สวัสดีค่ะ เพิ่งเขียนกระทู้เป็นครั้งแรก ถ้าเกิดผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ด้วยนะคะ
ตอนนี้อายุ 19 ปีค่ะ เรียนอยู่ปี 2 ชีวิตตอนนี้อาศัยอยู่กับแม่ พ่อเลี้ยงค่ะ พ่อเลี้ยงเป็นคนดีมากค่ะ ไม่เคยมีปัญหาอย่างข่าวร้ายๆที่เกิดขึ้น อาจจะมีบ้างที่พ่อจะรักลูกเค้ามากกว่า ไม่แปลกค่ะ เพราะลูกเค้าก็คือน้องสาวหนู (แม่เดียวกัน) แต่จุดสำคัญของเรื่องนี้อยู่ที่พ่อแท้ๆของหนูค่ะ แม่บอกว่าพ่อเลิกกับแม่ไป พ่อรู้ว่าแม่มีฉัน แต่พ่อไม่เคยส่งข่าวกลับมาเลย ฉันมีเบอร์บ้านของย่านะคะ ตอนนั้นแม่ให้มาตอนที่ฉันอายุ 15 ปี พอดี ตอนนั้นตื่นเต้นมาก ไม่รู้จะพูดยังไง ไม่รู้ว่าเค้าจะจำเราได้หรือเปล่า คนที่รับสายคือย่าค่ะ ย่าไม่มีปฎิกิริยาดีใจที่ได้คุยกับฉันเลย ฉันถามอะไรก็ตอบตามที่ฉันถาม ตอนนั้นทราบว่าพ่อไปทำงานต่างจังหวัดค่ะ ฉันก็ไม่ค่อยโทรไปนะคะ โทรไปส่วนใหญ่เค้าก็ไม่รับ แต่มีครั้งนึงที่เกิดปัญหาใหญ่ๆคือ เราต้องใช้เลขบัตรประจำตัวประชาชนของพ่อลงทะเบียนในระบบของมหาลัย ถ้าเป็นปกติฉันคงเดินไปบอกเจ้าหน้าที่ว่า หนูไม่มีได้ แต่นี้คือเป็นระบบ ไม่สามารถทำได้ ตอนนั้นเครียดมาก ที่บ้านพ่อไม่มีคนรับเลย อาจเกิดจากความประมาทของเราด้วยที่ไม่ขอไว้แต่แรก หลังจากวันนั้นก็โทรไปอีก คราวนี้ถึงจุดจบจริงๆคือเราโทรไป บอกว่าขอคุยกับพ่อหน่อยได้ไหม ย่าบอกว่าแปปนะค่อยโทรกลับมาใหม่ ฉันก็รอหลายชั่วโมงมาก เลยตัดสินใจโทรกลับไป ย่าพูดกลับมาคำเดียวว่า ทีหลังไม่ต้องโทรมาอีกนะ แล้ววางสายไป ตอนนั้นร้องไห้หนักมาก อยากรู้ว่าตัวเองทำผิดอะไร จริงๆถ้าตัดปัญหาไป ฉันไม่ยุ่งกับทางครอบครัวพ่ออีกก็คือจบ แต่ด้วยความที่ว่าอยากรู้สาเหตุ อีกอย่างคือ ท่านเป็นคนให้กำเนิดเราก็อยากมีโอกาสทดแทนพระคุณ ไม่อยากเป็นคนที่ได้ชื่อว่าอกตัญญู ฉันควรทำยังไงดีค่ะ ไม่รู้ว่าที่ทุกวันนี้ไม่พยายามตามหาท่านแล้ว เราจะกลายเป็นลูกอกตัญญูหรือเปล่า
ปล. ตอนเด็กๆเคยร้องไห้ทุกครั้งที่ถึงวันพ่อ แล้วคิดว่าทำไมเราไม่มีพ่อเหมือนคนอื่นเค้า ทุกคนมีพ่อมางานโรงเรียน ทุกคนเดินถือพวงมาลัยไปไหว้พ่อ กอดพ่อ เคยร้องไห้ทุกครั้งว่าทำไมไม่มี แต่ทุกวันนี้ไม่เคยเสียใจ เพราะแม่คนเดียวเป็นทั้งพ่อ แม่และเป็นทุกๆอย่างให้ฉันได้
*****ต้องขอโทษด้วยนะคะถ้าหากแท็กผิดกลุ่ม********
ไม่รู้ว่าที่ทำลังทำอยู่ทุกวันนี้คือการอกตัญญูหรือเปล่า ???
ตอนนี้อายุ 19 ปีค่ะ เรียนอยู่ปี 2 ชีวิตตอนนี้อาศัยอยู่กับแม่ พ่อเลี้ยงค่ะ พ่อเลี้ยงเป็นคนดีมากค่ะ ไม่เคยมีปัญหาอย่างข่าวร้ายๆที่เกิดขึ้น อาจจะมีบ้างที่พ่อจะรักลูกเค้ามากกว่า ไม่แปลกค่ะ เพราะลูกเค้าก็คือน้องสาวหนู (แม่เดียวกัน) แต่จุดสำคัญของเรื่องนี้อยู่ที่พ่อแท้ๆของหนูค่ะ แม่บอกว่าพ่อเลิกกับแม่ไป พ่อรู้ว่าแม่มีฉัน แต่พ่อไม่เคยส่งข่าวกลับมาเลย ฉันมีเบอร์บ้านของย่านะคะ ตอนนั้นแม่ให้มาตอนที่ฉันอายุ 15 ปี พอดี ตอนนั้นตื่นเต้นมาก ไม่รู้จะพูดยังไง ไม่รู้ว่าเค้าจะจำเราได้หรือเปล่า คนที่รับสายคือย่าค่ะ ย่าไม่มีปฎิกิริยาดีใจที่ได้คุยกับฉันเลย ฉันถามอะไรก็ตอบตามที่ฉันถาม ตอนนั้นทราบว่าพ่อไปทำงานต่างจังหวัดค่ะ ฉันก็ไม่ค่อยโทรไปนะคะ โทรไปส่วนใหญ่เค้าก็ไม่รับ แต่มีครั้งนึงที่เกิดปัญหาใหญ่ๆคือ เราต้องใช้เลขบัตรประจำตัวประชาชนของพ่อลงทะเบียนในระบบของมหาลัย ถ้าเป็นปกติฉันคงเดินไปบอกเจ้าหน้าที่ว่า หนูไม่มีได้ แต่นี้คือเป็นระบบ ไม่สามารถทำได้ ตอนนั้นเครียดมาก ที่บ้านพ่อไม่มีคนรับเลย อาจเกิดจากความประมาทของเราด้วยที่ไม่ขอไว้แต่แรก หลังจากวันนั้นก็โทรไปอีก คราวนี้ถึงจุดจบจริงๆคือเราโทรไป บอกว่าขอคุยกับพ่อหน่อยได้ไหม ย่าบอกว่าแปปนะค่อยโทรกลับมาใหม่ ฉันก็รอหลายชั่วโมงมาก เลยตัดสินใจโทรกลับไป ย่าพูดกลับมาคำเดียวว่า ทีหลังไม่ต้องโทรมาอีกนะ แล้ววางสายไป ตอนนั้นร้องไห้หนักมาก อยากรู้ว่าตัวเองทำผิดอะไร จริงๆถ้าตัดปัญหาไป ฉันไม่ยุ่งกับทางครอบครัวพ่ออีกก็คือจบ แต่ด้วยความที่ว่าอยากรู้สาเหตุ อีกอย่างคือ ท่านเป็นคนให้กำเนิดเราก็อยากมีโอกาสทดแทนพระคุณ ไม่อยากเป็นคนที่ได้ชื่อว่าอกตัญญู ฉันควรทำยังไงดีค่ะ ไม่รู้ว่าที่ทุกวันนี้ไม่พยายามตามหาท่านแล้ว เราจะกลายเป็นลูกอกตัญญูหรือเปล่า
ปล. ตอนเด็กๆเคยร้องไห้ทุกครั้งที่ถึงวันพ่อ แล้วคิดว่าทำไมเราไม่มีพ่อเหมือนคนอื่นเค้า ทุกคนมีพ่อมางานโรงเรียน ทุกคนเดินถือพวงมาลัยไปไหว้พ่อ กอดพ่อ เคยร้องไห้ทุกครั้งว่าทำไมไม่มี แต่ทุกวันนี้ไม่เคยเสียใจ เพราะแม่คนเดียวเป็นทั้งพ่อ แม่และเป็นทุกๆอย่างให้ฉันได้
*****ต้องขอโทษด้วยนะคะถ้าหากแท็กผิดกลุ่ม********