คบกับเเฟนมาได้ 6 เดือน เเรกๆก็รักกันปานจะกลืนกิน ห่างกันไม่ได้ พอหมดโปรแล้วก็รู้ซึ้งถึงคำว่าทนจริงๆ วันๆ คุยกันไม่กี่นาที +เเชทเเค่ประมานสิบนาที + ระยะที่ไกลกัน ว่างตรงกันบ้างไม่ตรงบ้าง เค้าฝึกงานส่วนเราปิดเทอมวันๆนึงเราว่างตลอด บางทีก็เหนเค้าออน แต่เค้าไม่ได้ทักเรามาเลยวะ เราก็ไม่กล้าทักไปกลัวเเฟนทำงานอยู่ กลัวรบกวนเค้า ก็เลยกะว่าจะคุยตอนเย็นๆ ไม่ก็สามสี่ทุ่ม เเต่ความจริงที่เจอ คือทำงานล่วงเวลากว่าจะกลับสองทุ่ม อาบน้ำอีกเป็นสามทุ่ม บางวันก๋เลทไปตามระเบียบ เราเดดไลน์นอนกันตอนสี่ทุ่ม เเฟนจะลุกไม่ไหวต้องไปทำงานเช้า ก็พยายามเข้าใจเค้าทำงาน ไม่ว่างเล่นเหมือนเรา จนมาถึงเสาร์อาทิตย์เราก็กะคุยกับเค้าเต็มที่หลังจากหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมากะได้คุยแน่ๆ แต่ความจริงที่ว่านี้มันก็คือวันที่เค้ารอเหมือนกัน วันที่เค้าจะพัก เค้าจะนอนตื่นสาย เราก็โอเคร เดี๋ยวตอนเที่ยงๆ ก็ได้คุย เราก็รอ พอเที่ยงจิงๆ เค้าก้ขอเราไปกินข้าว อื่ม เเล้วที่เรารอมาละ คืออัลไล??,, ไม่เป็นไรบ่ายก็ได้วะ เราก้รอเค้ากินข้าวเสด รอเค้าทักมาคิดวว่าเค้าคงคิดถึงเราเหมือนกัน เเต่ก็เงียบบบ บ่ายหนึ่งสอง สามผ่านไปก็ยังไม่ได้คุยกัน เราก็ต้องไปขายของที่ตลาดนัดตอนบ่ายสามม ช่วงนี้เราเองก็ไม่ว่างช่ะ เราก้คงคิดว่าตอนเย็นแล้วก็ดึกคงได้คุย แต่มันไม่เปนอย่างนั้น เค้าไปเล่นกีฬากว่าจะกลับก้สามสี่ทุ่ม เเล้วเราก้ต้องนอนเร็ว เพราะบ้าน ตจว.จะนอนเร็วแล้วก็ตื่นเช้า
**** เดะมาระบายต่อ****