สวัสดีค่ะ...ทุกคน

เรื่องมีอยู่ว่า เรากับแฟนอยู่ด้วยกันมา 14 ปี แต่งงานกันตั้งแต่เราอายุ 17 ปี แฟนเราอายุ 16 ปี มีลูกด้วยกัน 1 คน ตอนนี้ลูกอายุ 10 ปี เรากับแฟนไม่ได้อยู่บ้านเดียวกัน อยู่คนละบ้านแต่จะไปมาหาสู่กันตลอด แต่จะเป็นฝ่ายเรามากกว่าที่ไปบ้านแฟน ตั้งแต่ยังไม่มีลูก พอมีลูกด้วยกันก็ยังอยู่คนละบ้าน เราคอยอุ้มลูกนั่งรถเมล์บ้าง รถตู้บ้างไปบ้านแฟนอยู่บ่อยๆ จนเราคิดอยากจะมีรถเลยตัดสินใจออกรถ คอยขับรถพาลูกไปๆมาๆบ้านแฟน ตอนที่เรายังไม่มีลูกเคยมีเหตุการณ์ที่แฟนเราโมโหหิวที่เราซื้อ KFC กลับไปบ้านช้า แล้วทะเลาะเถียงกัน จนแฟนเราตบหน้าเรา 1 ที เราทั้งโกรธทั้งโมโห เค้ามาขอโทษเรา เราจึงยอมให้อภัยเค้าเพราะเรารักเค้า จนวันนึงเรามีลูกด้วยกัน เราเป็นฝ่ายเดียวที่เลี้ยงลูกเอง ค่าใช้จ่ายทุกอย่างตั้งแต่ฝากท้อง ไปหาหมอก็ไปเองคนเดียว มีแค่ 2-3 ครั้งที่แฟนเราพาไป เราหาเองทำเองทั้งหมด แฟนเราแทบจะไม่ได้ช่วยอะไรเลย แถมเรายังต้องช่วยค่าใช้จ่ายส่วนตัวของเค้าอีก อีกอย่างแฟนเราเป็นโรคซึมเศร้าด้วย เรื่องทางด้านอารณ์ที่โมโหรุนแรง ทุกอย่างเราเลี้ยงลูกเอง หาเงินเองทั้งหมด เหมือนเราเป็นหัวหน้าครอบครัว เราเคยบอกกับแฟนไว้ว่าหากวันนึงทะเลาะกันอย่าทำร้ายร่างกายเราอีกขอจบความสัมพันธ์ทันที แค่ด้วยคำพูดแรงๆที่เค้าด่าเรามา มันก็ทำให้เราเจ็บช้ำมากพอแล้ว จนกระทั้งเราอยากลองใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน 3 คน พ่อแม่ลูก เราจึงตัดสินใจกู้ซื้อบ้าน เราก็แบกรับค่าใช้จ่ายทั้งหมดคนเดียว แม้กระทั่งค่าเทอมลูกเราก็จ่ายคนเดียวมาตลอด น้อยมากที่แฟนเราจะช่วย เราจะทำกับข้าวเผื่อไว้ตลอด เราได้ตักมากินที่งานและแฟนเราได้มีข้าวกิน ทำเองจะประหยัดค่าใช้จ่ายมากกว่าซื้อแบบสำเร็จ แฟนอยู่แต่บ้านนั่งๆนอนๆแล้วก็กิน แทบจะไม่ได้ทำงานอะไรเลย รอรับงานไลน์เดอร์อย่างเดียว บอกแต่ว่างานไม่เด้ง รับงานไม่ทันบ้าง รายได้จึงมีน้อย กินข้าวจานก็ไม่ล้าง ต้องให้จานเยอะๆก่อนถึงจะล้างทีเดียว บางวันจานกองไว้ 2 วัน ไม่เคยคิดที่จะช่วยแบ่งเบาภาระเราเรื่องงานบ้านเลย มีแต่เราทำทั้งหมด เราเหนื่อยที่จะคอยบอกให้เค้าช่วยเราทำ เราจึงบ่นๆแฟนเราอยู่เรื่อยๆ เพราะทุกอย่างมาหนักอยู่ที่เราทั้งหมด จนกระทั่งเราเถียงกันแรง ขอบอกก่อนเลยว่าเราไม่เคยพูดคำหยาบคายใส่เค้าเลยสักครั้ง เพราะเค้าไม่ชอบให้เราพูด จนเรารับไม่ไหวจึงพูดหยาบคายใส่บ้าง ลูกเราก็อยู่ จนแฟนเราลุกขึ้นมาตบหน้าเรา 2 ที ติดๆกัน เราแบบหงายท้องไปทีโต๊ะ ลูกเราตกใจมาก ทั้งกรี๊ดทั้งร้องไห้แทบยกมือไหว้บอกพ่อว่าอย่างทำแม่ เราจึงไล่แฟนออกจากและขอจบกันเพียงเท่านี้ เพราะเค้าทำร้ายร่างกายเราเป็นครั้งที่ 2 แล้ว เรารับไม่ได้จริงๆ เราแค่ต้องการให้แฟนช่วยเรื่องเล็กๆน้อยๆโดยที่เราไม่ต้องเอ่ยปากบอก เราทั้งรักทั้งดูแลเค้าดีทุกอย่าง เค้ายังทำร้ายเราได้ขนาดนี้ มีวิธีไหนบ้างค่ะที่ช่วยเราให้ลืมทุกอย่าง ตอนนี้จิตใจเราย่ำแย่มาก แต่ก็ต้องฝืนทนทำต่อไปเพราะเรามีลูกที่ต้องคอยดูแล และมีภาระบ้านที่พึ่งจะกู้มายังไม่ถึงปี เรากลัวว่าเราจะเป็นโรคซึมเศร้าจะใช้ชีวิตลำบาก ไม่อยากส่งผลกระทบไปถึงลูกเลย