คืองี้ค่ะ เรากะเเฟนคบกันมา 1ปีครึ่งกว่า ๆ เขาทำงาน อายุ 24ละ เราเรียนอยู่ปี 3 อายุจะ22ละ เราอยู่หอด้วยกัน เขาจ่ายค่าน้ำ(เฉพาะเขา) ค่าตู้เย็น เช่า(เดือน 200) ค่าไฟหารครึ่ง รวม ๆ เดือนหนึ่งไม่ถึง 1000บาท ส่วนค่าเช่าหอ+ค่าไฟ(ที่หารครึ่ง)+ค่าน้ำ(เฉพาะเรา) บ้านของเราจ่ายให้เรา แต่ก่อนเขาจะมาอยู่หอกับเรา เขาเคยมีหอเราไปอยู่กับเขาพักหนึ่ง เราช่วยออกค่าหอ 1000-2000บาท ประมาณ 3 เดือนกว่า ๆ ค่าหอเขา เดือนละประมาณ 3500 ไม่รวมน้ำไฟ พอมาอยู่ที่หอเรา เขาทำงานใกล้ ๆ หอ เลิกงาน 1-2ทุ่ม ทุกวัน เราเป็นคนไปซื้อกับข้าวมาไว้ให้ บางวันเลิกเช้า ก็ไปด้วยกัน แต่เขาจะว่าให้เราว่า ทำไมไม่ไปซื้อ ขี้เกียจ เหนื่อยจากงาน ให้เราไปซื้อกับเพื่อนเรา บ่อยครั้งมาก พอถึงเวลากินข้าว เขานำจาน มาใส่ พอกินเสร็จ เราเคลียร์เศษอาหาร เขามีหน้าที่ล้างจาน เก็บโต๊ะ บางครั้งเราเก็บ บางครั้งเขาเก็บ แต่ทุกวันนี้เขาว่าเราเห็นแก่ตัว ที่เราไม่เก็บโต๊ะ  เราซัก กางเกงใส เสื้อใส ชุดทำงาน เสื้อผ้า ซักแล้วตากเอง เก็บเอง อาทิตย์ละไม่ต่ำกว่า 2 ถัง เก็บห้อง ถูห้อง ล้างห้องน้ำ ให้เงินเขาไปทำงาน ในระหว่างเงินเดือนไม่ออก ให้เขายืมเงินซื้อของ จัดฟัน เงินกินข้าวทุกมื้อ เราออกก่อนตลอด เเล้วเขามีเงินค่อยคืน ครีม เซรั่ม แชมพู ครีมนวด เราออกเงินซื้อ เขาไม่ได้ออกเงิน ใช้ร่วมกับเราทุกอย่าง แต่เขาบอกเราเห็นแก่ตัว 
เราช่วยเขาแก้ F 1 วิชาที่ติดตอนเข้าเรียน เรียนสองสามรอบก็ F เราช่วยจนจบ 
เราเรียน มีการบ้าน งานวิจัย โครงงาน ต้องทำงานจนดึกดื่น เขาอาบน้ำ กินข้าวเสร็จจะนอน ปิดไฟใส่หน้าเรา ทั้ง ๆ ที่เราอยู่หน้าโน๊ตบุ๊ก เขาบอกเหนื่อย อยากนอน หลายครั้งที่เราต้องไปนอนห้องเพื่อน ไปทำงาน เพราะไม่สามารถนั่งพิมพ์งายในความมืดได้
เราถามหน่อยค่ะ ตรงไหนที่ว่าเราเห็นแก่ตัว ตรงที่ไม่เก็บโต๊ะที่ใช้กินข้าวหรอคะ ????
อดทนมาหลายครั้งมาก อยากหลุดพ้น เเต่เขาไม่ไปไหนสักที แรก ๆ เราสงสาร อยากซับพอร์ตเขา แต่ตอนนี้ เราสงสันกับความคิดเขา ว่าเราเห็นแก่ตัวยังไง