เด็กชายคองเคงพี่เจอตุ๊กตาเด็กชายอยู่ที่บนหลังคาบ้าน

คองเคงพี่ "ตั้งชื่อว่ามารละกัน"

ณ ห้องบอลลูมที่บ้าน

คองเคงพี่ "บ้านก็แทบไม่มีที่อยู่ละ ยังมีห้องบอลลูมมาอยู่ในบ้านอีก"

แม่ "สำคัญมาก แม้บ้านเราจะไม่เคยจัดงานเลี้ยงก็ตามเถอะ"

คองเคงพี่ "ห้องนอนเราแค่เตียงก็เต็มห้องแล่ว"

แม่ "บ่นมากไม่มีความอดทนเลย โตขึ้นมาไม่ดีแน่นอน"

คองเคงพี่ "วันนี้เราเก็บตุ๊กตานี่ได้มา"

แม่ "มันคือตุ๊กตาผี"

คองเคงพี่ "ว่างั้นแล อยู่บนหลังคาตั้งนานแต่ยังดูใหม่อยู่เลย"

แม่ "เจ้าต้องโดนลงโทษ ขึ้นไปทำไรบนหลังคา อันตรายงี้"

คองเคงพี่ "เราจะไม่บอกไรแม่อีกต่อไป"

ก็ถูกลงโทษโดยการถูกขังอยู่ในห้องใต้ดิน 80 วัน

พ่อ "ผ่านไปกี่วันแล้วนะ"

แม่ "12 วันปะ ไม่ได้นับด้วย"

พ่อ "งั้นตีเป็น 1 วันละกัน เผื่อไว้"

ทันใดนั้นพ่อก็เหลือบไปเห็นตุ๊กตาเด็กชายนั่น

พ่อ "มีความคิดดี ๆ ละ เอาตุ๊กตานี่มาแทนลูกเราเลยเป็นไง?"

แม่ "ก็ดีนะ ขี้เกียจนับวันเหมือนกัน"

ผ่านไป 80 ปี คองเคงพี่ก็โผล่มาจากประตูห้องใต้ดิน

คองเคงพี่ "ที่ว่า 80 วันเราฟังผิดไปเอง เข้าใจ"

พ่อ "ตลอด 80 ปีที่ผ่านมาพวกเราโดนตุ๊กตาหลอกหลอนตลอดมา"

คองเคงพี่ "งั้นเราต้องไปทำพิธีที่สนามกัน"

ก็พากันไปที่สนามข้างบ้าน โดยเอาตุ๊กตาไปด้วย

คองเคงพี่ "เราต้องเล่นผลักกันไปมาให้ล้มกัน ซึ่งไม่ไงเพราะเป็นสนามหญ้า"

แม่ "แต่มันมีเหล็กแหลมปักอยู่บนพื้นดินทั่วไปน่ะ"

พ่อ "เพื่อไรก็ไม่รู้ เอาไว้เสียบใบไม้แห้งรึก็ไม่น่าใช่"

คองเคงพี่ "ก็ไว้เสียบคนล้มนั่นแหละ ตรงตัวสุดแล้ว"

ก็เล่น ๆ ไปปรากฎว่าโดนเสียบตายกันทั้งพ่อแม่ลูก

ผีพ่อ "สงสัยอย่าง"

ผีแม่ "เรื่องว่าเหล็กแหลมนั่นฝีมือตุ๊กตาแน่นอนสินะ"

ผีคองเคงพี่ "เรื่องว่าคนตายหลังสุดโดนใครผลักล้มไปเสียบเหล็กแหลมมากกว่า"

ผีพ่อ "หรือว่า"

ผีคองเคงพี่ "อ่ะก็ได้ จริง ๆ แล้วเราไม่ได้โดนเสียบ จริง ๆ แล้วเรายังเป็นคนอยู่"

ผีแม่ "อ้าว เราก็ด้วย"

ผีพ่อ "ก็นึกว่าอะนะ จริง ๆ เราก็ยังไม่ได้โดนเสียบเหมือนกัน"