คือเรื่องมีอยู่ว่า เรามีปัญหาและทะเลาะกับยายของเราบ่อยมาก แบบมากๆ แบบคุยกันดีๆทุกวันไม่ได้เลยอ่ะ จะคุยดีด้วยทีไรก็ต้องมีเรื่องที่ทำให้ชวนตีกันตลอด ยายเป็นคนเลี้ยงเราตั้งแต่เด็กนะ เราก็ทำงานและเรียนไปด้วยส่งเงินไปให้แกตลอด แต่ด้วยปัญหาที่มีมาตลอดกับยาย ทำให้รู้สึกเบื่อชีวิต อยากตายจากแกไปให้มันจบๆซะ แบบเราบ่นแกทะเลาะกับแก แต่เราก็ยังห่วงและส่งเงินให้ แต่ที่เราทำเพราะเราคิดถึงบุญคุณที่ยายเลี้ยงเรามา ไม่ใช่รักหรือทำไปเพราะมีความสุขทำด้วยใจคือไม่ใช่อ่ะ เราทำไปเพราะมันคือหน้าที่ที่ต้องทำต้องชดใช้ ใช่เราคิดและรู้สึกแบบนั้นเอง จนบางครั้งเวลาคุยกับยายคำพูดบางอย่างเหมือนห่วงเหมือนหวังดี แต่ไม่อ่ะเรารู้สึกว่ามันมาก เช่น เก็บเงินไว้เรียนเถอะ วันต่อมากูไม่มีเงินแล้วนะ แบบโทรมาขอเราทั้งๆที่เรามีกำหนดส่งให้ในแต่ละเดือน บางเดือนส่งให้2-3ครั้ง แทบจะไม่มีใช้ เราใช้ชีวิตอยู่คนเดียวแฟนไม่มีญาติไม่มี คือไม่มีใครอ่ะ แม่ไม่มี มีพ่อ พ่อก็ไม่ส่งเสียเรา คือชีวิตมันตันมาก ยิ่งเวลาคุยกับยายยิ่งไม่มีความสุขเจอแต่เรื่องประสาด- จนเราภาวนาขอให้เราตายถ้ายายไม่ตาย เราไม่มีกำลังใจเลยเวลาโทรคุยกันทีไร เราถึงขั้นบล็อคเบอร์บล็อคไลน์ แต่ปลดบล็อคเพราะกลัวแกไม่สบายใจ แต่เราก็ไม่รู้จะแก้ปัญหายังไงดี รำคาญมาก โมโห เครียด หงุดหงิด อยากตายๆไปซะนิ