ผมมีเพื่อนคนนึงชื่อเล่นว่าเฟย์ เขาเป็นคนที่ร่าเริงมากช่วยงานได้หลายอย่างที่โรงเรียน เขาเป็นคนที่ฉลาดมากแต่บางครั้งก็เขาก็จะทำตัวให้ดูตลกเพื่อเรียกร้องความสนใจ เฟย์เป็นคนที่มีสถานะปกติเหมือนคนทั่วไป เขาเหมือนเป็นคนที่มีค่าคนนึงในห้องเรียน เขามักจะมีเหตุผลในการแก้ปัญหาของเพื่อนร่วมชั้นทุกคน จนเป็นที่รักของเพื่อนทั้งห้อง พอหลังจากจบไปได้เทอมนึง เขาก็เป็นปกติ แต่ว่าผมได้ไปเจอเขาครั้งนึงที่อาคารเรียนจิตรกรรม ตอนนั้นไม่มีคนอยู่เลย เนื่องจากตอนนั้นเป็นเวลาที่เลิกเรียนแล้ว ตอนนั้นผมกำลังจะไปเอารถกลับบ้าน ผมได้เห็นเฟย์ที่กำลัง ร้องและตัวสั่นอยู่ ผมเลยกลัวนิดหน่อยว่าเขาเป็นอะไร เลยกลั้นใจเข้าไปถาม เฟย์บอกว่าไม่อยากกลับบ้าน แล้วเขาก็บอกว่าขอพักที่บ้านผมสักหน่อยผมก็อนุญาตนะ เพราะว่าผมก็อยู่บ้านคนเดียว แล้วไม่มีเพื่อนด้วย ตอนนั้นผมกำลังคิดว่าจะหาเพื่อนสักคนมาเป็นโฮมเมด ผมเลยให้เขามา หลังจากที่มาที่พักผมเลยถามว่าทำไมเฟย์ถึงไม่กลับบ้านล่ะ เขาตัวสั่นและเสียงสั่นเอ่ยว่า ไม่อยากกลับเพราะพ่อเลี้ยง ผมเลยคิดว่าเขาน่าจะมีเหตุผลเหมือนกันกับผม เขาได้เล่าว่าทางบ้านของเฟย์ เขาจะเป็นคนที่ไม่พูดเลยก็ได้เพราะว่าทางบ้านเขา เป็นบ้านที่พ่อเลี้ยงเป็นคนที่ไม่ฟังเหตุผลของเขา เขามีน้องคนเดียว และ พี่คนเดียว เขาจึงเป็นลูกคนกลาง พี่ชายของเฟย์ชื่อว่า เบส ส่วนน้องชายชื่อว่า บอย เขาบอกว่า ตอนที่เขากลับบ้านเขามักจะโดนดุด่าเกี่ยวกับเรื่องที่น้องของเขาทำ โดยน้องของเขามักจะ โยนความผิดมาให้เฟย์ เสมอ เขาเวลากลับบ้านมีแต่ พี่ และ แม่ ที่คอยบอกความจริง แม่ได้เอ่ยว่า แม่เลี้ยงแทนที่จะเป็น สาม คน แต่เป็น สี่ ที่แม่เขาได้เอ่ยแบบนี้เพราะว่าพ่อเลี้ยงของเฟย์แทบจะอยู่กินของจากแม่ พี่ และ เฟย์ เขาไม่ค่อยมีเหตุผมที่พูด เวลาน้องเขาทำผิดมักจะไม่ว่าน้องแต่มาว่าดุด่า เฟย์ และพี่เบส โดนที่เฟย์จะพูดเหตุผล แต่เขาไม่เชื่อ เขาเหมือนต้องการบอกว่าเขาเป็นใหญ่ แต่เฟย์ไม่มีทาง โต้แย้งเลย เพื่อนของผมเล่ามาทั้งหมดก่อนเขาจะหลับ แม่ของเขาโทรมาหาผม บอกว่าฝากเขาไว้ด้วย แม่เขาจะช่วยเรื่องค่าที่พักด้วย ผมว่ามันดีมากที่แม่เขาปล่อยให้มีอิสระ ผมอยากจะให้ช่วยเกี่ยวกับว่า ทำไมเขาถึงตัวสั่นเวลาเล่าเรื่องในครอบครัว ขอความคิดเห็นเพื่อให้ผมได้ปรับตัวกันได้ด้วยนะครับ