อยากถามเพื่อนๆตามหัวข้อกระทู้เรย ไม่คิดว่าวันนึงต้องมานั่งถามคำถามในนี้ แต่ตอนนี้เรารู้สึกสับสนและจัดการกับตัวเองไม่ได้ ต้องการคำตอบและความคิดเห็น 
      เราจะสรุปเรื่องราวความสัมพันธ์ของเพื่อนคนนี้กับเราก่อน เรารู้จักเพื่อนคนนี้มาตั้งแต่สมัยมัธยมปลาย ปล.ไม่ได้อยู่โรงเรียนเดียวกัน เราเรียนโรงเรียนชายล้วน ส่วนเพื่อนเรียนโรงเรียนหญิงล้วน ตอนนี้เราอายุเกือบ 30 แล้วขาดไป 1 ปีนิดๆ ก็รู้จักกันมา 10 กว่าปีล่ะ ซึ่งเรารู้จักเพื่อนคนนี้จากเพื่อนผญเราอีกคนนึงซึ่งเรียนโรงเรียนเดียวกัน ตอนแรกเราก็เหมือนรู้จักกันแบบผ่านๆฟีลเพื่อนของเพื่อน ก็มีเจอกัน ไปเที่ยวกินข้าวกันตามประสาเด็กมัธยมปลาย แต่เราก็นรู้สึกมาตลอดว่าเพื่อนเราคนนี้น่ารักดี นิสัยดี แต่ตอนนั้นเราไม่ได้สนใจอะไรเท่าไหร่ หลังจากจบมัธยมปลายต่างคนก็แยกย้ายไปเรียนมหาลัยคนบ่ะที่ ก็สีเจอกันบ้างแต่ก็ไม่ได้บ่อย ซึ่งแน่นอนต่างคนก็ต่างมีแฟนก็ใช้ชีวิตของตัวเองกันไปจนเรียนจบมหาลัย หลังจับจบก็เหมือนเริ่มกับมาเจอเพื่อนเก่าบ่อยขึ้น ไปเที่ยวไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยก็เรยเริ่มสนิทกับเพื่อนคนนี้มากขึ้นซึ่งช่วงนั้นเราก็ยังมีแฟนอยู่น่ะแต่แฟนเราไปเรียนต่อต่างประเทศเราไม่ได้นอกใจแฟนน่ะ ส่วนเพืเพื่อนตอนนั้นโสดเลิกกับแฟนไปล่ะ พอสนิทกันมันก็กลายเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันไป หลังจากจบมหาลัยประมาณ 2 ปีเราก็เลิกกับแฟน แล้วตัดสินใจไปเรียนต่างประเทศและตัดสินใจว่าจะไม่มีความรักไปซักช่วงนึง พักใจๆ แต่ด้วยสถานการณ์โควิทระบาดที่ยุโรปช่วงแรกๆ เราเลยต้องกลับมาไทย โดยเรื่องที่เราเริ่มชอบเพื่อนๆจริงๆมันก็เริ่มต้นตอนเรากลับมาไทยนี่แหล่ะ ยาวไปนิดแต่นี้ก็เกริ่นว่าเรารู้จักกันได้ยังไง
      หลังจากที่กลับมาไทยก็เกิดเรื่องราวมากมายอันนี้ขอข้ามไปแต่สรุปคือเราตัดสินใจไม่กลับไปเรียนต่อแล้วอยู่ไทย ซึ่งตั้งแต่วันที่กลับมาตอนนี้ก็ประมาณ 3 ปี ซึ่งพอตัดสินใจอยู่ไทยเราก็รู้สึกว่าอยากจะเริ่มต้นมีความรักใหม่แต่ก็ไม่ได้รีบร้อนอะไรถ้าเจอใครก็เจอถ้าไม่เจอก็ไม่เป็นไรเราคิดแบบนั้น ช่วงแรกที่เรากลับมาเราก็ได้มาเจอเพื่อนกลุ่มเดิมแหล่ะ ก็ไปเที่ยวไปไหนมาไหนกับกลุ่มเพื่อน ซึ่งปกติก็นัดกันไปเป็นกลุ่ม แล้วอยู่ดีๆด้วยความบัญเอิญหรือยังไงไม่รู้เราก็สนิทกับเพื่อนคนนี้มากขึ้น เราก็แบบไปไหนมาไหนกับเพื่อนคนนี้ด้วยกัน 2 คนบ่อยขึ้นๆ อาจจะเพราะไลฟ์สไตล์บางอย่างใกล้เคียงกัน เช่นพวกกินข้าวหรือดูหนัง เราก็เลยไปด้วยกัน ซึ่งช่วงนั้นเราก็เริ่มรู้สึกชอบเพื่อนคนนี้ขึ้นมาเราก็เรยไปปรึกษาเพื่อนผู้หญิงอีกคนที่เป็นคนที่ทำให้เราได้รู้จักเพื่อนคนนี้ว่าแบบเออ เราชอบเพื่อนคนนี้อ่ะอยากจะจีบ เพื่อนมันก็บอกเอาดิ ลองจีบดูเดี๋ยวช่วย  เราก็เลยเริ่มเรยช่วงแรกเราก็เนียนๆก่อนเพราะช่วงหลังๆเราไปไหนมาไหนกัน 2 คนบ่อยๆอยู่แล้ว แต่เหมือนแบบไม่ได้คุยกันในโซเชียวเท่าไหร่ เราก็เริ่มทักไปคุยมากขึ้น พยายามจะจีบแหล่ะ แล้วมีอยู่วันนึงคือเพื่อนได้งานใหม่ทำพอดีเราก็แลทกันปกติ ซึ่งช่วงนั้นมันเป็นช่วงหน้าฝน เพื่อนเรยบ่นกับเราประมาณว่าเนี่ยเงิกงานทีไรฝนตกทุกทีเลย กลับบ้านยากเพราะปกติเพื่อนนั่งรถไฟฟ้าขับไม่ได้ขับรถไปทำงานเพราะบ่นว่ารถติด เราก็เรยได้โอกาสบอกเพื่อนไปว่าเออถ้าวันไหนฝนมันเหมือนจะตกก็โทรบอกล่ะกันเดี๋ยวไปรับ หลังจากนั้นก็เรียกได้ว่าไปรับกันเกือบทุกวัน (ทุกวันดีกว่า) ตอนนั้นเราก็คิดว่าความสัมพันธ์เราก็โอเคน่ะ แต่ว่าความจริงไม่ใช่แบบนั้นแม้เราจะบอกเพื่อนตลอดว่าเนี่ยเราจีบอยู่น่ะ เพื่อนคนนี้ก็จะบอกว่าไม่เชื่ออ่ะ เราจะมาจีบมันทำไม เวลานัดไปเที่ยวกับเพื่อนกลุ่มใหญ่เพื่อนมันก็คอยช่วยชงช่วยบอกน่ะว่าเนี่ยไปไหนมาไหนด้วยกัน 2 คนตลอด แต่เพื่อนคนนี้ก็บอกยังบอกว่าไม่เชื่ออ่ะพวกเพื่อนรวมถึงเราแกล้งมัน ซึ่งก็แบบเป็นแบบนี้อยู่ปีกว่าน่ะ เราก็แบบจีบไม่ติดซักทีแต่ก็ยังไปไหนมาไหนด้วยกันเกือบทุกวันอยู่ จนมีอยู่วันนึงบอกก่อนว่าเราเป็นคนชอบเที่ยว ชอบดื่ม เรยได้มีโอกาสเจอกับน้องอีกคนน้องเด็กกว่าเราหลายปีเหมือนกัน แต่ก็ได้แลกคอนแทคกันมาแชทคุยเรื่อยๆไม่ได้คิดจริงจังอะไร เพระาแบบเราก็แบบพยายามจีบเพื่อนอยู่แต่ก็แบบไม่ติดซักที ท้อออ...T T พอเริ่มคุยกับน้องมากขึ้นเราก็แบบเริ่มสนิทกับน้องล่ะ หลังจากนั้นก็มีบางวันที่เราไปกินข้าวกับน้อง ส่วนวันที่เหลือก็ไปรับเพื่อนเหมือนเดิม และอยู่ดีๆมีวันนึงตอนที่เราแบบไปรับเพื่อนขากที่ทำงาน เพื่อนก็พูดขึ้นมาว่า เรามีอะไรจะสารภาพมั้ย เราก็แบบห้ะ อะไรน่ะสารภาพอะไร งง ตอนนั้นเรางงจริงๆน่ะว่าเรื่องอะไร แต่สรุปก็คือเหมือนเพื่อนเราก็ไปรู้มาว่าเนี่ยเราสนิทกับน้อง แต่เราไม่ได้บอกเพื่อนเรื่องน้อง เราก็เรยแบบอ่อก็ช่วงนี้คุยกับน้องแหล่ะเล่าให้ฟัง เพื่อนมันก็เรยถามว่า เรายังไงเนี่ย เราก็แบบนังไงอะไรอ่ะ ตอนนั้นเราคิดในใจถ้าเราพูดไปวันนี้เพื่อนมันน่าจะเชื่อแล้วว่าเราชอบเพื่อนน่ะ เราก็ตอบไปเรยเออเอาจริงๆน่ะเราชอบเธอน่ะ เป็นแฟนเราเถอะจีบมาตั้งนานล่ะ ในใจคือคิดว่าคำตอบมันมีได้แค่ 2 คำตอบใช่มั้ย ก็คือ 1.เป็น 2.ไม่เป็น แต่คือที่ช๊อคเรยเพื่อนเรามันดันตอบข้อ 3 อ่ะ คือ กูไม่เชื่อว่สชอบกู เรานี่สตั้นไปเรยเรานี่ก้แบบเห้ยโทรไปถามใครก็ได้เค้ารู้กันหมดว่าเราชอบอ่ะ เพื่อนก็บอกว่าไม่โทรอ่ะเราเตี๊ยมกับเพื่อนไว้หมดแล้ว เราก็แบบเอาจริงดิจะคืดว่าเพื่อนแกล้งอะไรได้นานขนาดนี้เป็นปีล่ะน่ะ หลังจากวันนั้นก็แบบไม่จีบล่ะ ยอมม แต่ใจก็ยังชอบอยู่น่ะ ก็ยังมีไปกินข้าง ไปไหนมาไหนกันบ้าง แต่ไม่ได้ไปรับล่ะเพราะเพื่อนออกจากงานไปทำกับที่บ้าน หลังจากนั้นเราก็ได้ไปเจอผู้หญิงที่เป็นแฟนเราในปัจจุบัน เพราะเราคิดว่าเออถ้ามีแฟนใหม่ก็คงเลิกชอบเพื่อนคนนี้ไปเอง ช่วงแรกๆก็ดีน่ะกับแฟนปัจจุบันเราก็เลยไม่ค่อยได้ไปเจอเพื่อนคนนี้เพราะเราก็ให้เกียรติแฟนเรา แต่แบบความสัมพันธ์ช่วงหลังๆกับแฟนไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เหมือนเรารีบคบกันเกินไปเรยมารู้ทีหลังว่าหลายอย่างเข้ากันไม่ค่อยได้ ซึ่งเราก็ไปปรึกษาเพื่อนคนนี้แหล่ะเรื่องแฟน พอหลายครั้งเข้ามันก็บอกว่าเออถ้ามันขนาดนี้มันไม่ได้ยุน่ะแต่มันก็อยากให้เลิกกับแฟนเพราะเห็นเราไม่ได้มีความสุข มันเข้าใจเราดี ซึ่งจริงๆเราก็แบบไม่ได้มีความสุขขนาดนั้น มันก็เลยทำให้เราสับสนอีกครั้งว่าแบบเออ ถ้าเราเลิกกับแฟนแล้วเราจะยังไงต่อ หรือเราควรทำยังไงดีเพราะใจเราสุดท้ายก็ยังรู้สึกชอบเพื่อนคนนี้อยู่ แต่เพื่อนก็เป็นแบบนี้ T T สับสนมาก พอตอนจีบก็บอกไม่เชื่อ หนักใจมากครับ
        ยังไงถ้าสับสนตรงไหนถามได้น่ะครับมือใหม่หัดเขียน เล่าอาจจะผิดๆถูกๆเว้นวรรคไม่ดี แต่อยากถามเพื่อนๆจริงๆว่าเราควรทำยังไง หรือใครเจอเหตุการณ์คล้ายเราบ้างมั้ยจ