แสนสงสารตัวเราเช้าหม่นหมอง
ค่ำสุดครองกำสรดสลดศรี
ต้องชอกช้ำก่ำทรวงหลายล่วงปี
ขื่นขมขี่ระทมโทรมตรมตรอม
"
สามสี่ปีนานแล้วแก้วตาเอ๋ย
กาลล่วงเลยชายซูบรูปร่างผอม
เครื่องนุ่งห่มกายหลวมสวมใส่กรอม
สิ้นใยลอมหลุดผลอยน่าน้อยใจ
""
ตกเป็นทาสรึงรักสมัครมั่น
สุดจะบรรเทาวิโยคโศกไฉน
ความโกรธที่โกรธแล้วให้แล้วไป
ปฐมพลาดโปรดได้ให้อภัยทาน
"""
โปรดแลเล็งเพ่งพิศพินิจเจตน์
ชายไร้เลส .. ปรกติตามวิสัยหวาน
ครองสติมิอยู่ใคร่คู่หทัยกาญจน์
เลิกเมรัยหลงสนานสราญเริง
""""
คริคริ
""""
**** พินิจเจตน์ ****