เราคบกับแฟนมาค่อนข้างนานค่ะ  เขาเป็นเป็นแรกในทุกเรื่องของเราเลยค่ะ เราก็เป็นคนแรกในทุกๆเรื่องของเขาเช่นกัน เราใช่ชีวิตเกือบทุกๆวันของเราอยู่ด้วยกันค่ะไปบ้านหาพ่อแม่กินข้าวทำงานบ้านหรือต่างๆ เราไม่ชอบเพื่อนผู้หญิงเขาค่ะแต่ก่อนก็คุยกันได้เพราะเขาก็เป้นเพื่อนแฟนเรา พอมาพักหลังๆชอบมาโทรให้แฟนเราไปรับไปส่งซื้อข้าวไปฝากอีกหลายๆอย่างค่ะ  เราไม่โอเคบอกไปหลายรอบมากแต่ก็มีแบบนี้มาตลอด เราเชื่อใจแฟนค่ะไว้ใจมาหลายรอบ
แต่รอบล่าสุดเขาคุยกันเรื่องทะลึ่งแต่เขาบอกเล่นๆกันความเป็นเพื่อน  เราตัดสินใจบอกเลิก แต่เขาก้ตามก็เลยลดสถานะมาแบบคนคุยก็ก็แฟนอธิบายควรมสัมพันธ์ไม่ถูกค่ะ  ที่เราไม่เลิกเด็ดขาดเพราะเรารักเขามากค่ะทำใจที่จะไม่มีเขาไม่ได้จริงๆ   แต่พอยิ่งคุยเขานิสัยเด็กมากค่ะเป็นเหมือนเดิม เรางอนชอบมางอนเรากลับงี่เง่า   จากตอนแรกๆที่เรามีความรู้สึกดีๆอยู่ เราก็ไม่รู้สึกเขินอะไรแบบนั้นแล้วค่ะ แต่ถ้าให้ไม่มีเขาเราก็ทำไม่ได้จริงๆ  

เราคิดว่าเราให้โอกาสเขาบ่อยจนเราหมดความอดทนจนไม่รู้สึกอะไร หรือเราแค่เบื่อ หรือหมดรัก ตอนนี้ไม่รู้ความรู้ของตัวเองจริงๆค่ะ