คือว่าเเฟนเราทำงานดึกเราเองก็เหมือนกันเเถบไม่มีเวลาให้กันแต่เราก็ทักหาทุกทีที่ว่างถึงจะคุยกันทุกวันเเต่คุยกันน้อยกว่าแต่ก่อนมากเราเข้าใจว่าต่างคนต่างทำงานดึกเช้าเข้านอนกว่าจะตื่นก็เที่ยงทักมาคุยกันสองสามคำก็หายนานๆตอบเสร็จเเลล้วพอเราตัดพ้องี่เง่าใส่เขาก็บอกเหนื่อยง่วงเเล้วก็ตัดบทไปดื้อๆเเบบนี้เราควรเรียกว่าสถานการณ์แบบใหนอะเราผิดหรือเขาผิดทุกวันนี้บทสนทนาแทบจะหายลงไปเลื่อยๆ