สวัสดีค่ะ เราเจอผู้ชายญี่ปุ่นคนนึงในแอปหาคู่ เขาหนีอากาศหนาวจากการทำงานที่ยุโรปมาพักผ่อนที่ กทม. ช่วง ต้น พ.ย. - ต้น มี.ค. (ประมาณ 4 เดือน) เนื่องจากสภาพอากาศที่นั่นมันไม่ค่อยดีกับจิตใจของเขาเท่าไหร่ในหน้าหนาว
ซึ่งตอนนั้นเราเหงา และบวกกับฝึกภาษาอังกฤษ เลยปัดขวาต่างชาติ ได้แมทช์กับคนนี้ ได้คุย เจอกันครั้งแรก ซึ่ง หล่อมากกก !!! ในรูปก็ว่าหล่อแล้ว (ผิวขาวเนียนละเอียด ผมยาวประมาณประบ่า มาดเซอร์ๆ เท่ห์ๆ ดีกว่าในรูปเยอะเลยค่ะ)
หลังจากเจอกัน 1 ครั้งถ้วน (เราเป็นคน self-esteem ไม่สูง คิดว่าเขาคงไม่น่าจะชอบเรา เราเป็นผู้หญิงไทยตัวผอม ผิวเข้มๆ เป็นสิวอีก ไม่ชอบแต่งหน้าเพราะแพ้ๆๆ ทุกสิ่ง ทุกอย่าง) เราคิดว่าได้เจอกันครั้งนึงก็ดีมากแล้ว ได้ปล่อยจอยเจอคนหล่อๆ สบายตาเก็บไว้นึกถึงหน้าก็ฟินแล้ว 555 และเราก็เลิกสนใจเขาไปเลยค่ะ ปล่อยให้เขาไปเจอคนสวยๆ ดีกว่า น่าจะมีอีกเยอะที่รอคิวอยู่
พอเราหายไป เขาก็มาตาม สุดท้าย... เราก็ได้เจอกันอีก เจออีก เจออีก และก็เจออีก... พอได้พูดคุยกันมากขึ้นเราก็เริ่มรู้จักเขา จากที่เขาเล่าเรื่องตัวเองให้ฟัง (ภาษาอังกฤษเราสื่อสารได้ พูดคุยกันรู้เรื่องค่ะ แต่เราพูดได้ไม่เยอะ ฟังออก ส่วนใหญ่ที่อยู่ด้วยกันก็จะเป็นการฟังเรื่องราวของเขาค่ะ)
เขามาจากโตเกียว เป็น Software Engineer อายุ 32 (ส่วนเรา 34) ทำงานมาแล้วหลายประเทศ เที่ยวมาแล้วมากกว่า 60+ ประเทศ มีความมั่นใจในตัวเองสูง หลงรัก Techno Music ชอบบาสเก็ตบอลเป็นที่สุด ติสท์ๆ ความคิดอิงหลักเหตุผล เป็นผู้ชายอบอุ่น skinship เทคแคร์ดีมากๆ ใจเย็น จิตใจดี รักสัตว์ โอ้ยยย... หลงค่ะ เออ... และเขาก็แบบว่า Cannabis smoking ด้วยนะ บอกว่าที่ไทยดีสุดละ 555 That's why I love Thailand. He said.
เราอยากไปหาเขาทุกวันเลยค่ะ มีความสุขสุดๆ กินข้าว ดูหนังNF ฟังเพลง Techno, เปิดยูทูปงาน Festival ที่บราซิล เต้นเล่นด้วยกัน เหมือนตัวเราโดนเขาดึงเข้าไปอยู่ในโลกของเขาแบบเต็มคาราเบล ทั้งที่ไม่เคยฟังแนวนี้มาก่อน และก็ชอบทุกอย่างที่เป็นเขา ฟอล IG ฟอล TikTok กัน สุขจนหัวใจจะระเบิดเลยค่ะ
และในระหว่างทางนั้น เรามีความรู้สึกไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองอยู่บ่อยๆ เขาจะชอบเราจริงหรอวะ ไปแอบส่อง IG เจอนางแบบรัสเซียมาเม้นท์บ้างล่ะ สาวๆ สวยๆ เยอะมาก มาไลค์ มาเม้นท์ ฮือออ... อดเปรียบเทียบกับตัวเองแว๊ปนึงไม่ได้ แต่เขาไม่ได้ตอบใครเป็นพิเศษเลย (หวงความโสดล่ะสิ แอบคิด) และก็เป็นอะไรที่หน้าสดไปเจอเขาทุกครั้ง แต่ทาลิปสติกนะ สิว รอยดำก็คือเด่นเป็นสง่า ถามเขาทุกครั้งที่เจอว่าครั้งหน้า you อยากจะเจอ I อีกไหม เขาก็บอกอยากเจออีกแน่นอน ทำไมจะไม่ล่ะ เขาบอกว่าเราจิตใจดี แค่นี้ก็พอแล้ว ฟินนนนนน...
1 เดือนผ่านไป ไว้จังแว๊ !!!
และเวลาที่เขาต้องไปก็มาถึง เราจับใจความผิดไปบางครั้งที่คุยกัน นึกว่าเขาจะไปปลายเดือน มี.ค. ในตอนนี้มีความสุขมาก มันก็แบบ ช็อตฟีล
เขาได้งานใหม่ที่ซาอุดิอาระเบีย (ครั้งแรกของเขาที่ไปประเทศนี้) ต้องไปทำงาน 8 เดือน และจะกลับมาพักผ่อนที่ กทม. อีก 4 เดือน ในช่วงเดิม เขาบอกกับเราว่า Sure. I'll tell you for sure when I come to Thailand. ฉันจะติดต่อเธอไปแน่ๆ นะ เอ่า... แปลว่า 8 เดือนเนี่ยเมิงจะไม่คุยกันใช่ไหม เออก็ได้ คุยไปก็ไม่ได้เจออยุ่ดี ฉันคิด (โดยปกติเราทั้งคู่ไม่ค่อยแชทกันมากอยู่แล้ว เน้นอยู่ด้วยกัน ใช้เวลาด้วยกันมากกว่าแชท ถ้าแชทปุ๊บ ก็เจอกันเลยดีกว่า)
และตอนนี้ จากตั้งแต่วันที่เขาเดินทางไปซาอุฯ ก็ 1 week ละค่ะ ความรู้สึกเรา มันเศร้ามาก คิดถึงเขามาก ดูไอจีสตอรี่ที่เขาไปในที่ต่างๆ แทนการแชท หรือโทร บางวันมีน้ำตาซึม เริ่มตั้งคำถามว่าความสัมพันธ์แบบนี้ มัน Toxic มากเกินไปหรือเปล่า ถามตัวเองทุกวัน บางทีก็หวง ไม่อยากให้เขาไปมีความสัมพันธ์ กับสาวอื่น แต่ก็เผื่อใจ คอยดึงตัวเองให้คิดบวกอยู่เสมอ ต่างคนต่างใช้ชีวิต วันข้างหน้ามาเจอกันอีกก็ดีนะ ย้อนแย้งสุดๆ เราฟุ้งซ่าน จิตใจเราวุ่นวายมากค่ะ มันสุข แต่ทุกข์มากกว่า
เขาชอบเรากี่เปอร์เซ็นนะ 1-100% ? เราควรรอเขาไหม? หรือเราต้องคิดแบบไหนกับอาการที่เป็นอยู่ตอนนี้คะ?
หลงรักผู้ชายในแอปหาคู่
ซึ่งตอนนั้นเราเหงา และบวกกับฝึกภาษาอังกฤษ เลยปัดขวาต่างชาติ ได้แมทช์กับคนนี้ ได้คุย เจอกันครั้งแรก ซึ่ง หล่อมากกก !!! ในรูปก็ว่าหล่อแล้ว (ผิวขาวเนียนละเอียด ผมยาวประมาณประบ่า มาดเซอร์ๆ เท่ห์ๆ ดีกว่าในรูปเยอะเลยค่ะ)
หลังจากเจอกัน 1 ครั้งถ้วน (เราเป็นคน self-esteem ไม่สูง คิดว่าเขาคงไม่น่าจะชอบเรา เราเป็นผู้หญิงไทยตัวผอม ผิวเข้มๆ เป็นสิวอีก ไม่ชอบแต่งหน้าเพราะแพ้ๆๆ ทุกสิ่ง ทุกอย่าง) เราคิดว่าได้เจอกันครั้งนึงก็ดีมากแล้ว ได้ปล่อยจอยเจอคนหล่อๆ สบายตาเก็บไว้นึกถึงหน้าก็ฟินแล้ว 555 และเราก็เลิกสนใจเขาไปเลยค่ะ ปล่อยให้เขาไปเจอคนสวยๆ ดีกว่า น่าจะมีอีกเยอะที่รอคิวอยู่
พอเราหายไป เขาก็มาตาม สุดท้าย... เราก็ได้เจอกันอีก เจออีก เจออีก และก็เจออีก... พอได้พูดคุยกันมากขึ้นเราก็เริ่มรู้จักเขา จากที่เขาเล่าเรื่องตัวเองให้ฟัง (ภาษาอังกฤษเราสื่อสารได้ พูดคุยกันรู้เรื่องค่ะ แต่เราพูดได้ไม่เยอะ ฟังออก ส่วนใหญ่ที่อยู่ด้วยกันก็จะเป็นการฟังเรื่องราวของเขาค่ะ)
เขามาจากโตเกียว เป็น Software Engineer อายุ 32 (ส่วนเรา 34) ทำงานมาแล้วหลายประเทศ เที่ยวมาแล้วมากกว่า 60+ ประเทศ มีความมั่นใจในตัวเองสูง หลงรัก Techno Music ชอบบาสเก็ตบอลเป็นที่สุด ติสท์ๆ ความคิดอิงหลักเหตุผล เป็นผู้ชายอบอุ่น skinship เทคแคร์ดีมากๆ ใจเย็น จิตใจดี รักสัตว์ โอ้ยยย... หลงค่ะ เออ... และเขาก็แบบว่า Cannabis smoking ด้วยนะ บอกว่าที่ไทยดีสุดละ 555 That's why I love Thailand. He said.
เราอยากไปหาเขาทุกวันเลยค่ะ มีความสุขสุดๆ กินข้าว ดูหนังNF ฟังเพลง Techno, เปิดยูทูปงาน Festival ที่บราซิล เต้นเล่นด้วยกัน เหมือนตัวเราโดนเขาดึงเข้าไปอยู่ในโลกของเขาแบบเต็มคาราเบล ทั้งที่ไม่เคยฟังแนวนี้มาก่อน และก็ชอบทุกอย่างที่เป็นเขา ฟอล IG ฟอล TikTok กัน สุขจนหัวใจจะระเบิดเลยค่ะ
และในระหว่างทางนั้น เรามีความรู้สึกไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองอยู่บ่อยๆ เขาจะชอบเราจริงหรอวะ ไปแอบส่อง IG เจอนางแบบรัสเซียมาเม้นท์บ้างล่ะ สาวๆ สวยๆ เยอะมาก มาไลค์ มาเม้นท์ ฮือออ... อดเปรียบเทียบกับตัวเองแว๊ปนึงไม่ได้ แต่เขาไม่ได้ตอบใครเป็นพิเศษเลย (หวงความโสดล่ะสิ แอบคิด) และก็เป็นอะไรที่หน้าสดไปเจอเขาทุกครั้ง แต่ทาลิปสติกนะ สิว รอยดำก็คือเด่นเป็นสง่า ถามเขาทุกครั้งที่เจอว่าครั้งหน้า you อยากจะเจอ I อีกไหม เขาก็บอกอยากเจออีกแน่นอน ทำไมจะไม่ล่ะ เขาบอกว่าเราจิตใจดี แค่นี้ก็พอแล้ว ฟินนนนนน...
1 เดือนผ่านไป ไว้จังแว๊ !!!
และเวลาที่เขาต้องไปก็มาถึง เราจับใจความผิดไปบางครั้งที่คุยกัน นึกว่าเขาจะไปปลายเดือน มี.ค. ในตอนนี้มีความสุขมาก มันก็แบบ ช็อตฟีล
เขาได้งานใหม่ที่ซาอุดิอาระเบีย (ครั้งแรกของเขาที่ไปประเทศนี้) ต้องไปทำงาน 8 เดือน และจะกลับมาพักผ่อนที่ กทม. อีก 4 เดือน ในช่วงเดิม เขาบอกกับเราว่า Sure. I'll tell you for sure when I come to Thailand. ฉันจะติดต่อเธอไปแน่ๆ นะ เอ่า... แปลว่า 8 เดือนเนี่ยเมิงจะไม่คุยกันใช่ไหม เออก็ได้ คุยไปก็ไม่ได้เจออยุ่ดี ฉันคิด (โดยปกติเราทั้งคู่ไม่ค่อยแชทกันมากอยู่แล้ว เน้นอยู่ด้วยกัน ใช้เวลาด้วยกันมากกว่าแชท ถ้าแชทปุ๊บ ก็เจอกันเลยดีกว่า)
และตอนนี้ จากตั้งแต่วันที่เขาเดินทางไปซาอุฯ ก็ 1 week ละค่ะ ความรู้สึกเรา มันเศร้ามาก คิดถึงเขามาก ดูไอจีสตอรี่ที่เขาไปในที่ต่างๆ แทนการแชท หรือโทร บางวันมีน้ำตาซึม เริ่มตั้งคำถามว่าความสัมพันธ์แบบนี้ มัน Toxic มากเกินไปหรือเปล่า ถามตัวเองทุกวัน บางทีก็หวง ไม่อยากให้เขาไปมีความสัมพันธ์ กับสาวอื่น แต่ก็เผื่อใจ คอยดึงตัวเองให้คิดบวกอยู่เสมอ ต่างคนต่างใช้ชีวิต วันข้างหน้ามาเจอกันอีกก็ดีนะ ย้อนแย้งสุดๆ เราฟุ้งซ่าน จิตใจเราวุ่นวายมากค่ะ มันสุข แต่ทุกข์มากกว่า
เขาชอบเรากี่เปอร์เซ็นนะ 1-100% ? เราควรรอเขาไหม? หรือเราต้องคิดแบบไหนกับอาการที่เป็นอยู่ตอนนี้คะ?