ฉันในวัย 35 ย่างเข้า 36 เริ่มปิดกั้นตัวเองออกจากสังคมที่เคยมีมามากกว่า 10 ปี สังคมที่คิดว่าจริงใจที่สุด เพราะฉันเริ่มไม่แน่ใจคำว่า "เพื่อน" อีกต่อไป ทุกวันนี้มันทำให้ฉันกลัวที่จะเริ่มความสัมพันธ์ใหม่ๆแบบเพื่อนกับใคร ฉันคิดมาตลอดว่าเพื่อนกลุ่มนี้คือเพื่อนจริงๆ เพื่อนที่รับฟังพูดคุยได้ทุกอย่าง เพื่อนที่ชีวิตนี้เราจะมีกันไปตลอด จนมาวันนึงทุกคนเปลี่ยนไปแบบไร้สาเหตุ จากที่เคยพิมมาทักทายพูดคุยสัพเพเหระไปจนกระทั่งนินทาคนอื่นตามประสาผู้หญิงเม้าท์กัน แต่วันนึงมันหายไปแบบกระทันหันโดยที่เราไม่ได้ตั้งตัว แชทกลุ่มที่เคยพิมคุยกันทั้งวันมันเงียบเหงาไปแบบถนัดตา ฉันคิดทุกครั้งที่สมองว่างว่าที่เป็นแบบนี้เพราะอะไร เพราะตัวฉันเอง? หรือเพราะพวกเขาที่เปลี่ยนไป? แล้วอะไรล่ะที่ทำให้พวกเขาเปลี่ยน? หรืออาจเป็นเพราะฉันมีแฟน?
      ที่ผ่านมาตลอดระยะเวลา 10 ปี ฉันไม่เคยมีแฟนไม่เคยคบใคร ชีวิตมีแต่เพื่อน เราดื่มกินเที่ยวกันสนุกสนานจนมาถึงวันที่ฉันมีแฟน ฉันได้พาแฟนไปเจอคนกลุ่มนี้แค่ 1 ครั้ง หลังจากนั้นทุกอย่างก็เปลี่ยนไป  ช่วงแรกส่งมันผลกับความรู้สึกฉันมากมายเพราะด้วยความที่ฉันเป็นคนรักเพื่อนมาก แต่ด้วยวัยที่โตขึ้น ฉันจึงนิ่งขึ้น และไม่คิดไปถามหาสาเหตุกับใคร เพราะถ้าถามไปก็คงได้คำตอบที่ฉันเองก้รู้ดี คือ "ไม่ได้เป็นอะไร" ฉันเลยเลือกที่จะใช้ชีวิตไปข้างหน้าแบบเงียบๆ ทำงาน ทำสิ่งที่ชอบ ออกเดินทางท่องเที่ยว  ทิ้งความทรงจำทุกอย่างไว้ข้างหลัง แต่ไม่ใช่ฉันจะไม่มีเพื่อนนะ ฉันก็ยังมีเพื่อนไปไหนมาไหนปกติ แต่ฉันเเค่เสียเพื่อนกลุ่มนึงที่ฉันคิดมาตลอดว่าพวกเค้าคือเพื่อนแท้เพื่อนตายไป มันเลยทำให้รู้สึกอกหักอยู่ในๆทุกครั้งที่นึกถึง ฉันก็เลยสมัครพันทิปเข้ามาเขียนเรื่องนี้เพราะแค่อยากปลดล็อคความรู้สึกตัวเอง จริงๆแล้วดีเทลมีเยอะกว่านี้ แต่เกรงว่าจะยาวเกินไป ...
.
...เราอยากรู้ว่ามีใครเคยเจอเหตุการ์ณแบบนี้บ้างไหม แล้วทุกคนรับมือกับมันยังไงบ้างคะ....
ถ้าแท็กผิดห้องต้องขอภัยด้วยนะคะ 🙏🙏🙏
 ไม่รู้จะมีใครเข้ามาเจอกระทู้นี้ไหม 😂 ถ้ามีใครผ่านมาแล้วแวะอ่านก็ขอบคุณมากนะคะ 🙏🙏🙏