คิดยังไงกับ "การชดใช้บุญคุณพ่อแม่ที่ทำให้เราเกิดมา" ในสังคมไทย

ประเด็นมันอยู่ที่ตัวจขกทต่างหากว่า คิออย่างไร  เพราะคำถามที่จขกทเอามาถาม
มันเป็นปัญหากับตัวจขกทหรือครอบครัวจขกทเอง

เพราะประโยคที่จขกทเอามาพูด  มันเป็นคำพูดของคนที่ไม่เข้าใจกับคำว่า..ตอบแทนผู้มีพระคุณ
ประโยคเดิมมันเป็นเช่นนี้  แต่เป็นเพราะลูกหลานบางคนไม่ใส่ใจกับคำสอนดีๆพวกนี้
ก็เลยเอาไปบิดเบือนเพื่อให้ตัวเองเป็นผู้บริสุทธิ์

ทำไมลูกตอนโตต้องกลับมาดูแลชีวิตพ่อแม่? เป็นภาระ?

มันเป็นสัจจะของชีวิต คุณเกิดมาดูแลตัวเองไม่ได้ก็เป็นหน้าที่ที่พ่อแม่จะดูแล
เช่นกันยามพ่อแม่แก่เฒ่าก็ควรย้อนกลับมาดูแล  ในกรณีนี้ถ้าคุณเติบโตมาจากบ้านเด็กกำพร้า
ถ้ามารู้ว่าพ่อแม่ที่แท้จริงเป็นใคร  คุณก็ไม่มีหน้าที่ที่จะต้องไปดูแลพ่อแม่ประเภทนี้
สิ่งสำคัญควรกลับไปบ้านเด็กกำพร้าช่วยเหลืองานบ้าง  ด้วยคำสอนที่ว่า..ตอบแทนผู้มีพระคุณ

ทำให้ลูกเกิดมาเพราะคาดหวังผลตอบแทนจากลูกตอนแก่?

มันไม่ใช่ความคาดหวังอะไร  แต่มันเป็นธรรมชาติ  เวลาคุณเลี้ยงหมาก็อยากให้หมาคอยเป็นหูเป็นตา
เวลาคุณเลี้ยงเพื่อนก็อยากให้เพื่อนเลี้ยงตอบแทน  สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นธรรมชาติของมนุษย์
กับลูกก็เช่นกัน พ่อแม่ยามแก่เฒ่าจะไปพึ่งใคร  ถ้าไม่พึ่งคนที่เขาเลี้ยงให้การศึกษาและให้ความรัก

อนึ่งพ่อแม่ขอเพียงมีปัจจัยสี่เพื่อปะทั้งชีวิต  ผิดกับลูกๆที่ไม่เพียงปัจจัยสี่ ยังต้องการสมาร์ทโฟน
เสื้อผ้าแบรนด์เนม  รถทั้งมอเตอร์ไซด์และรถเก่ง  ดูแล้วผลตอบแทนระหว่างกันมันต่างกันฟ้ากับเหว

ทำไมสังคมไทยยังล้าหลังเรื่องนี้เมื่อเทียบกับประเทศฝั่งตะวันตก?

คนไทยหรือคนเอเซียมีจิตใจพัฒนาที่สูงกว่าสัตว์  สังคมครอบครับของไทยเป็นสังคมญาติพี่น้อง
ฉะนั้นอย่าเอาสังคมที่เป็นสังคมตัวใครตัวมันมาเปรียบเทียบ  

มาแสดงความคิดเห็นกันได้ครับ

อยากให้ใครแสดงความเห็นไม่ควรสร้างเนื้อหาชี้นำ   เพราะสมาชิกบางคนไม่เข้าใจ
อาจแสดงความเห็นตามที่จขกทชี้นำ  ซึ่งเนื้อหามันผิดเพี้ยนบิดเบื้อน  ไม่พูดที่ที่มาอย่างถูกต้อง