เรื่องของเรื่องก็คือเวลาทะเลาะหรือน้อยใจเวลาที่ปัญหาเริ่มใหญ่มากเขาจะชอบหนีปัญหาหายไปประมาณ1-2วัน แรกๆก็กลับมาปกติค่ะ หลังๆจาก2เริ่มกลายเป็น3วันทำให้เราทนไม่ไหวต้องนั่งรถไปหาเขาว่าเป็นอะไรทำไมต้องเงียบต้องหายหนีปัญหา แล้วเรานั่งรถไปหาก็ไม่ใช่ใกล้ๆ เราต้องนั่งรถจากนครปฐมเข้ากรุงเทพไปหาเขา ต่อด้วย bts ค่าใช้จ่ายก็หลายบาทมากเรายังเรียนอยู่เลย แต่เขาทำงานแล้ว แล้วพอเรานั่งรถไปหาก็เหมือนเขาได้ใจ ยิ่งทำแบบนี้บ่อยมากกว่าเดิม เราเคยถามว่าทำไมถึงต้องหนีปัญหา เขาบอกว่ากลัวเรามากๆ แล้วก็รู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำกับเรา ส่วนใหญ่ที่ทะเลาะกันคือเขาทำตัวไม่เหมือนเดิมเหมือนวันแรกๆที่เราคบกัน ไม่มีเวลา เผลอหลับบ่อย เรื่องเผลอหลับคือทะเลาะกันเยอะสุดเพราะเขาเผลอหลับติดต่อกันทุกวันเป็นอาทิตย์ แล้วเวลาที่เราน้อยใจอะไรเล็กๆน้อยๆเรารอจะคุยกับเขา เขาก็เผลอหลับ พอเผลอหลับบ่อยๆเข้าความน้อยใจมันก็สะสมพอวันที่เขาไม่เผลอหลับเราก็ระบายออกมาค่อนข้างเยอะทำให้มันกลายเป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมาในวันที่เรามีเวลาอันน้อยนิดที่จะคุยกัน สุดท้ายเขาก็เลือกหนีปัญหา วนลูปแบบนี้ไปไม่จบสิ้น ล่าสุดหนักกว่าเดิม ทะเลาะกันอาทิตย์ละ2-3ครั้ง เราต้องนั่งรถเข้ากรุงเทพจำนวนตามการทะเลาะกันทุกรอบไป อย่างเดือนล่าสุดเราต้องนั่งรถไปหาเขา100กิโล 6-7รอบ จนเราเหนื่อย เราท้อมาก แต่ก็ไม่อยากเลิกเพราะเขาแทบจะเป็นคนแรกในทุกๆเรื่องของเราเลย แต่ปัญหาทั้งหมดทั้งมวลคือไม่มีเวลา เผลอหลับ ทะเลาะแล้วหาย จนเราขี้เกียจตาม ช่วงเวลาที่เขาหนีไปเราอยากจะรอเขากลับมาเองบ้าง แต่เราก็เหงามากๆ อยากจะไปแอบคุยกับคนอื่นเผื่อจะเจอใครที่ดีกว่ารู้สึกมากกว่าแล้วเลิกๆกับเขาไป แต่ถ้าไม่เจอก็ถือว่าคุยแก้เหงา แต่ถ้าให้เลิกเราก็ไม่ยอมเลิกแน่ๆเพราะเราอดทนมามาก แค่มีความคิดอยาดจะคุยกับคนอื่นแก้เหงาเท่านั้นเอง แต่ก็ยังไม่ได้ทำค่ะ แค่คิด เราอยากรู้ว่าที่เล่ามาคือเราควรจะแก้ปัญนี้ยังไงดีคะ