กระทู้นี้ อยากขอวิธีฮีลใจ เพื่อนๆ พี่ๆ ในวันที่ต้องดูแลผู้ป่วยในบ้าน
ตอนนี้พ่อเป็นโรคไต ต้องฟอกไตสัปดาห์ละ 2 ครั้ง แม่เป็นอัลไซเมอร์ ตายายที่อายุ 90+
รวมทั้งหมด 4 ท่าน 
ในส่วนของพ่อ และตายาย ยังดูแลตัวเองได้ แต่ต้องไปรับ-ส่ง เวลาหาหมอบ้าง 
ส่วนแม่ แกยังช่วยเหลือตัวเองได้นะคะ กินข้าว อาบน้ำ ทำงานบ้านนี่ซักผ้า รีดผ้าคือเก่งมาก แต่ไปไหนต้องคอยประกบ
บางทีแกชอบเดินออกไปข้างนอกบ้านค่ะ
ไปซื้อชาเย็น ไปซื้อน้ำแข็ง แบบที่แกเคยไป
แต่ที่อันตรายคือ การข้ามถนน ที่แกอาจจะไม่ได้ระวังแบบคนปกติ
คือถ้านึกได้ ก็เดินไปเลย เราเป็นห่วงค่ะ 

ในส่วนของการล็อคบ้าน ก็ทำได้ไม่ตลอด เวลาที่เราต้องไปทำงาน พ่อไปฟอกไต แกก็ต้องอยู่คนเดียว
(ตายาย อยู่บ้านคนละหลังกัน) ต้องขับมอไซค์ไปหา แต่ไม่ไกลมาก 2-3 กิโล
การล็อคบ้านบางทีก็ทำให้ทะเลาะกัน แม่แกจะคิดเสมอว่าแกปกติดี ไม่ได้เป็นอะไรทำไมต้องขังแก

เรื่องห่วงแม่นี่ก็เป็นกังวลอยู่ ส่วนเรื่องดูแลแก มันมีความปวดหัว ตรงที่แกจะหงุดหงิด พูดจาคอยจะทะเลาะกันตลอด
แล้วของในบ้านก็จะชอบหาย ตามที่แกเป็นคนชอบเก็บ คือช่วยเก็บ ของๆเรา ของๆพ่อ ในแต่ละวันวุ่นวาย กับการหาของ และบ่นกันทะเลาะกัน
รู้นะคะว่าต้องใจเย็นๆ เย็นมากๆ ซึ่งยอมรับว่าหลายครั้งที่เย็นไม่ไหว
จริงๆ มันมีรายละเอียดอีกหลายเรื่อง ที่อาจจะเล่าหมดไม่ไหวนะ
แต่เอาเป็นว่าความเครียดของเรามันเหมือนสะสมค่ะ เครียดทั้งงาน เครียดทั้งคน บางทีก็ระเบิดออกมาแล้วก็มาเสียใจทีหลัง
ต้องคอยดึงสติตัวเอง ว่าแม่เขาป่วย บางทีรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนบ้าอยู่เหมือนกันนะคะ
มันเหนื่อยไปหมดเลยค่ะ อยากขอกำลังใจ อยากขอแนวทางทำใจยังไงดีคะ 
หรือท่านใด เคยพบหมอจิตแพทย์ก็แนะนำได้นะคะ ขอบคุณที่รับฟัง