เราแต่งงานกับคนใต้ อยู่ด้วยกันมา 3 ปี มีลูก 1 คน ตอนตกลงแต่งงานเคยมีปัญหากันแต่ก็ยอมฝ่าฟันกันมาถึงตอนนี้ แฟนเป็นทหารอยู่ไกลกัน ไม่ค่อยมีเวลาให้กัน เวลาเจอปัญหาที่ทำให้จิตใจเราย่ำแย่เราก็เครียร์ใจตัวเองคนเดียวตลอด จนลูกได้ 1 ปี 8 เดือน เราเริ่มทำงาน เราไม่มีเวลาให้ตัวเองให้สามีเลย เพราะเราทำงานกลับบ้านมาเลี้ยงลูกต่อ วันหยุดก็ช่วยครอบครัวขายของ เราเหนื่อยมากแต่ละวัน จนหลังๆเราไม่ค่อยโทรหาสามีไม่ค่อยตอบแชท (เพราะนิสัยส่วนตัวเวลาเราเหนื่อยหรือเครียดมากๆเราชอบอยู่คนเดียวเงียบๆ ชอบฟังเพลงดูตลกอะไรเรื่อยเปื่อย) แล้วแฟนเราเป็นคนชอบคิด มโนไปเอง คิดว่าเรามีคนอื่น ไม่ให้เวลาเราเป็นส่วนตัวบ้างเลย เราก็อยากกลับมาร่าเริงเพื่อนชวนไปเที่ยวงานวัด ทำบุญปิดทอง นั่งระบายสีตุ๊กตาตามงานวัด แฟนกลับด่าเราว่าไม่สมควรเป็นแม่คน ทั้งที่เราก่อนจะออกมาก็ป้อนข้าวลูก อาบน้ำให้ลูกเรียบร้อยก่อนออกจากบ้านทุกครั้ง ด่าเราเจ็บมากเราไม่อยากคุยด้วยเลยเงียบไปแต่แฟนกลับโทรมาหาคุยปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่ตอนนั้นใจเราเจ็บมากแต่ก็ทนเลยปล่อยผ่านไป วันต่อมาเราลงสตอรี่รูปดอกไม้พร้อมใส่ความหมายไปด้วย สามีเห็นกลับด่าเราทั้งชีวิตไม่มีอะไรดีเลยหรอ!! เราก็งงเขาคิดอะไร...(คือเราตามไม่ทันในสิ่งที่เขาคิด) เราพยายามไม่ตอบโต้เพราะเราเหนื่อย(ทำงานกับเลี้ยงลูกก็เหนื่อยพอทนแล้ว) วันหยุดก็ช่วยแม่ขายของ(แม่จะขายทุกวันอยู่แล้วแต่เราเริ่มทำงานแม่ต้องเลี้ยงลูกให้เลยต้องหยุดขาย ไว้ขายวันเสาร์อาทิตย์วันที่เราหยุดหรือถ้าของเหลือก็จะขายตอนเย็นบ้าง เราเลิกงานก็ต้องมาเลี้ยงลูกต่ออยู่แล้ว) พอวันหยุดที่ผ่านมาทำงานบ้านเอาท็อปเปอร์ไปซักเราเลยแวะตัดผม(เพราะอยากตัดนานแล้วแต่ไม่มีใครตัดให้ ปกติแม่จะตัดให้แต่แกต้องขายของไม่ว่างเลยต้องไปตัดร้าน) ไปตัดผมเราต้องรายงานแฟนด้วยนะเพราะกลัวมีปัญหาไปไหนทำอะไรไม่บอก 3 วันผ่านไป... เราลงสตอรี่รูปเล็บ(เพื่อนมาหาที่บ้านตอนเลิกงานมานั่งทำเล็บให้) เช้าวันต่อมาเพื่อนให้ลงรีวิวหาลูกค้าให้ สามีเห็นด่าว่าเราสารพัด ว่าโกหกไหนบอกตัดผมอย่างเดียวอย่างโน่นอย่างนี้ เป็นผู้หญิงที่เชื่อใจอะไรไม่ได้เลย...
>>> แค่นั้นเราไม่ทนอะไรอีกเลย ขอสามีอย่า เพราะเราดิ่งกับความรู้สึกที่เป็นอยู่ ความรู้สึกดีๆที่เคยมีให้มันหายไปหมดเลย ไม่มีความรักอะไรเหลือเลย พอเราจะอย่าจริงๆ กลับมาขอโอกาสในวันที่ความรู้สึกดีๆเราไม่มีแล้ว สามีบอกถ้าอย่ากันแล้วลูกจะอยู่ยังไงไม่มีพ่อ (แต่สำหรับเราเรื่องลูกเราปัญหา สามีไม่ส่งเสียไม่เป็นไรเราเลี้ยงเองได้) แต่สามีไม่ยอมอย่า เราบอกครอบครัวสามีว่ามีปัญหากันมาแบบนี้นะ ถ้าเกิดอย่ากันจริงๆ อย่างน้อยเขาจะได้รับรู้ วันต่อมาพ่อแม่สามีก็โทรหาสามีถามเป็นมายังไง แล้วสามีโทรมาบอกเราว่าแม่โทรมาแบบนี้นะ (จากที่เราฟังเหมือนพ่อแม่จะเข้าข้างลูกเขา คิดว่าเราเปลี่ยนไป คิดว่าเรามีคนอื่น) เจอแบบนี้จะทำยังไงต่อไปดีค่ะ ใจจริงอยากจบปัญหาตรงนี้คือการ อย่า (1.ความรู้สึกดีๆมันไม่มีให้สามีแล้ว 2.กังวลจะเกิดปัญหาเดิมๆขึ้นมาอีก)
แต่สามีไม่ยอมอย่าให้ ใครมีประสบการณืหรือมีความคิดที่ดี มีทางออกที่สบายใจช่วยแนะนำหน่อยค่ะ ว่าสิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้ควรทำยังไง..?

***ขอคนไม่ดราม่านะค่ะ เพราะตอนนี้สภาพจิตใจไม่ดีเหมือนก่อน (เคยเป็นคนจิตใจแข็งพอสมควรแต่ตอนนี้อ่อนไหวมาก) 
ขอบพระคุณล่วงหน้านะค่ะ