เราเป็นคนที่ต้องทำงานแต่เช้า ทั้งเวลาไปเรียน แล้วก็ปิดเทอม เวลาเปิดเทอม เลิกเรียนกลับมาก็ต้องมาช่วยแม่ที่ร้าน ส่วนปิดเทอมก็ต้องมาร้านตั้งแต่เช้า เก็บร้านก็ดึก กลับไปบ้านก็ต้องทำงานบ้านต่อ ไหนจะเวลาอาบน้ำกินข้าว เวลารีแล็กซ์ของเรายังไม่ถึง2ชม.เลย เลยทำให้มีเวลาให้แฟนน้อย แต่พอเราว่างเราก็ทักหาเขาตลอด ตลอดจริงๆครับ เช่นเวลาลูกค้าน้อย เราก็ทักมาคุยกับเขา แต่มันก็ค่อนข้างน้อยครับ เพราะเราต้องลุกไปทำงานต่อ เลยเอาเวลาไปนอนพักหลังร้าน  ตรงนี้เราก็รู้สึกผิดครับ แทนที่จะเอาเวลาไปให้เขา แต่กลับมาเอาความสบายเข้าตัวเอง พอหลังจากกลับบ้าน ผมก็กินข้าวอาบน้ำอะครับ พอตอนดึกๆ มีอยู่วันนึง เพื่อนผมชวนเล่นเกม ผมปฏิเสธมันมาหลายรอบแล้วครับ ผมเลยเล่นเกมกับมัน แล้วแม่ผมก็ดันชวนดูหนัง นานๆทีแม่ผมจะชวนอะคร้บ กว่าจะมีเวลาทำกิจกรรมร่วมกันอย่างอื่นนอกจากทำงาน  แต่ผมก็เกรงใจแฟนครับ ผมแทบไม่มีเวลาให้เค้าเลย ผมเลยขอเค้า ตอบช้าประมาณ5นาทีได้มั้ย ผมดูการ์ตูนกับแม่ไปด้วย เขาก็ไม่โอเคอะครับ เขาบอกว่าผมเอาเวลาว่างไปทำอย่างอื่นไม่แบ่งมาให้เขา พอตอนนอน ผมคุยกับเขาได้มากสุดคือ เที่ยงคืนครึ่ง เพราะผมต้องตื่นเช้าไปทำงาน แต่เขาชอบให้ผมนอนดึกๆ จะได้มีเวลาคุยกับเขา ผมยื้อให้เขาได้ ถึงเกือบๆ ตี3เป็นบางคืน ไหนตอนกลางวันผมก็ไม่มีเวลาให้เขาแล้ว อยู่ช่วงดึกให้เขาจะเป็นไรไป แต่บางคืนผมก็ขอเขานอนตั้งแต่เที่ยงคืนครึ่ง  เขาก็จะโกรธๆผม แล้วเราก็จะทะเลาะกัน วนลูปแบบนี้แทบทุกวัน จนผมคิดว่า เขาชอบคนที่มีเวลาให้ แต่เราเป็นให้เขาไม่ได้ เพราะงั้นเราควรให้เขาไปเจอคนที่มีเวลามากกว่านี้มั้ย ทั้งที่ใจผมอยากอยู่กับเขาแทบตลอดเวลาเลยถเาทำได้ แต่ผมก็ต้องมีเวลาเป็นของตัวเองบ้าง ซึ่งมันน้อย ผมก็แบ่งไปคุยกับดขา แล้วก็เวลาของตัวเอง ซึ่งมันก็จะทำให้ผมอยู่กับเขาน้อยกว่าเดิม  นั่นแหละครับ ผมควรเลิกกับเขามั้ย