แม่ควบคุมชีวิตเราเกินไปมากๆค่ะ คือเราไม่สามารถตัดสินใจทำอะไรได้เองเลย ต้องอยู่ในกรอบหรือต้องทำตามเขาทุกอย่างอ่ะค่ะ และแม่บอกว่าชีวิตเราเป็นของแม่เราไม่มีสิทธิ์ทำอะไรตามใจตัวเอง เช่นการคบเพื่อนค่ะต้องคบแค่เพื่อนผญ.เพื่อนผช.ห้ามเข้าใกล้เลยค่ะ การไปเที่ยวในวันหยุดคือเราไม่เคยขอแม่ออกไปเที่ยวบ่อยเลยเดือนนึงออกแค่1-2ครั้งเองค่ะ แต่แม่มองว่าที่เราออกไปเที่ยวข้างนอกเราไปทำอะไรไม่ดีซึ่งเราไม่เคยทำอะไรแบบนั้นเลย และให้อยู่แต่ในบ้านไม่ให้ออกไปไหนนอกจากจะไปกับคนในครอบครัว ไม่ให้ออกไปเข้าสังคมบ้างเลย แม่มองเราในมุมที่แย่มากๆค่ะ แม่เข้ามาควบคุมทุกอย่างแม้กระทั่งเรื่องการแต่งตัว การแต่งหน้า ห้ามมีแฟน แค่เราขอแยกไปนอนคนเดียวเขายังไม่อนุญาตเลยค่ะ เราบอกอยากมีโลกส่วนตัวของตัวเองบ้างแต่เขาบอกว่าโลกส่วนตัวอะไร โลกส่วนตัวอยู่กับแม่เท่านั้น คือเราไม่เข้าใจว่าแค่เราขอมีชีวิตที่เราอยากเป็นไม่ได้เลยหรอ ต้องทำตามเขาตลอดชีวิตเลยมั้ย แม่บอกกับเราตลอดว่าที่ทำแบบนี้เพราะแม่หวังดี แต่ความหวังดีเหล่านั้นมันกับทำให้เราไม่มีความสุขกับชีวิตเลย เราเคยพูดกับแม่แล้วค่ะว่าใก็อิสระกับเรานิดนึงได้มั้ย ก็เหมือนเขาจะไม่เข้าใจเราอ่ะค่ะ เราอาจจะยังเด็กยังไม่บรรลุนิติภาวะ แต่อยากให้แม่เขาใจเราบ้างสักนิดก็ยังดี

มีอีกหลายเรื่องเลยค่ะที่เราไม่ได้พิมพ์ออกมา เราไม่รู้จะพูดกับแม่ยังไงแล้วเพราะพูดอะไรไปเขาก็บอกว่านี่แม่เป็นแม่นะ อย่ามาพูดแบบนี้กับแม่ เป็นเด็กเป็นเล็กอย่ามาทำตัวแบบนี้ (แม่เราหัวโบราณมากค่ะ)

**กระทู้แรกอาจจะพิมพ์ไม่ค่อยรู้เรื่องนิดนึงนะคะ😅😅**