สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องอึดอัดใจที่พูดกันใครไม่ได้ เราอายุมากกว่าแฟน 8 ปี เรามาอยู่บ้านแฟน ได้ปีกว่า แรกๆเราอยุ่กับพ่อแม่แฟนแรกก็เหมือนจะดี เราทำงานบ้านทุกอย่างที่จะทำได้ อยู่ได้4 เดือนปัญหาเริ่มมีเหมือนแม่เค้าไม่ชอบเรา เราเลยขอให้แฟนพาเราย้ายออกมา เค้าก็ยอมทำตามนะ พอแยกตัวออกมาเค้า เค้าเปลี่ยนไปเป็นคนละคน อารมณ์โมโหร้าย ทำร้ายร่างกายเราเรื่อยไปเราก็ให้อภัยเค้ามาตลอด ที่ผ่านมาเราไม่เคยได้ใช้เงินเดือนจากเค้าเลย เราก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะเข้าใจเค้ามีค่างวดรถ แต่ค่าใช้จ่ายทั้งหมดคือเรา เวลาที่เกิดปัญหาอะไรเค้าก็จะชอบไปฟ้องแม่เค้า และแม่เค้าก็จะด่ามาเราซึ่งไม่เคยถามเหตุผลอะไร เราก็ยอมเป็นคนผิดเรื่อยมาก หลังๆมาเริ่มมีปัญหาเรื่องการเงินเราก็ยอมเป็นหนี้เพื่อพยุงชีวิตคู่ให้รอด แต่มันเหมือนเป็นการพยายามอยุ่ฝ่ายเดียว เราเก็บปัญหาทุกอย่างไว้ตนเดียวจนเก็บกด แต่เค้าก็ยังเป็นเค้าคนเดิมไม่มีความรับผิดชอบ โยนความผิดทุกอย่างไว้ที่เรา ถามว่าเราสู้ไหว เราสู้ไหวถ้าเรามีกำลังใจ แต่ในวันนึ้เราไม่มีทั้งกำลังกายและกำลังใจ ล่าสุดเราโดนทำร้ายหนักกว่าทุกครั้ง เค้าฉีกเสื้อผ้าเราและลากเราไปทำร้ายที่หน้าบ้าน เราทั้งเจ็บและอาย เค้าโยนสิ่งของเราออกจากบ้าน ทุกครั้งเวลาที่ทะเลาะกันเค้าก็ไล่เราทุกครั้ง เราเลยตัดสินใจเก็บแค่เอกสารไม่กี่ชิ้นออกมา ทั้งโกรธและเสียใจ เค้าบอกว่าถ้าขีวิตเค้าไม่มีเราเค้ามีชีวิตที่ดีไปแล้ว พ่อแม่เค้าไม่เคยเลี้นงให้อดอยาก เราก็ได้เก็บความรู้สึกเอาไว้ เค้าก็ไปตามกลับมา เราก็กลับมาเพราะเค้ายังรัก แต่ในวันนี้การที่เรากลับมาอยู่ด้วยกัน มันเหมือนทุกอย่างแย่ลง ทั้งความรักและความรู้สึกที่เปลี่ยนไป เรายังรักเค้า แต่ในวันนี้ความรักที่เรามีบวกความเหนื่อย ที่ต้องแบกภาระหนี้สินทุกอย่างไว้คนเดียว เรามานั่งคิดว่าการตัดสินใจครั้งสุดท้ายของเรา จะทำไงเพราะเรารักทั้งรู้ว่าที่เค้าตามเรากลับมาเพียงเพราะผลประโยชน์ที่เรามีต่อเค้า แต่เราเองก็ยอมปิดหูปิดตาเพราะคำว่าเรา แต่ในวันนี้เรารู้และสัมผัสได้ว่า เค้าไม่ใช่คนรักคนเดิมของเราอีกต่อไปแล้ว เรารู้ว่าจุดจบมันคงต้องแยกทาง เพราะทางแม่เค๊าเองก็ต้องการแบบนั้น เค้าไม่เคยมีคำพูดดีๆมีแต่คำด่าทอ เราผิดอะไร เราไม่เคยที่จะพูดกับใคร เราเก็บกดในวันนี้ เราเหนื่อย เราไม่รู้ว่าสิ่งที่เราทำตอนนี้เราทำเพื่ออะไร ทุกคนบอกให้เราออกมา แต่เพราะเราหวังว่าสักวันนึงแฟนเราจะคิดได้แต่ตอนนี้เค้าไปไกลมาก ทีาจะกลับมาเป็นคนรักของเรา เราเหนื่อยกับทุกอย่างในตอนนี้ เราอยากหลุดออกจากตรงนี้ ทำไมเราถึงรักเค้าอยู่ ทั้งที่เค้าทำร้ายร่างกายและจิตใจเรามาตลอด ความอดทนของเราในวันนี้มันเหลือเต็มที ส่วนกำลังใจไม่มี เราสร้างกำลังใจด้วยตัวเราเอง เราคิดว่าครั้งนี้เราจะยอมปล่อยทุกอย่างไป เราจะจากไปแบบเงียบๆและหยุดทุกการติดต่อ มันคงถึงเวลาที่เราต้องยอมรับความจริงสักทีว่า เราไปกันไม่ได้ แยกย้ายกันไปเติบโต ขอโทษเพื่อนๆที่เราพิมวกไปวนมา ขอบคุณที่เสียเวลาอ่าน เราแต่อยากระบาย