อีพี 13 
วิธีพิสูจน์ข้อความคาดการณ์ที่แก้ไม่ได้ของเรา



แฮงซอนกำลังเขียนรายการเครื่องเคียงประจำวันบนกระดานดำหน้าร้าน ใครคนหนึ่งจ้องมองมาจากในรถที่จอดอยู่ไกลๆ แต่ไม่ไกลเกินระยะการยิงลูกเหล็กในระยะหวังผลตายได้ แต่ก่อนที่ลูกเหล็กจะถูกดีดออกมา รถของแซมก็เคลื่อนช้าๆ เข้ามาจอดหน้าร้าน แซมเซฟแฮงซอนไว้ได้อีกครั้ง 

แซมลงจากรถเงียบๆ มาถึงก็แหย่คนรักด้วยการเอื้อมมือมาแตะไหล่ซ้ายของเธอ แฮงซอนหันซ้าย ว่างเปล่า แต่พอหันไปอีกฝั่ง แซมยืนยิ้มน่ารักอยู่ข้างเธอแล้ว แฮงซอนยิ้มดังๆ แล้วถามเขา . . ลมอะไรหอบคุณมาที่นี่เวลานี้คะ . . 

แซมซื้อขนมมาฝากแฮงซอนด้วยเหตุผล . . ผมผ่านไปเห็นคนต่อแถวยาว ก็คิดว่าน่าจะเป็นร้านเด็ด เลยซื้อมาให้เป็นของว่าง . . แฮงซอนก็ตอบให้แซมชื่นใจว่า . . อยากกินของหวานอยู่พอดีเลย ว้าว น่ากินมากเลย กลิ่นหอมมากเลยค่ะ . .

แซมยิ้มกว้าง แฮงซอนยิ้มหวาน เขาช่างเอาใจ เธอก็ไม่ปล่อยให้เขาเก้อ เกื้อหนุนกันอย่างน่าเอ็นดู ตกหลุมรักกันซ้ำแล้วซ้ำอีก



มือยิงลูกเหล็กในรถคันนั้น ที่แท้คือ ดงฮี คนใกล้ชิดของแซมนี่เอง สายตาที่จ้องมองไปทางแฮงซอนและแซมช่างน่ากลัว



.

ต่อในคอมเมนต์ค่ะ