ว่าด้วยเรื่องการ"เป็นอมตะ" แบบไหน ที่ชีวิตเราจะทุกข์น้องที่สุดเมื่อเวลาผ่านไปยาวนาน 
มนุษย์แสวงหาความเป็นอมตะกันมากมาย คนเราพอเริ่มเข้าวัยกลางคน เริ่มมองหาวิธีอยู่ได้นานๆ เอาชนะความเจ็บป่วย และไม่น้อยที่เมื่อยามชรา ก็มองหาวิธีเอาชนะความตายเพื่ออยู่ให้ได้ยาวนานกว่าที่มันจะเป็น
แต่ การเป็นอมตะนั้น จะจบลงด้วยทุกข์ หรือสุข อย่างไร ?
ลองมาดูกันว่า ถ้าเราจะเป็นอมตะจริงๆ เป็นอมตะแบบไหน ที่ท่านเห็นว่า สุดท้ายเราจะทุกข์ น้อยที่สุด

เป็นอมตะ ไม่แก่ชระ ร่างกายไม่เสื่อมโทรม
อมตะแบบเซลส์ร่างกาย และอวัยวะต่างๆไม่เสื่อมสภาพ ยังคงเยาว์วัย ไม่เหี่ยว ไม่ย่น โรคภัยจากตัวเราไม่เกิดปัญหา แต่ ถ้าโดนปัจจัยภายนอก ก็เจ็บป่วย บาดเจ็บ และ เสียชีวิตได้ ทั้งจาก เชื้อโรค ไวรัส แบคทีเรีย รถชน โดยยิง ก็ตายได้ เพราะ เซลส์แค่ไม่เสื่อมแต่ไม่ได้ซ่อมแซมตัวเอง ยังต้องพึ่งหมอ กินยา ไม่งั้นก็ม้วยได้อยู่เช่นกัน แต่อย่างน้อย คุณจะไม่ตายจากปัญหาสุขภาพตนเอง และ ไม่แก่ชราแม้จะผ่านไปอีกกี่ร้อยกี่พันปีก็ตาม

อมตะไม่ป่วยไม่เจ็บ รักษาตัวเองได้
นอกจากไม่แก่ ไม่ชรา ไม่เสื่อมลงแล้ว คราวนี้ ยังสามารถซ่อมแซมตัวเองได้ เมื่อเกิดความเสียหายสามารถฟื้นตัวเอง ซ่อมแซมตัวเองได้ตั้งแต่ฟันผุก็ซ่อมฟันได้ ไปจนถึง โดนยิงทะลุตัวไปแล้วก็รักษาแผลเองได้ อยู่ได้ยาวๆไม่ต้องพึ่งยาหาหมอใดๆ แต่ข้อจำกัดคือ ถ้าเสียหายจนถึงขั้นระบบดำรงชีพล้มเหลวเช่นหัวใจหยุดเต้น สมองตาย ก็หมดสิทธิ์นะครับเพราะระบบการทำงานของเราถือว่ายุติลงไปแล้ว ดังนั้น โดนระเบิดแหลกเหลว รถบดทับจนสมองเละหัวใจแหลก หรือเอาง่ายๆแค่ จมน้ำลงไปไม่ได้รับอากาศ ระบบต่างๆหยุดลง ก็ถึงอัน"สิ้นสุด" ครับ

อมตะแบบปาฎิหารย์มีจริง
นอกจากไม่เสื่อมลง ซ่อมแซมตัวเองได้แล้ว แม้แต่ เมื่อร่างกายสิ้นสภาพการทำงานก็ยังสามารถฟื้นมาได้ เช่น หนุมานที่ลมพัดผ่านก็พลันลุกมาได้ หรือ ฟื้นมาจากความตายกลับมาซ่อมแซมรักษาตัวเองได้อีกครั้ง อนุภาคของร่างกายที่กระจุยไปแล้วค่อยๆกลับมาและฟื้นตัวอีกรอบ  แปลว่ายๆว่าวิญญาณไม่มีทางไปไหน ร่างกายสามารถรวมโมเลกุลที่มันเคยเป็นกลับมาต่อเติมเป็นร่างกายรอการฟื้นได้ คล้ายๆจอมมารบู หรือ การเป็นอูที่ถอดชีวิตออกไปในมังงะเรื่อง 3x3EYES