สวัสดีค่ะ
เรามีปัญหาชีวิตมาปรึกษาค่ะ
จะเรียกว่าปัญหาชีวิตคู่หรือเรียกว่าปัญหาชีวิตครอบครัว ก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ
วันนี้เรามาขอคำปรึกษาค่ะ
เราจะอยู่ร่วมกับแม่สามีที่ลำเอียงมาก ๆ ยังไงให้สามารถอยู่ด้วยกันได้คะ
ขอคำแนะนำประเภทปรับที่ตัวเราและปรับที่ใจเรานี่แหละคะให้เราสามารถยอมรับความลำเอียงและพฤติกรรมของแม่สามีเราได้
ครอบครัวสามี ปัจุบันมีแม่สามีและพี่ชายสามี+พี่สะใภ้ ส่วนพ่อสามีเสียไปแล้ว
เดิมแม่สามีอยู่กับพี่ชาย
พี่ชายสามีเปิดร้านขายของโดยการเช่าร้าน
ต่อมาพี่ชายและพี่สะใภ้ปิดร้านขายของ
จึงย้ายเข้าไปอยู่ที่บ้านพี่สะใภ้ ซึ่งมีครอบครัวของพี่สะใภ้อยู่
(ครอบครัวสามีไม่มีบ้านเป็นของตัวเอง
บ้านที่สามีโตมา คือ บ้านปู่ย่า เมื่อพ่อเสียก็ไม่ได้มีใครกลับไปอีก)
เป็นช่วงที่เราและสามีตัดสินใจซื้อบ้านพอดี
สามีเราจึงให้แม่มาอยู่ด้วยเพื่อเขาจะได้ดูแลแม่เขาด้วย และให้ช่วยเลี้ยงลูกไปด้วย
หลัก ๆ ที่สามีขอความช่วยเหลือจากแม่เลย
-รับ ส่งลูกเราไปโรงเรียน จ-ศ และรับ ส่ง ในบางวันที่เป็นวันเรียนพิเศษ
สามีไปทำงานต่างจังหวัดบ่อย เราขับรถไม่เป็น แม่สามีขี่มอเตอร์ไซด์ได้
โรงเรียนและที่เรียนพิเศษ ห่างจากบ้านประมาณ 1 กม.
ย่านที่เราอยู่ รถ taxi และรถรับจ้างอื่น ๆ เรียกยากมาก
การเดินทางกลับเองโดยไม่มีรถรับส่งค่อนข้างลำบากมาก
บางครั้งรอรถนานเป็นชั่วโมง ในวันเรียนพิเศษต้องอาศัยแม่สามีมารับเพราะมีลูกเราด้วย
-อื่น ๆ ก็ไม่ได้ขออะไรเพราะแม่สามีก็แก่แล้ว ให้มาอยู่ด้วยเพื่อเป็นการดูแล
เราและสามีคิดแบบนี้
แม่สามีมาอยู่สามีเราให้เงินจำนวนหนึ่งไว้ใช้ส่วนตัวในทุก ๆ เดือน ไม่มากแต่ให้ทุกเดือน
แม่สามีไม่ต้องจ่ายเงินค่าอะไรในบ้าน
บ้านหลังนี้เป็นบ้านที่เราและสามีกู้ร่วมกัน 2 คน เงินดาวน์และเงินผ่อนเป็นของเรากับสามี ไม่ได้มีครอบครัวฝ่ายใดให้เงินมา
บ้านที่ซื้อเป็นบ้าน แบบ 2 ชั้น ขนาด 3 ห้องนอน 1 ห้องนั่งเล่น 1 ห้องครัว 2 ห้องน้ำ +ที่จอดรถ
************************************************************************************************************************************
ประเด็นเนื้อเรื่องที่จะอยู่ร่วมกันไม่ได้ คือ
แม่สามีลำเอียงมากกกกกกกกก รักพี่ชายสามีแบบสุด ๆ พี่ชายสามีต้องมาก่อน โดยไม่เคยคำนึงถึงสามีเราเลยย ร่วมทั้งลูกเราด้วย
************************************************************************************************************************************
---------------เริ่มต้นการเข้ามาอยู่ร่วมกัน---------------
สิ่งที่ทำให้เราเริ่มรู้สึก เอะ! ทำไม! ในช่วงแรก ๆ แต่ก็เก็บไว้ในใจ
เพราะไม่คิดว่าจะลำเอียง เพราะคิดว่าแม่สามีเป็นผู้ใหญ่แล้ว
+แม่สามีเราพูดว่าห้องนั่งเล่นชั้นล่างจะจัดเป็นห้องนอนไว้ให้พี่ชายสามีกับพี่สะใภ้
เรากับสามีได้ยินก็อึ้ง
แต่ก็ไม่ได้ทำตามแม่สามีพูด
เราก็งง แม่สามีคิดได้ยังไง เราเป็นเจ้าของบ้าน ทำไมไม่ถามเราหรือสามีก่อน
(ต่อมาพออยู่ด้วยกันไปเรื่อย ๆ ไม่นับเรื่องพฤติกรรมที่มีความสุดโต่งมั่นใจในตัวเองมาก ๆ ว่าถูกทุกเรื่อง)
พี่ชายสามี+พี่สะใภ้ เริ่มพาเพื่อนทั้งผู้ชายผู้หญิงมานอนค้างที่บ้านของเรา
มาครั้งละเยอะ ๆ เป็นกลุ่มก็มี มาครั้งละ 1-3 คนก็มี
มาดื่มบางไม่ดื่มบ้าง
มาค้างทั้งตอนสามีอยู่และไม่อยู่
และก็เริ่มมีเพื่อนพี่สะใภ้และเพื่อนพี่ชายสามีมาอีก
พามากินข้าวและกลับ, พามาค้างบ้าน มาถ่ายรูปบ้านเรามุมโน้นนี่นั้นและโพสต์ลงเฟส
ซึ่งเราไม่โอเคเลย
แต่นี่ไม่ใช่ความผิดของแม่สามีแต่อย่างใด เป็นพฤติกรรมของพี่ชายสามีและพี่สะใภ้ล้วน ๆ
ครั้ง 1 เราก็ไม่พูดครั้ง 2 เราเริ่มคุยกับสามี
เราบอกสามีว่าเราไม่ชอบ ไม่สะดวก หลาย ๆ อย่าง ไม่มีความเป็นส่วนตัว
เราเริ่มนิ่ง ไม่ค่อยยินดีกับการมาของเพื่อน ๆ พี่ชายสามีและเพื่อนพี่สะใภ้สามี
เพราะเราต้องการความเป็นส่วนตัว (และความปลอดภัย มันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้เราอาจจะคิดไปเอง)
พี่ชายสามีและพี่สะใภ้น่าจะเริ่มดูรู้ว่าพฤติกรรมเราไม่พอใจ
และพูดกับแม่สามีมา
+แม่สามีมาพูดกับเราว่าพี่ชายพี่สะใภ้บอกว่าเกรงใจ แต่แม่พูดไปแล้วว่า เราไม่เคยว่าอะไร
ประโยคที่แม่พูด คือ ต้องการบอกให้ทางพี่ชายสามีและพี่สะใภ้สบายใจ ว่าพาเพื่อนมาได้
ไม่ใช่พูดเพื่อให้เราดูดีในสายตาพี่ชายสามีและพี่สะใภ้
เหตุผลที่เราถึงคิดว่าแม่สามีพูดเพื่อให้พี่ชายสามีและพี่สะใภ้สบายใจ
เพราะเมื่อพูดแล้วพฤติกรรมแม่สามีก็นิ่งเฉย ไม่พูดกับเรา ไม่พอใจเรา ที่มีปัญหากับการที่พี่ชายสามีและพี่สะใภ้ที่พาเพื่อน ๆ มาบ้านเรา
แม่สามีไม่ต้องการขัดใจอะไรพี่ชายสามีทั้งสิ้น
พี่ชายสามีและพี่สะใภ้ มาหาแม่สามี
เป็นวันที่เราพาลูกไปเรียนพิเศษเย็นเลิกค่ำ
+แม่สามีพูดว่า หานั่งรถกลับมาเองนะ ไม่ออกไปรับ จะอยู่ช่วยพี่ชายกับพี่สะใภ้ทำกับข้าว เผื่อพี่ชายพี่สะใภ้ทำกับข้าว
ความรู้สึกเรา คือ รู้ทั้งรู้ว่ารถไม่มีเรียกลำบาก และอีกอย่างลูกเราก็เด็กไม่กี่ขวบ เปรียบเทียบกับพี่ชายพี่สะใภ้เป็นผู้ใหญ่กว่าเขาก็ทำกับข้าวได้
เรากับสามีไม่ได้ขออะไรเลย ขอแค่เรื่องนี้ แต่เขาก็ไม่เคยให้ความสำคัญ ยึดพี่ชายสามีและพี่สะใภ้สำคัญเป็นอันดับ 1
พี่ชายสามีต้องการมือถือเพิ่ม 1 เครื่อง
โทรมาหาแม่สามี
+แม่สามีเราบอกว่าให้เอาเครื่องเขาไปใช้ (เครื่องเขาก็สามีซื้อให้นี่แหละ)
แล้วแม่สามีจะมาขอมือถือลูกเราไปใช้
ลูกเราใช้เครื่องเก่าเราและสามีเรา ซึ่งมันเป็นเครื่องสภาพ 50% ค้างบ้าง แบตหมตเร็วบ้าง
จึงต้องใช้ 2 เครื่องสลับกัน
เราก็อ้าวแล้วลูกเราจะใช้อะไรอีกเครื่องพังก็ไม่มีอีกเครื่องสลับ
ถามว่าแม่สามีรู้ไหม เขารู้ แต่ก็ไม่สนใจ
---------------จบการยกตัวเอย่างเหตุการความลำเอียง ที่กระทบเราและลูก---------------
ที่พิมพ์มาข้างต้น คือ ยกมาบ้างเรื่อง ถ้าพิมพ์หมดลงรายละเอียดมากกว่านี้ น่าจะต้องรู้ว่าเป็นเรามาพิมพ์
ทุก ๆ วันนี้มีพฤติกรรมที่ลำเอียงอีกมากกกก
ทุก ๆ เรื่องที่เกี่ยวกับพี่ชายและพี่สะใภ้แม่สามีจะให้ความสำคัญอันดับ 1 ไม่เคยนึกถึงสามีหรือเรากับลูกไม่มีคำว่าเกรงใจ
ความลำเอียงของแม่สามีเริ่มมีมากขึ้นเรื่อย ๆ
เราเริ่มไม่โอนอ่อนผ่อนตามความลำเอียงของแม่สามี
อะไรยอมได้ คือ ยอม อะไรยอมไม่ได้ คือ ไม่ยอม
พฤติกรรมการไม่ยอมรับความลำเอียง
ทำให้แม่สามีไม่พอใจเรา
ความไม่พอใจของแม่สามีสะสมเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ
พฤติกรรมที่เขาทำ คือ ไม่พูดกับเรา
อยู่บ้านหลังนี้เหมือนต่างคนต่างอยู่
เขาตัดตัวเขาออกจาก สามีเรา เรา และลูก
ไม่พูดไม่ทัก โทรไม่รับสาย รับสายไม่พูด
ถามคำตอบคำ หรือ พูดด้วยแต่นิ่งเฉย ๆ ไม่พูด ไม่ตอบกลับ
ต่างคนต่างอยู่ คือ พฤติกรรมหนักมาก
ลูกเราก็เคยถาม ว่าแม่สามีเราเป็นอะไรไม่พูด
ทุกวันนี้แม่สามีเราจะคุยสนุกมีความสุขเฉพาะกับพี่ชายสามีและพี่สะใภ้
หากไม่ได้คุยกับพี่ชายสามีและพี่สะใภ้ แม่สามีจะหน้าบึ้งไม่พูดไม่ทักทาย
แต่ถ้าถามว่าเป็นอะไร แม่สามีจะพูดว่าป่าว
คือทุกวันนี้สามีเราก็หนักใจกับพฤติกรรมความลำเอียงของแม่สามี ที่มันมาก ๆๆๆๆๆ จนมันกระทบมาถึงลูกเรา
และก็หนักใจที่ เรากับแม่สามี ไม่สามารถเข้ากันได้ เพราะเรื่องความลำเอียง
เรากับสามีคุยกันไม่อยากให้บรรยากาศบ้านมันเป็นแบบนี้
จะต้องทำยังไง แต่หากให้แม่สามีปรับพฤติกรรม แม่สามีคงไม่ปรับ
แต่จะให้เรายอมในทุก ๆ เรื่องจนมันกระทบ เรากับลูก เราก็คงยอมไม่ได้
บางครั้งเราก็พูดกับสามีเรานะ หรือว่าเราต้องเลิกกันแยกทางกันจะได้จบปัญหานี้ไป
เรากับสามีแยกทางกัน เราอยู่กับลูก 2 คน
สามีก็ไปอยู่กับแม่
มันต้องเป็นแบบนี้เหรอ
คือเราไม่ได้ต้องการแบบนี้ ไม่ได้ต้องการให้ครอบครัวแตกแยก
เราไม่ได้อยากให้ครอบครัวแตกแยก
คือ เราต้องทำยังไงให้เราปรับตัวปรับใจยอมรับได้กับพฤติกรรมที่เขาทำตัวเหมือนอยู่ตัวคนเดียวในบ้านหลังนี้
เพราะเราสงสารสามี และเราอยากมีบรรยกาศในบ้านที่มันมีความสุข
ขอบคุณทุก ๆ คำแนะนำล่วงหน้าค่ะ
(ให้คิดข้อดีมีค่ะ มีเยอะ ช่วยทำงานบ้าน ช่วยดูแลหลาน
แต่หากมีเรื่องพี่ชายสามีหรือพี่สะใภ้เข้ามา คือ ตัดเรื่องหลาน เรื่องที่บ้านนี้หมดทุกอย่าง)
เราจะอยู่ร่วมกับแม่สามีที่ลำเอียงมาก ๆ ยังไงให้สามารถอยู่ด้วยกันได้คะ
เรามีปัญหาชีวิตมาปรึกษาค่ะ
จะเรียกว่าปัญหาชีวิตคู่หรือเรียกว่าปัญหาชีวิตครอบครัว ก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ
วันนี้เรามาขอคำปรึกษาค่ะ
เราจะอยู่ร่วมกับแม่สามีที่ลำเอียงมาก ๆ ยังไงให้สามารถอยู่ด้วยกันได้คะ
ขอคำแนะนำประเภทปรับที่ตัวเราและปรับที่ใจเรานี่แหละคะให้เราสามารถยอมรับความลำเอียงและพฤติกรรมของแม่สามีเราได้
ครอบครัวสามี ปัจุบันมีแม่สามีและพี่ชายสามี+พี่สะใภ้ ส่วนพ่อสามีเสียไปแล้ว
เดิมแม่สามีอยู่กับพี่ชาย
พี่ชายสามีเปิดร้านขายของโดยการเช่าร้าน
ต่อมาพี่ชายและพี่สะใภ้ปิดร้านขายของ
จึงย้ายเข้าไปอยู่ที่บ้านพี่สะใภ้ ซึ่งมีครอบครัวของพี่สะใภ้อยู่
(ครอบครัวสามีไม่มีบ้านเป็นของตัวเอง
บ้านที่สามีโตมา คือ บ้านปู่ย่า เมื่อพ่อเสียก็ไม่ได้มีใครกลับไปอีก)
เป็นช่วงที่เราและสามีตัดสินใจซื้อบ้านพอดี
สามีเราจึงให้แม่มาอยู่ด้วยเพื่อเขาจะได้ดูแลแม่เขาด้วย และให้ช่วยเลี้ยงลูกไปด้วย
หลัก ๆ ที่สามีขอความช่วยเหลือจากแม่เลย
-รับ ส่งลูกเราไปโรงเรียน จ-ศ และรับ ส่ง ในบางวันที่เป็นวันเรียนพิเศษ
สามีไปทำงานต่างจังหวัดบ่อย เราขับรถไม่เป็น แม่สามีขี่มอเตอร์ไซด์ได้
โรงเรียนและที่เรียนพิเศษ ห่างจากบ้านประมาณ 1 กม.
ย่านที่เราอยู่ รถ taxi และรถรับจ้างอื่น ๆ เรียกยากมาก
การเดินทางกลับเองโดยไม่มีรถรับส่งค่อนข้างลำบากมาก
บางครั้งรอรถนานเป็นชั่วโมง ในวันเรียนพิเศษต้องอาศัยแม่สามีมารับเพราะมีลูกเราด้วย
-อื่น ๆ ก็ไม่ได้ขออะไรเพราะแม่สามีก็แก่แล้ว ให้มาอยู่ด้วยเพื่อเป็นการดูแล
เราและสามีคิดแบบนี้
แม่สามีมาอยู่สามีเราให้เงินจำนวนหนึ่งไว้ใช้ส่วนตัวในทุก ๆ เดือน ไม่มากแต่ให้ทุกเดือน
แม่สามีไม่ต้องจ่ายเงินค่าอะไรในบ้าน
บ้านหลังนี้เป็นบ้านที่เราและสามีกู้ร่วมกัน 2 คน เงินดาวน์และเงินผ่อนเป็นของเรากับสามี ไม่ได้มีครอบครัวฝ่ายใดให้เงินมา
บ้านที่ซื้อเป็นบ้าน แบบ 2 ชั้น ขนาด 3 ห้องนอน 1 ห้องนั่งเล่น 1 ห้องครัว 2 ห้องน้ำ +ที่จอดรถ
************************************************************************************************************************************
ประเด็นเนื้อเรื่องที่จะอยู่ร่วมกันไม่ได้ คือ
แม่สามีลำเอียงมากกกกกกกกก รักพี่ชายสามีแบบสุด ๆ พี่ชายสามีต้องมาก่อน โดยไม่เคยคำนึงถึงสามีเราเลยย ร่วมทั้งลูกเราด้วย
************************************************************************************************************************************
---------------เริ่มต้นการเข้ามาอยู่ร่วมกัน---------------
สิ่งที่ทำให้เราเริ่มรู้สึก เอะ! ทำไม! ในช่วงแรก ๆ แต่ก็เก็บไว้ในใจ
เพราะไม่คิดว่าจะลำเอียง เพราะคิดว่าแม่สามีเป็นผู้ใหญ่แล้ว
+แม่สามีเราพูดว่าห้องนั่งเล่นชั้นล่างจะจัดเป็นห้องนอนไว้ให้พี่ชายสามีกับพี่สะใภ้
เรากับสามีได้ยินก็อึ้ง
แต่ก็ไม่ได้ทำตามแม่สามีพูด
เราก็งง แม่สามีคิดได้ยังไง เราเป็นเจ้าของบ้าน ทำไมไม่ถามเราหรือสามีก่อน
(ต่อมาพออยู่ด้วยกันไปเรื่อย ๆ ไม่นับเรื่องพฤติกรรมที่มีความสุดโต่งมั่นใจในตัวเองมาก ๆ ว่าถูกทุกเรื่อง)
พี่ชายสามี+พี่สะใภ้ เริ่มพาเพื่อนทั้งผู้ชายผู้หญิงมานอนค้างที่บ้านของเรา
มาครั้งละเยอะ ๆ เป็นกลุ่มก็มี มาครั้งละ 1-3 คนก็มี
มาดื่มบางไม่ดื่มบ้าง
มาค้างทั้งตอนสามีอยู่และไม่อยู่
และก็เริ่มมีเพื่อนพี่สะใภ้และเพื่อนพี่ชายสามีมาอีก
พามากินข้าวและกลับ, พามาค้างบ้าน มาถ่ายรูปบ้านเรามุมโน้นนี่นั้นและโพสต์ลงเฟส
ซึ่งเราไม่โอเคเลย
แต่นี่ไม่ใช่ความผิดของแม่สามีแต่อย่างใด เป็นพฤติกรรมของพี่ชายสามีและพี่สะใภ้ล้วน ๆ
ครั้ง 1 เราก็ไม่พูดครั้ง 2 เราเริ่มคุยกับสามี
เราบอกสามีว่าเราไม่ชอบ ไม่สะดวก หลาย ๆ อย่าง ไม่มีความเป็นส่วนตัว
เราเริ่มนิ่ง ไม่ค่อยยินดีกับการมาของเพื่อน ๆ พี่ชายสามีและเพื่อนพี่สะใภ้สามี
เพราะเราต้องการความเป็นส่วนตัว (และความปลอดภัย มันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้เราอาจจะคิดไปเอง)
พี่ชายสามีและพี่สะใภ้น่าจะเริ่มดูรู้ว่าพฤติกรรมเราไม่พอใจ
และพูดกับแม่สามีมา
+แม่สามีมาพูดกับเราว่าพี่ชายพี่สะใภ้บอกว่าเกรงใจ แต่แม่พูดไปแล้วว่า เราไม่เคยว่าอะไร
ประโยคที่แม่พูด คือ ต้องการบอกให้ทางพี่ชายสามีและพี่สะใภ้สบายใจ ว่าพาเพื่อนมาได้
ไม่ใช่พูดเพื่อให้เราดูดีในสายตาพี่ชายสามีและพี่สะใภ้
เหตุผลที่เราถึงคิดว่าแม่สามีพูดเพื่อให้พี่ชายสามีและพี่สะใภ้สบายใจ
เพราะเมื่อพูดแล้วพฤติกรรมแม่สามีก็นิ่งเฉย ไม่พูดกับเรา ไม่พอใจเรา ที่มีปัญหากับการที่พี่ชายสามีและพี่สะใภ้ที่พาเพื่อน ๆ มาบ้านเรา
แม่สามีไม่ต้องการขัดใจอะไรพี่ชายสามีทั้งสิ้น
พี่ชายสามีและพี่สะใภ้ มาหาแม่สามี
เป็นวันที่เราพาลูกไปเรียนพิเศษเย็นเลิกค่ำ
+แม่สามีพูดว่า หานั่งรถกลับมาเองนะ ไม่ออกไปรับ จะอยู่ช่วยพี่ชายกับพี่สะใภ้ทำกับข้าว เผื่อพี่ชายพี่สะใภ้ทำกับข้าว
ความรู้สึกเรา คือ รู้ทั้งรู้ว่ารถไม่มีเรียกลำบาก และอีกอย่างลูกเราก็เด็กไม่กี่ขวบ เปรียบเทียบกับพี่ชายพี่สะใภ้เป็นผู้ใหญ่กว่าเขาก็ทำกับข้าวได้
เรากับสามีไม่ได้ขออะไรเลย ขอแค่เรื่องนี้ แต่เขาก็ไม่เคยให้ความสำคัญ ยึดพี่ชายสามีและพี่สะใภ้สำคัญเป็นอันดับ 1
พี่ชายสามีต้องการมือถือเพิ่ม 1 เครื่อง
โทรมาหาแม่สามี
+แม่สามีเราบอกว่าให้เอาเครื่องเขาไปใช้ (เครื่องเขาก็สามีซื้อให้นี่แหละ)
แล้วแม่สามีจะมาขอมือถือลูกเราไปใช้
ลูกเราใช้เครื่องเก่าเราและสามีเรา ซึ่งมันเป็นเครื่องสภาพ 50% ค้างบ้าง แบตหมตเร็วบ้าง
จึงต้องใช้ 2 เครื่องสลับกัน
เราก็อ้าวแล้วลูกเราจะใช้อะไรอีกเครื่องพังก็ไม่มีอีกเครื่องสลับ
ถามว่าแม่สามีรู้ไหม เขารู้ แต่ก็ไม่สนใจ
---------------จบการยกตัวเอย่างเหตุการความลำเอียง ที่กระทบเราและลูก---------------
ที่พิมพ์มาข้างต้น คือ ยกมาบ้างเรื่อง ถ้าพิมพ์หมดลงรายละเอียดมากกว่านี้ น่าจะต้องรู้ว่าเป็นเรามาพิมพ์
ทุก ๆ วันนี้มีพฤติกรรมที่ลำเอียงอีกมากกกก
ทุก ๆ เรื่องที่เกี่ยวกับพี่ชายและพี่สะใภ้แม่สามีจะให้ความสำคัญอันดับ 1 ไม่เคยนึกถึงสามีหรือเรากับลูกไม่มีคำว่าเกรงใจ
ความลำเอียงของแม่สามีเริ่มมีมากขึ้นเรื่อย ๆ
เราเริ่มไม่โอนอ่อนผ่อนตามความลำเอียงของแม่สามี
อะไรยอมได้ คือ ยอม อะไรยอมไม่ได้ คือ ไม่ยอม
พฤติกรรมการไม่ยอมรับความลำเอียง
ทำให้แม่สามีไม่พอใจเรา
ความไม่พอใจของแม่สามีสะสมเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ
พฤติกรรมที่เขาทำ คือ ไม่พูดกับเรา
อยู่บ้านหลังนี้เหมือนต่างคนต่างอยู่
เขาตัดตัวเขาออกจาก สามีเรา เรา และลูก
ไม่พูดไม่ทัก โทรไม่รับสาย รับสายไม่พูด
ถามคำตอบคำ หรือ พูดด้วยแต่นิ่งเฉย ๆ ไม่พูด ไม่ตอบกลับ
ต่างคนต่างอยู่ คือ พฤติกรรมหนักมาก
ลูกเราก็เคยถาม ว่าแม่สามีเราเป็นอะไรไม่พูด
ทุกวันนี้แม่สามีเราจะคุยสนุกมีความสุขเฉพาะกับพี่ชายสามีและพี่สะใภ้
หากไม่ได้คุยกับพี่ชายสามีและพี่สะใภ้ แม่สามีจะหน้าบึ้งไม่พูดไม่ทักทาย
แต่ถ้าถามว่าเป็นอะไร แม่สามีจะพูดว่าป่าว
คือทุกวันนี้สามีเราก็หนักใจกับพฤติกรรมความลำเอียงของแม่สามี ที่มันมาก ๆๆๆๆๆ จนมันกระทบมาถึงลูกเรา
และก็หนักใจที่ เรากับแม่สามี ไม่สามารถเข้ากันได้ เพราะเรื่องความลำเอียง
เรากับสามีคุยกันไม่อยากให้บรรยากาศบ้านมันเป็นแบบนี้
จะต้องทำยังไง แต่หากให้แม่สามีปรับพฤติกรรม แม่สามีคงไม่ปรับ
แต่จะให้เรายอมในทุก ๆ เรื่องจนมันกระทบ เรากับลูก เราก็คงยอมไม่ได้
บางครั้งเราก็พูดกับสามีเรานะ หรือว่าเราต้องเลิกกันแยกทางกันจะได้จบปัญหานี้ไป
เรากับสามีแยกทางกัน เราอยู่กับลูก 2 คน
สามีก็ไปอยู่กับแม่
มันต้องเป็นแบบนี้เหรอ
คือเราไม่ได้ต้องการแบบนี้ ไม่ได้ต้องการให้ครอบครัวแตกแยก
เราไม่ได้อยากให้ครอบครัวแตกแยก
คือ เราต้องทำยังไงให้เราปรับตัวปรับใจยอมรับได้กับพฤติกรรมที่เขาทำตัวเหมือนอยู่ตัวคนเดียวในบ้านหลังนี้
เพราะเราสงสารสามี และเราอยากมีบรรยกาศในบ้านที่มันมีความสุข
ขอบคุณทุก ๆ คำแนะนำล่วงหน้าค่ะ
(ให้คิดข้อดีมีค่ะ มีเยอะ ช่วยทำงานบ้าน ช่วยดูแลหลาน
แต่หากมีเรื่องพี่ชายสามีหรือพี่สะใภ้เข้ามา คือ ตัดเรื่องหลาน เรื่องที่บ้านนี้หมดทุกอย่าง)