จากที่เคยเจอประชุมซูมแทบทุกวัน ทำเฮ้าส์ทุกสัปดาห์ ประชุมสำนักงานใหญ่แทบทุกสัปดาห์ และประชุมตามโรงแรมต่างจังหวัดแทบทุกเดือน เวลาที่เหลือคือชวนคนซื้อสินค้า เอาไปส่งตามบ้าน คุยเคส หาเคส เข้าคอร์ส หาดาวน์ไลน์ ตะลอนๆดึกดื่นไปกับกลุ่มอัพไลน์ ดาวน์ไลน์ เรียกได้ว่าแทบตัวติดกันตลอดเวลา ของใช้ทุกอย่างในบ้านทุกอย่างคือแอมเวย์เรียกว่ามีอะไรขายที่บ้านมีหมด ทุกลมหายใจเข้าออกเหมือนมีแต่เอมเวย์ สินค้า ความฝัน และผู้คนในนั้น

เคยเข้าไปฟังหลายครั้งและรู้สึกว่าไม่ใช่ทาง ความเห็นส่วนตัวเหมือนลัทธิอะไรสักอย่าง สาธิต บรรยายสรรพคุณสินค้า เปรียบเทียบว่าดีกว่ายี่ห้ออื่น เล่าประวัติชีวิตคนสำเร็จ ต้องเชื่อทุกอย่าง ทั้งตัวสินค้า อัพไลน์ ทีมซึ่งเราไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงเชื่ออะไรขนาดนั้น

เรื่องสินค้าความเห็นส่วนตัว จากการที่ฟังมาและได้ใช้นิดหน่อย เหมือนต้องผูกขาดกับสินค้ายี่ห้อเดียว ทั้งๆที่ในตลาดมีที่ถูกและดีกว่านี้ จะให้เหตุผล ว่าได้เงินคืนมีส่วนลดโน้นนี่ บลาๆ เวลาสินค้าออกมาใหม่ ทุกคนก็พร้อมอวย ทั้งที่ยังไม่ได้ลองใช้ด้วยซ้ำ

เหมือนการทำงานประจำมันไม่โอเค เรารู้สึกว่ายอดที่เขาทำแลกกับการไปเที่ยวต่างประเทศมันไม่คุ้มกับเงินที่จ่ายไปเลย ไม่เหมือนเป็นเจ้าของธุรกิจแบบที่เขาพูดๆกัน เหมือนพนักงานขายที่ไม่มีเงินเดือนมากกว่า ถ้าทำรายรับรายจ่ายดีๆเราว่าเสียมากกว่าได้ ยังไม่เห็นคุณภาพชีวิตจะดีขึ้นเลย นอกจากภาพในโซเชี่ยล แต่ก็จะมีคำพูดดีๆมาแย้งได้ตลอด ว่าได้สุขภาพ บลาๆ บางครั้งถามก็ตอบได้ไม่เต็มปากเวลาที่เราแย้ง ในความรู้สึกเราเหมือนเขาหลอกตัวเองว่ามันดี ทุ่มเททุ่มจิตวิญญาณเรียกแบบนั้นคงไม่ผิด