เราเป็นมาตั้งเเต่เด็กๆเลยค่ะตั้งเเต่จำความได้เลยก็คิดเรื่องนี้มาตลอดกลัวไปหมด เราปรึกษาเพื่อนทุกคนก็ตอบว่าตายก็คือตายตายคือดับสูญไม่มีวิญญาณหรือดวงจิตใดๆ มันก็ไม่เเปลกหรอกค่ะ ที่คนอื่นจะคิดงั้น เเต่เราไม่เหมือนคนอื่นนี่สิเราไม่ได้คิดเเบบนั้น ด้วยความที่เรามีเซ้นส์สัมผัสส่วนนึงเราเลยรู้ว่ามีสิมีทุกๆอย่างสวรรค์หรือนรก ดวงจิตวิญญาณต่างๆ เพราะเเบบนี้เลยกลัว กลัวว่าตัวเองทำอะไรบาปไปบ้างกลัวว่าตายไปจะเหงามั้ยจะโดดเดี่ยวรึเปล่า กลัวว่าชาติหน้าจะไม่ได้เกิดมาเป็นลูกพ่อเเม่ไม่ได้เกิดมาเป็นหลายปู่ย่ากลัวทุกๆอย่างเลยค่ะ กลัวว่าตัวเองจะต้องทุกข์ทรมารในยมโลก พอนอนคิดเเบบนี้ทุกคืนเราก็อยากจะร้องไห้ออกมา บางทีก็ปลอบใจตัวเองว่าไม่เป็นไรนะ ไม่เหงาหรอกยังไงบรรพบุรุษก็ต้องมารับเเน่ๆ ถึงปลอบไปก็เท่านั้นความกลัวก็ไม่หายไปเลยค่ะ เราควรไปหาหมอจิตเวชรึป่าวคะวิตกมากเลย พยายามทำบุญให้ตัวเองโล่งใจมากขึ้นพยายามปล่อยวาง เเต่เราตั้งกระทู้นี้มาเพราะเเค่สงสัยน่ะค่ะว่ามีใคร เป็นเเบบเราบ้างมั้ยหรือมีเเค่เราที่เป็นเเบบนี้คนเดียวTT