๐แสนสงสารยักษาคราขื่นขม
ขาดอารมณ์ท้องเฟ้อเรอเหม็นเปรี้ยว
จำชอกช้ำก่ำทรวงพวงซีดเซียว
แค้นยืนเยี่ยวรดหญ้าเขียวขจี

๐ล้านสงสารยักษีหมีหม่นหมอง
อดทนครองกำสรดสลดศรี
ทรวงอับเฉาขาดนวมมาร่วมปี
มารศรีแม่ยักษ์มักตรมตรอม

๐แปดเดือนไม่เข้าฝักยักษีเอ๋ย
กาลล่วงเลยจนรูปร่างซูบผอม
แม้เถาว้ลย์ชำรุดหยุดประนอม
ชรอยยอมหลุดผลอยร่อยหรอไป

๐ตกเป็นทาสรึงรักยักษีสั่น
สุดจะบรรเทาโศกวิโยคใคร่
จินต์กระชับปรับภาพกลิ่นคราบไคล
อบอวลไอเงาโงโล้สำเภา

๐ฝ่ายยักษาเพ่งพิศพินิจเหตุ
ปลีกวิเวกสะเดาะเคราะห์อับเฉา
เพื่อหนีหน้าหลบลี้ยักษีเยาว-
มาลย์อวดเต้าละเมิดเตลิดไกล

..ป่วยการ ยักษาหมดลาย เฮ้อ