เราพึ่งเข้าทำงานได้ 10เดือนค่ะ ส่วนเพื่อนร่วมงาน น่าจะประมาณ 1ปี 3เดือน ตำแหน่งเรากับนางเป็นตำแหน่งเดียวกัน ซึ่งงานเรามีแบ่งกันชัดเจนนะคะ ในบางครั้งหากใครทำไม่ทันเราก็สามารถช่วยกันได้ค่ะ แรกๆเราก็โอเคนะคะ ที่เค้าช่วยเวลาเรายังไม่เข้าในงาน หลังๆนางก็ยังกั๊กงานของเราค่ะ ซึ่งจริงๆแล้วนางสามารถปล่อยให้เราได้ แล้วแต่นางไม่ปล่อย เวลาหัวหน้าถามงานเราหรือวานให้ช่วย นางจะออกหน้าตลอด เราตอบไม่ทันนางสักครั้ง  มีอยู่หลายๆครั้งที่หัวหน้างาน หรือพี่ๆฝ่ายอื่นถามงานเรา นางก็จะแทรกตอบขึ้นมา ทั้งๆที่งานนั้นเราเป็นคนทำ ด้วยความที่นางชอบรับงานของหัวหน้า งานของนางก็จะโหลดเรายื่นมือเข้าไปช่วยนาง แต่กลับถูกปฏิเสธ เราไม่ได้แตะงานของนางเลย วันไหนหัวหน้าอยู่ดึกดื่น นางก็จะอยู่เหมือนว่างานนางเยอะ แต่เราเลิกตามเวลาค่ะ ละถ้าวันไหนหัวหน้าไม่อยู่นางก็จะไม่อยู่ วันไหนงานเราเยอะนางขอช่วยเราก็ยินดีค่ะ นางบอกจะได้กลับบ้านพร้อมกัน แต่เวลางานนาง นางไม่ให้แตะเลยค่ะ นางบอกให้เรากลับบ้านแล้วนางทำเอง ทุกครั้งที่มีคนชื่นชมนางว่านางเก่ง นางเหมือนจะลอยติดฝ้าเพดานแล้วนางก็จะพูดประมาณว่านางเคลียแล้ว เคลียได้ไม่มีปัญหา ขอย้อนกลับไปตรงที่นางแย่งตอบทุกถาม จากนั้นหัวหน้างานหรือฝ่ายอื่นแทบไม่ได้เรียกชื่อเราเลยค่ะ เรียกแต่นาง บางครั้งงานที่หัวหน้าให้เรานางก็จะเอาทำค่ะ  เราก้อปล่อยนาง นางชอบให้ทุกคนมารุมล้อมนาง ชื่นชมนางค่ะ เวลาเราถามงานนางก็จะพูดดังๆให้คนได้ยินไปด้วยว่านางรู้เยอะ แต่เวลานางถามงานเรานางจะพูดเบาๆค่ะเราเองก้อแทบจะไม่ได้ยินคำถามนาง แต่ตอนนี้มันเริ่มนอยๆแล้ว เรากลัวว่าทุกคนจะคิดว่าเราไม่ช่วยงานนางหรอ ทำไมเรากลับบ้านตรงเวลาทุกวัน ส่วนนางกลับพร้อมหัวหน้าทุกวันที่หัวหน้าอยู่ เราทำงานไม่รู้เรื่อง ไม่รู้อะไรเลยหรอ ถึงตอบคำถามพวกเค้าไม่ได้ เราไม่เคยเจอเพื่อนร่วมงานแบบนี้เลยค่ะ ทำให้เราไม่อยากมาทำงานเลย มีพี่ฝ่ายอื่นบางคนนะคะ ที่ถามเราแล้วเราตอบไม่ทัน พี่เค้าชักสีหน้าใส่เราหลายครั้ง เราก็ยิ่งนอยค่ะ เราจะไม่คิดเล็กคิดน้อยยังไงดีคะ  ปล.เพื่อนร่วมงานเรานางเป็น ผู้ชาย ค่ะ