คือผมรู้ตัวมาตั้งแต่เด็กๆแล้วว่าไม่ชอบที่มีร่างกายเป็นผู้ชาย ไม่ชอบมีขน ไม่ชอบมีกล้าม ไม่ชอบแม้กระทั้งอวัยวะเพศของตนเอง รู้สึกอยากเป็นผู้หญิงมากกว่าหลายเท่าตัว แต่ก็ไม่เคยบอกใครเพราะว่าครอบครัวผมทางฝั่งพ่อรวมถึงพ่อผมเองเขาแอนตี้เรื่องพวกนี้มากๆเรียกว่าถ้ามีเรื่องนี้โผล่มาในวงสนทนาคือแทบจะปีนโต๊ะด่าเลยทีเดียว หรือถ้าผมบอกไปว่าผมเป็นตั้งแต่ตอนนั้นผมคงโดนจับนั่งยางไปแล้วมั้ง555 ผมเคยขอพ่อผมใส่แหวนเป็นแหวนดำปกติเลยไม่มีลายอะไร พ่อถามกลับ " เป็นตุ๊ดหรอ? " ผมเคยขอพ่อผมใส่สร้อย พ่อถามกลับ " เป็นตุ๊ดหรอ? " ไม่ว่าผมจะขอแต่งตัวแบบไหนก็มักจะโดนถามกลับแบบนี้ตลอดซึ่งผมโครตจะโมโหมากๆเลย แต่เพราะด้วยความที่เป็นลูก ผมเลยทำได้แค่เก็บไว้ในใจแล้วก็ลืมมันไปเท่านั้น
   และเพราะเหตุนี้เองผมเลยไม่ค่อยชอบญาติๆฝั่งพ่อเท่าไหร่รวมถึงพ่อผมเองที่คุยด้วยไม่ค่อยจะรู้เรื่องเท่าไหร่ จนกระทั้งการมาของcovid-19มันทำให้หลายๆอย่างในชีวิตผมเปลี่ยนไป ทั้งการเรียนรู้ การใช้ชีวิต สังคมรอบตัว รวมถึงสังคมภายในบ้านผมด้วย ก่อนมีcovid-19 ผมอยู่แบบพ่อ แม่ ลูก 3 คน แต่พอหลังจากจบเรื่องcovid-19 ครอบครัวผมมีการเปลี่ยนแปลงนิดหน่อยคือกลายเป็นอยู่แบบผม และ แม่ แค่นั้น
   เอาจริงๆผมก็เสียใจนะแต่อีกด้านนึงก็แอบดีใจเหมือนกันเพราะมันมีปัญหาภายในบ้านหลายๆอย่างที่เกิดจากพ่อผมเหมือนกัน ตอนนี้ผมเลยตัดการติดต่อกับญาติๆฝั่งพ่อไปแล้วแบบถาวรเลยคือถ้าไม่ได้โดนรถชน บ้านไฟไหม้ หรือโดนจับไปเรียกค่าไถก็อย่าหวังว่าจะได้ยินเสียงผมเลย555 ผมก็ใช้ชีวิตตามปกติของผมไปเรื่อยๆจนไม่รู้ทำไมอยู่ๆผมก็นึกถึงเรื่องความอยากจะเป็นผู้หญิงของผมขึ้นมา ตอนที่ผมนึกขึ้นมาได้ผมค่อยๆเรียบเรียงความคิดต่างๆที่ผ่านมาจนถึงตอนนี้แล้วอยู่ๆน้ำตาผมก็ไหลออกมา ผมไม่รู้หรอกว่ามันเป็นน้ำตาแห่งความเสียใจหรือยินดีกันแน่แต่ผมรู้แค่ผมรู้สึกว่าผมเริ่มมีหวังอีกครั้งแล้วอะไรแบบนั้น
   ผมก็ทำใจอยู่นานเลยว่าจะเล่าให้แม่ฟังดีไหม แต่ผมกลัวแม่จะรับไม่ได้ถ้าโยนเรื่องนี้ไปทั้งก้อนในทีเดียว ผมเลยหยอดๆไปแค่ว่าผมเป็นคนชอบของน่ารักๆ ชอบชุดผู้หญิงมากกว่าผู้ชายอะไรแบบนี้ อยากไว้ผมอยากทาเล็บแต่ยังไม่ได้บอกว่าอยากจะกลายเป็นผู้หญิงไปในตอนนั้น
   สิ่งที่ทำให้ผมแปลกใจมากคือแม่ผมไม่ได้ว่าอะไรเลยแต่ตอบกลับแบบว่าเข้าใจและสนับสนุนในตัวผมที่ชอบอะไรแบบนี้ ตอนนั้นผมโครตดีใจเลยXD หลังจากวันนั้นผมก็เริ่มศึกษาข้อมูลในหลายๆด้านเกี่ยวกับเรื่องนี้ จนผมไปสะกิดใจตัวเองว่าถ้าเราเป็นแบบนี้ เราก็ต้องชอบผู้ชายนะสิ ผมเลยลองไปคุยกับเพื่อนผู้หญิงหลายๆคนที่ผมรู้จักดูว่าเวลาเขารู้สึกเขินหรือชอบผู้ชายคนนี้มากๆมันเป็นยังไง หลังจากได้ข้อมูลผมก็ลองไปเช็คตัวเองดูสรุปคือตายด้านครับ555 ไม่รู้สึกชอบ เขิน น่ารัก อยากได้ จนถึงอยากมีอะไรด้วย แม้แต่นิดเดียวเลย ทุกครั้งที่ดูจะรู้สึกแบบ อืมๆ เค แค่นี้(ศึกษาลึกจนถึงขนาดไปไล่หาหนังโป๊เกย์มาดูนะครับ555) แต่กลับกันเวลาผมเจอผู้หญิงน่ารักๆตามแอปต่างๆ นี่คือเขินสุดครับ ยิ่งเวลาเขายิ้มให้กล้องนี่คือผมเขินตัวบิดเลย555 บางคนผมอาการหนักขนาดมโนไปว่าเขาเป็นแฟนเราไปแล้ว555
   อาการแบบนี้ผมควรเรียกตัวเองว่ายังไงดีครับ ผมไม่รู้จะหาคำจำกัดความให้ตัวเองยังไงดี แล้วมันแปลกไหมที่ผมเป็นแบบนี้ มีปัญหาทางจิตรึเปล่า ควรไปพบแพทย์ไหมหรือยังไงดี ส่วนเรื่องจะเปิดตัวไหมผมว่าผมคงยังไม่เปิดตัวครับเพราะน่าจะวุ่นวายแน่นอนแถมสภาพร่างกายตอนนี้คือถ้าเปิดตัวไปนี่ผมได้เป็น " สก็อยอ้วน " แน่นอนครับ555 ผมคงต้องจัดการกับร่างกายของตัวเองอีกเยอะเลย ถ้าพี่ๆน้องๆคนไหนมีคำแนะนำอะไรผมขอคำแนะนำด้วยนะครับหรือจะเป็นเรื่องเล่าประสบการณ์ต่างๆก็ได้ครับ เพราะทุกคอมเมนต์ในกระทู้นี้จะเป็นแรงผลักดันและคำตอบที่ผมต้องเอาไปเล่าให้ญาติๆฝั่งแม่ทั้ง 20 คน ให้เขาได้ฟังว่าผมเป็นแบบนี้นะครับ555(แค่คิดก็เหนื่อยแล้วเพราะผมอายุ 21 ไม่เคยแสดงด้านนี้ออกมาแล้วอยู่ๆก็มาเปิดตัวแบบนี้คงจะงงกันไม่น้อย)
 ปล.นี่เป็นการเขียนกระทู้ที่ 2 ของผม ถ้ามันยาวไปหรือใส่tagขาดไปก็ขอโทษด้วยนะครับT T