ตั้งแต่เจ๊งหุ้น 1 ล้านชีวิตก็ลุ่มๆ ดอนๆ ทำงานประจำไม่ทน ทำได้ 2-3 เดือนก็ออก เพราะเบื่อมานั่งเก็บเงินใหม่ ไม่รู้จะเก็บเงินไปทำไม ทั้งที่ก็รู้ว่าชีวิตมนุษย์เกิดมาแค่หายใจก็ใช้เงินแล้ว รู้สึกอยากหลุดพ้นจากทุนนิยม ไม่อยากทำงานที่ต้องตื่นเช้ามา ขึ้นรถสาธารณะ ทำงานได้เงินใช้เดือนชนเดือน เสร็จแล้วก็กลับบ้านนอน ชีวิตวนลูปเป็นแบบนี้ไปเรื่อยรู้สึกเบื่อ
แต่พอหยุดงานมาอยู่บ้าน ก็รู้สึกเบื่ออีกแบบ คือ ไม่มีอะไรทำ วันๆ ได้แต่อ่านโน้นนี่ไปเรื่อย เฟซบุ๊คบ้าง YouTube บ้าง พันทิปบ้าง อ่านแล้วก็จบไปวันๆ ไม่ค่อยมีแรงฮึดพัฒนาตัวเอง เงินทองก็ใช่ว่าจะมีเยอะนะ แต่แบบว่าทนทำงานไม่ไหวจริงๆ มันเบื่อมากๆ แค่หายใจยังเบื่อเลย ไม่รู้เบื่ออะไร เคยเล่าให้พี่ชายและพ่อแม่ฟังแล้ว พวกเขาออกแนวรำคาญเรา คิดว่าเราสบายเกินไป แต่ถ้าให้เราลองลำบากเราก็เบื่อเหมือนเดิม เหมือนชีวิตเราไร้แก่นสาร ทำงานหาเงินซื้อของโน่นนี่มาชื่นชม เสร็จแล้วก็จบไป แล้วก็สรรหาของใหม่มาเชยชม เดี๋ยวเดือนหน้าจะไปปฏิบัติธรรมไม่รู้ชีวิตจะได้อะไรขึ้นมาบ้างนะคะ ก็อยากหาเพื่อนที่เข้าใจเรา ลองแนะนำกันเข้ามาหน่อยนะคะ ไม่รู้จะทำไงแล้วจริงๆ อับจนหนทางมาก หรือเพราะเราอยู่แต่กับเทคโนโลยี จนลืมการปฏิสัมพันธ์กับผู้คนหรือเปล่านะ
รู้สึกชีวิตทำอะไรก็ไม่สำเร็จ
แต่พอหยุดงานมาอยู่บ้าน ก็รู้สึกเบื่ออีกแบบ คือ ไม่มีอะไรทำ วันๆ ได้แต่อ่านโน้นนี่ไปเรื่อย เฟซบุ๊คบ้าง YouTube บ้าง พันทิปบ้าง อ่านแล้วก็จบไปวันๆ ไม่ค่อยมีแรงฮึดพัฒนาตัวเอง เงินทองก็ใช่ว่าจะมีเยอะนะ แต่แบบว่าทนทำงานไม่ไหวจริงๆ มันเบื่อมากๆ แค่หายใจยังเบื่อเลย ไม่รู้เบื่ออะไร เคยเล่าให้พี่ชายและพ่อแม่ฟังแล้ว พวกเขาออกแนวรำคาญเรา คิดว่าเราสบายเกินไป แต่ถ้าให้เราลองลำบากเราก็เบื่อเหมือนเดิม เหมือนชีวิตเราไร้แก่นสาร ทำงานหาเงินซื้อของโน่นนี่มาชื่นชม เสร็จแล้วก็จบไป แล้วก็สรรหาของใหม่มาเชยชม เดี๋ยวเดือนหน้าจะไปปฏิบัติธรรมไม่รู้ชีวิตจะได้อะไรขึ้นมาบ้างนะคะ ก็อยากหาเพื่อนที่เข้าใจเรา ลองแนะนำกันเข้ามาหน่อยนะคะ ไม่รู้จะทำไงแล้วจริงๆ อับจนหนทางมาก หรือเพราะเราอยู่แต่กับเทคโนโลยี จนลืมการปฏิสัมพันธ์กับผู้คนหรือเปล่านะ