ขอเล่าเรื่องตั้งแต่ต้นเลยนะคะ
ตอนป.4เทอม1(พ.ศ.2561)เค้ามีกับน้องป.3ที่รถโรงเรียนมีกันแค่แบบน้องมันล้อว่าเราชอบคนนู้นคนนี้ความที่ตอยเด็กเราไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับเรามาเจ๊าะแจ๊ะกับเราเราก็เลยว่ากลับด้วยชื่อของคนที่น้อบมันชอบแล้วก็มีน้องชายของน้องอีกคนมาล้อเราละมันก็มาเขย่าแขนเราเราก็เลยสะบัดออกแต่ไม่แรงก็แค่สะบัดให้มือของน้องออกจากแขนเรา พอตอนเย็นกลับบ้านมีเรื่องคือพ่อแม่ของเด็กคนนั้นก็มาบ้านเราละก็บอกว่าเราไปผลักน้องเขาร้องไห้เราก็บอกไปว่าไม่ใช่อย่างงั้นแต่อีกฝ่ายไม่ยอมเพราะลูกแกมันแสดงละครว่ามันเป็นผู้ถูกกระทำและบ้านเขารวยไงเขาจะทำอะไรก็ได้ซึ่งตอนนั้นทางบ้านเรามีปัญหาทางเงินพอดีพ่อแม่ของเราไม่กล้าอะไรเลยมาโทษเราตลอดตอนคุยกับญาติก็โทษเราตลอดพอเทอม2แม่ก็ย้ายโรงเรียนเราตอนแรกคิดว่าแม่ย้ายโรงเรียนให้น่าจะดีขึ้นแต่ไม่เลยแม่ให้เค้ามาอยู่หอครูแถวบ้านเพื่อไปเรียนในอำเภอเมืองเค้าอึดอัดมากเพราะทุกวันในตอนนั้นถึงปัจจุบันเค้าต้องนอน4ทุ่มอ่านหนังสือตั้งแต่1ทุ่ม4ทุ่มคือต้องรีดผ้าและการบ้านเสร็จหมดแล้วถึงการบ้านไม่เสร็จก็ต้องนอน เค้าย้ายไปตอนเทอม2มันเป็นโรงเรียนเอกชลเค้าก็ไม่มีหนังสือครบแบบเพื่อน
เข้าไปวันแรกมีเรียนคาบประวัติศาสตร์เค้าไม่มีหนังสือกับแบบฝึกหัดเค้าไปขอเพื่อนดูหนังสือด้วยละครูสอนเสร็จแกก็ให้ทำแบบฝึกหัดกลายเป็นว่าเราดูว่างอยู่คนเดียวแล้วครูเขาก็เดินเข้ามาหาเราละพูดว่า ''คิดว่าเป็นหลานครู...(เป็นครูภาษาไทยม.ต้น)แล้วจะทำอะไรก็ได้งั้นเหรอ"เค้าก็เลยช็อคไปพักไปแล้วก็เก็บเรื่องนี้คนเดียวไม่บอกใคร
เค้าไม่เล่าป.5-6นะคะเพราะมันหนักมากส่วนม.1ออนไลน์
ม.2 วันแรกเค้าก็โดนครูประจำชั้นว่าว่าเสร่อจริงๆกูบอกให้ย้ายไปตรงนู้นเพราะเพื่อนย้ายโต๊ะให้เค้าผิด เรียนไปมาตามปกติครูแกก็เรียกเราไปหาละแกก็พูดว่า "...(ชื่อจริงเรา)เอากิ๊ฟติดผมหน้าม้าเธอซะ ถ้ากูเห็นหน้าม้าอีกกูจะหักคะแนน"เรื่องนี้เราบอกทั้งพ่อแม่คนในครอบครัวหมดแล้วไม่มีใครช่วยเราหรือมาคุยกับคุณครูเลยละมันไม่ใช่แค่เรื่องนี้อะยังมีเรื่องที่เราไปท่องคำศัพท์กับครูแล้วโดนปาสมุดคำศัพท์ใส่หัว
เราไม่อยากคิดไปเองนะแต่เราคิดว่าพ่อแม่คงไม่ได้รักเราให้เราเรียนแค่กลัวโดนจับนั่นแหละ เค้าโดนพ่อแม่ใช้คำที่ไม่ควรใช้กับเด็กให้เป็นตัวอย่างเช่น ไอhere ไอsus อี กูเสืoก พ่อแม่ใช้กับเราตั้งแต่เด็กคืออนุบาลเลยอะ ไปรวมญาติเค้าก็นั่งเฉยๆก็รอผู้ใหญ่เขาคุยกันแล้วอยู่ๆพ่อแม่ก็มาด่าเราต่อหน้าญาติแล้วก็เปรียบเทียบเรากับพี่ชายที่แกอยุ่มหาลัยแล้วอะเราได้เกรด3.31ละแกก็เอาเราเปรียบเทียบกับพี่ที่สอบเข้าจุฬาลงกรณ์ได้ แต่บ้านเรามีพี่ชาย2น้องสาว1รวมเราเป็น4เขามีนั่งว่าเราคนเดียว แม่ชอบมาขอยืมเงินเราที่เราหาเองเราไม่ได้ว่าเลยค่ารักษารากฟันเราก็ไปหาเงินมาจ่ายเองไปทำงานกับญาติไปเป็นลูกจ้างเด็กร้านกาแฟเราต้องโดนลูกว่าบลาๆสิ่งที่เราทนไปเราไม่เคยโกรธพ่อกับแม่เลยนะแต่เราอยากรู้เขาเคยรักเราด้วยใจมั้ยตุ๊กตาแฟนเราซื้อให้แม่ก็เอาไปให้น้องตุ๊กตาที่เราอยากได้เราอดข้าวที่โรงเรียนเพื่อเก็บเงินซื้อแม่ก็เอาให้น้อง โทรศัพท์เราก็เก็บเงินซื้อเองแม่ก็ยืดของเรา(ช่วงแรกๆ) ไม่รู้ว่าที่เค้าเล่ามันเชิงเห็นแก่ตัวรึป่าวมันเหมือนเค้าเป็นผู้ถูกกระทำอยู่คนเดียวมั้ยแต่เรายืนยันว่าเราไม่เคยเริ่มทำอะไรให้ใครเขาเดือดร้อนก่อนเว้นแต่เราเกิดมาเเล้วมันเดือดร้อนพ่อกับแม่ คือทั้งหมดที่เค้าเจอต้นเรื่องมักจะเกิดจากการตัดสินใจของแม่พ่อไม่ค่อยยุ่งกับเค้าพ่อจะสอนนิสัยและการอยุ่ร่วมกับสังคมให้เป็นอย่าเลือกคนที่หน้าตา เรารู้สึกว่าเรากูมีปัญหากับแม่แบบชัดเจนตั้งแต่ตอนเราเรียนออนไลน์ม.1 วันนั้นเค้าก็เล่นเกมของเค้าตอนดึกปกติอยุ่ๆแม่ก็เข้าห้องเค้ามาละเอาโทรศัพท์เค้าไปแม่เดินไปที่ห้องน้ำแล้วแม่ก็ตบหน้าเค้าเค้าเลยเอาโทรศัพท์มาจากมือแม่แล้วรีบกลับเข้าห้องไม่ใช่ว่าเค้าเห็นโทรศัพท์สำคัญกว่าสิ่งอื่นนะแต่เค้ารู้สึกว่าโทรศัพท์เป็นที่ระบายที่เดียวที่เค้าจะระบายได้ละอยู่เงียบๆ เค้าไม่กล้าออกจากห้องเพราะเค้าพยายามหลบตาพ่อแม่ เค้าอยากรู้ว่าการที่เค้าเป็นแบบนี้มันแปลกจากคนอื่นมั้ยครอบครัวเค้าแปลกมั้ย หรือทำไมเค้าถึงกลัวพ่อกับแม่ทั้งๆที่เค้าพยายามบอกตัวเองว่าพ่อแม่ที่พึ่งที่ดีที่สุดแล้วนะ
อยู่กับพ่อแม่แล้วรู้สึกกลัวตลอด??
ตอนป.4เทอม1(พ.ศ.2561)เค้ามีกับน้องป.3ที่รถโรงเรียนมีกันแค่แบบน้องมันล้อว่าเราชอบคนนู้นคนนี้ความที่ตอยเด็กเราไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับเรามาเจ๊าะแจ๊ะกับเราเราก็เลยว่ากลับด้วยชื่อของคนที่น้อบมันชอบแล้วก็มีน้องชายของน้องอีกคนมาล้อเราละมันก็มาเขย่าแขนเราเราก็เลยสะบัดออกแต่ไม่แรงก็แค่สะบัดให้มือของน้องออกจากแขนเรา พอตอนเย็นกลับบ้านมีเรื่องคือพ่อแม่ของเด็กคนนั้นก็มาบ้านเราละก็บอกว่าเราไปผลักน้องเขาร้องไห้เราก็บอกไปว่าไม่ใช่อย่างงั้นแต่อีกฝ่ายไม่ยอมเพราะลูกแกมันแสดงละครว่ามันเป็นผู้ถูกกระทำและบ้านเขารวยไงเขาจะทำอะไรก็ได้ซึ่งตอนนั้นทางบ้านเรามีปัญหาทางเงินพอดีพ่อแม่ของเราไม่กล้าอะไรเลยมาโทษเราตลอดตอนคุยกับญาติก็โทษเราตลอดพอเทอม2แม่ก็ย้ายโรงเรียนเราตอนแรกคิดว่าแม่ย้ายโรงเรียนให้น่าจะดีขึ้นแต่ไม่เลยแม่ให้เค้ามาอยู่หอครูแถวบ้านเพื่อไปเรียนในอำเภอเมืองเค้าอึดอัดมากเพราะทุกวันในตอนนั้นถึงปัจจุบันเค้าต้องนอน4ทุ่มอ่านหนังสือตั้งแต่1ทุ่ม4ทุ่มคือต้องรีดผ้าและการบ้านเสร็จหมดแล้วถึงการบ้านไม่เสร็จก็ต้องนอน เค้าย้ายไปตอนเทอม2มันเป็นโรงเรียนเอกชลเค้าก็ไม่มีหนังสือครบแบบเพื่อน
เข้าไปวันแรกมีเรียนคาบประวัติศาสตร์เค้าไม่มีหนังสือกับแบบฝึกหัดเค้าไปขอเพื่อนดูหนังสือด้วยละครูสอนเสร็จแกก็ให้ทำแบบฝึกหัดกลายเป็นว่าเราดูว่างอยู่คนเดียวแล้วครูเขาก็เดินเข้ามาหาเราละพูดว่า ''คิดว่าเป็นหลานครู...(เป็นครูภาษาไทยม.ต้น)แล้วจะทำอะไรก็ได้งั้นเหรอ"เค้าก็เลยช็อคไปพักไปแล้วก็เก็บเรื่องนี้คนเดียวไม่บอกใคร
เค้าไม่เล่าป.5-6นะคะเพราะมันหนักมากส่วนม.1ออนไลน์
ม.2 วันแรกเค้าก็โดนครูประจำชั้นว่าว่าเสร่อจริงๆกูบอกให้ย้ายไปตรงนู้นเพราะเพื่อนย้ายโต๊ะให้เค้าผิด เรียนไปมาตามปกติครูแกก็เรียกเราไปหาละแกก็พูดว่า "...(ชื่อจริงเรา)เอากิ๊ฟติดผมหน้าม้าเธอซะ ถ้ากูเห็นหน้าม้าอีกกูจะหักคะแนน"เรื่องนี้เราบอกทั้งพ่อแม่คนในครอบครัวหมดแล้วไม่มีใครช่วยเราหรือมาคุยกับคุณครูเลยละมันไม่ใช่แค่เรื่องนี้อะยังมีเรื่องที่เราไปท่องคำศัพท์กับครูแล้วโดนปาสมุดคำศัพท์ใส่หัว
เราไม่อยากคิดไปเองนะแต่เราคิดว่าพ่อแม่คงไม่ได้รักเราให้เราเรียนแค่กลัวโดนจับนั่นแหละ เค้าโดนพ่อแม่ใช้คำที่ไม่ควรใช้กับเด็กให้เป็นตัวอย่างเช่น ไอhere ไอsus อี กูเสืoก พ่อแม่ใช้กับเราตั้งแต่เด็กคืออนุบาลเลยอะ ไปรวมญาติเค้าก็นั่งเฉยๆก็รอผู้ใหญ่เขาคุยกันแล้วอยู่ๆพ่อแม่ก็มาด่าเราต่อหน้าญาติแล้วก็เปรียบเทียบเรากับพี่ชายที่แกอยุ่มหาลัยแล้วอะเราได้เกรด3.31ละแกก็เอาเราเปรียบเทียบกับพี่ที่สอบเข้าจุฬาลงกรณ์ได้ แต่บ้านเรามีพี่ชาย2น้องสาว1รวมเราเป็น4เขามีนั่งว่าเราคนเดียว แม่ชอบมาขอยืมเงินเราที่เราหาเองเราไม่ได้ว่าเลยค่ารักษารากฟันเราก็ไปหาเงินมาจ่ายเองไปทำงานกับญาติไปเป็นลูกจ้างเด็กร้านกาแฟเราต้องโดนลูกว่าบลาๆสิ่งที่เราทนไปเราไม่เคยโกรธพ่อกับแม่เลยนะแต่เราอยากรู้เขาเคยรักเราด้วยใจมั้ยตุ๊กตาแฟนเราซื้อให้แม่ก็เอาไปให้น้องตุ๊กตาที่เราอยากได้เราอดข้าวที่โรงเรียนเพื่อเก็บเงินซื้อแม่ก็เอาให้น้อง โทรศัพท์เราก็เก็บเงินซื้อเองแม่ก็ยืดของเรา(ช่วงแรกๆ) ไม่รู้ว่าที่เค้าเล่ามันเชิงเห็นแก่ตัวรึป่าวมันเหมือนเค้าเป็นผู้ถูกกระทำอยู่คนเดียวมั้ยแต่เรายืนยันว่าเราไม่เคยเริ่มทำอะไรให้ใครเขาเดือดร้อนก่อนเว้นแต่เราเกิดมาเเล้วมันเดือดร้อนพ่อกับแม่ คือทั้งหมดที่เค้าเจอต้นเรื่องมักจะเกิดจากการตัดสินใจของแม่พ่อไม่ค่อยยุ่งกับเค้าพ่อจะสอนนิสัยและการอยุ่ร่วมกับสังคมให้เป็นอย่าเลือกคนที่หน้าตา เรารู้สึกว่าเรากูมีปัญหากับแม่แบบชัดเจนตั้งแต่ตอนเราเรียนออนไลน์ม.1 วันนั้นเค้าก็เล่นเกมของเค้าตอนดึกปกติอยุ่ๆแม่ก็เข้าห้องเค้ามาละเอาโทรศัพท์เค้าไปแม่เดินไปที่ห้องน้ำแล้วแม่ก็ตบหน้าเค้าเค้าเลยเอาโทรศัพท์มาจากมือแม่แล้วรีบกลับเข้าห้องไม่ใช่ว่าเค้าเห็นโทรศัพท์สำคัญกว่าสิ่งอื่นนะแต่เค้ารู้สึกว่าโทรศัพท์เป็นที่ระบายที่เดียวที่เค้าจะระบายได้ละอยู่เงียบๆ เค้าไม่กล้าออกจากห้องเพราะเค้าพยายามหลบตาพ่อแม่ เค้าอยากรู้ว่าการที่เค้าเป็นแบบนี้มันแปลกจากคนอื่นมั้ยครอบครัวเค้าแปลกมั้ย หรือทำไมเค้าถึงกลัวพ่อกับแม่ทั้งๆที่เค้าพยายามบอกตัวเองว่าพ่อแม่ที่พึ่งที่ดีที่สุดแล้วนะ