงานบ้านค่ะ555555555 แปลกดีนะคะพ่อแม่คนอื่นเป็นห่วงลูก บ้านนี้กลัวไม่มีคนรับใช้ เคยจะหนีไปรอบนึงค่ะแต่คิดไปคิดมา ถ้าเขาไม่มีเรา เขาก็ไม่มีใครเลย ยายก็ไม่เอาแล้วค่ะยายไม่ชอบที่เขานิสัยเอาแต่ใจ พี่สาวเราก็ไม่เอาแล้วค่ะ เพราะแม่เคยไล่ออกจากบ้าน ถ้าเขาไม่มีเราเขาก็ไม่มีใครแล้วค่ะ แต่เขาก็ทำตัวเหมือนโลกโคจรรอบตัวเอง เขาต้องถูกทุกอย่าง อยากได้อะไรก็ต้องได้ พูดก็ไม่ฟัง เราควรทำอย่างไงดีคะ