ปสก เราคบกับแฟนปัจจุบันปีเต็ม แฟนชวนมาอยู่บ้าน ซึ่งเราไม่เคยอยู่บ้านใครเลย อยู่บ้านตัวเองมาตลอด อึดอัดนิดหน่อย มาแรกๆเขากดดันเรามาก บ้านเขาขายของมีหน้าร้านในแอฟขายดีมาก แรกๆมาเรียยงานกับแม่เขา ก็ได้นะเพราะเราก็ทำงานบริการมาก่อนกับข้าวก็ทำเป็นนิดหน่อย อยู่เรื่อยๆอึดอัดมาก เขาบอกจะให้ขายกันเอง แล้วแยกกันขาย ให้เราขายที่หน้าร้านแกไปขายในบ้าน ก็แยกกันแล้วรู้สึกสบายใจมากกกกกก โล่งเลย ตอนที่เขาอยู่ก็เกร็งๆนะ เขาต้องการให้ตื่นเช้า ขยันๆๆๆๆขยันๆๆมาก ตื่นสายจะไปทันกินอะไร เคยคุยกันนะตอนดีกัน เขาบอกว่าเมียมันแต่ละคน ขี้เกียดมาก เอาเปรตเข้าบ้าน แต่ละคนเปรตทั้งนั้น เราไม่เข้าใจนะ เกาะกินหรอ หรือยังไง ฟังไปฟังมาคือเขาไม่ชอบเมียลูกเขาคนไหนเลย คนไหนก็อยู่ไม่ได้ ไปหมด เรามาลองคิดดูนะ ไม่ใช่เพราะคนนั้นนี่ขี้เกียดหรอก แต่เป็นเพราะมันอึดอัด ไม่ได้เป็นตัวเอง โดนบังคับ เข้ากันไม่ได้มากกว่า ถึงอยู่ไม่ได้ นี่เราอยู่มาปีนึงแล้ว อยู่แบบ ทน อดทนมากก ที่ทนได้เพราะลูกเขาดีนะ แต่ค่อนข้างเชื่อแม่มากๆ ยังไม่ละจากนมแม่เลยต้องพูดงี้แหละ เพราะแต่ละรอบที่เราไม่สบายใจเราอึดอัด เขาไม่เคยอยู่ข้างเราเลย บอกเราอคติใส่แม่เขาตลอด เขาตาบอดหรอ หรือหูหนวกหรอ ถึงไม่ได้ยินไม่ได้เห็นการกระทำที่แม่เขาแสดงใส่เรา เขาติ เขาบ่น เขายุ่งทุกๆเรื่องเลยก็ว่าได้ ไม่เคยให้ความเป็นส่วนตัว เรา27แล้ว ลูกเขา25 อยู่บ้านเดียวกัน แต่มันเป็นห้อง เขาทำแยกเป็นอีกบ้านนึงให้ ห้องนั้นเดินออกเองป้ดเองได้โดยไม่ต้องไปขึ้นบ้านฝั่งเขาเลย เราสบายใจมากก ที่เขาแยกให้แบบนี้ คือตอนที่ยังขึ้นบ้านเขาไปกินข้าวไปทำไรเราโคตรอึดอัด โดนยายเขาติติงสารพัด ไม่รู้นะผู้ดีมาจากไหน แต่เราก็เด็กรุ่นใหม่แล้วอะ ถ้าต้องมาฟังอะไรแบบนี้บ้าตายแน่ๆ ตัดมาตอนขายของกันเอง แยกกันขายไปแล้ว เขายังไม่เลิกที่จะวุ่นวาย วันนั้นเป็นวันหยุด เราขายของมาถึงวันหยุดแล้ว ก็อยากพักบ้าง ที่เขาขายก็ใกล้ๆกับห้องนอนเรา เขาก็ตะโดนมาบอก พวกไปขายของกันหรอ ตื่นป่านนี้จะเอาไรกิน ของจะขายตอนไหน( น้ำเสียงคนสั่ง น้ำเสียงคนตามจิก) แบบนั้นเลย เรารู้สึกไม่โอเคเลย ทำแบบนี้ทำไมอะ มันไม่เคยมีอะไรเป็นส่วนตัวเลย แย่มาก เราเป็นคนอ่อนไหวมากก ไวต่อความรู้สึก อะไรนิดหน่อยร้องไห้ จะกลับบ้านอยากกลับบ้านไม่ไหวแล้ว วันไหนตื่นสายก็แหกปากมาด่า วันไหนหยุดก็แหกปากมาว่าแขวะใส่ วนไปอยู่แบบนี้ จนเราไม่เคยคุยด้วย เราเกลียดคนแบบนี้มากๆ ค่าไฟเราช่วยจ่ายตลอด แต่มันไม่พอ บ้านเขาใหญ่ เขาเสียแพง เราก็ช่วยได้แค่นี้ เพราะเราไม่ได้ใช้เยอะ  ตื่นเช้าของเขาหมายถึง ตี2 3 งี้ โห่ ใครจะไหว ให้ลูกเขาตื่นคนเดียวเถอะ หลังๆเราไม่แคร์ ให้ลูกเขาตื่นทำเอง เพราะแยกร้านกันไปแล้ว ไม่เกี่ยวไรกัน แต่เขาไม่เคยคิดไรดีๆได้เลย โดนแขวะโดนว่าสารพัดนะ กับการที่มาที่นี้ 
  เราเริ่มท้อแล้ว คงใกล้ถึงเวลากลับบ้านแล้วสิ เพื่อนถาม แม่ถาม แกจะทนไปเพื่ออะไร จิตป่วยได้นะแบบนี้ เขาพูดกับใครนะว่าใครจะมาเป็นสะใภ้บ้านนี้ต้องขยันห้ามตื่นสาย ไม่แน่ใจเขาเลือกสะใภ้ให้ลูก หรือเลือกคนใช้เข้าบ้านค่ะ 
  ถามเรื่องเงินทอง เราไม่เคยมาเกาะลูกเขากินนะ เรามามีทองมีแหวน ตอนนี้หมดไปแล้วจ้าาา จนแม่ด่าว่าไปทำงานทำไมหมดตัวขนาดนี้ ถ้าบอกมาเกาะเถียงขาดใจ การที่พูดมาทั้งหมดว่าอยากได้แบบนั้นแบบนี้แล้วลูกแกยังไม่ได้ดีพอขนาดนั้น แกจะให้สัใภ้ดีกว่าลูกแกได้ยังไง ให้ผญ มาเลี้ยงลูกแกหรอ ฉันไม่เอาหรอก ฉันก็ทำได้เท่าที่ฉันไหว อยู่บ้านฉันไม่ได้ลำบากอะไร แต่ก็ไม่เข้าใจตัวเองนะว่าทนทำไม จนตอนนี้ก็ยังตัดสินใจไม่ได้ ว่าควรพอหรือยัง ควรกลับบ้านได้หรือยัง