ชีวิตที่อยากเลิกกับผัว เพราะอยากตีกับพ่อแม่ผัว เบื่อหน่าย และไม่อยากจะอดทนกับคนพวกนี้อีกแล้ว แยกอยู่ก็ไม่ยอม อยู่ด้วยก็บ่นๆๆๆ เรามีลูก 3คนตื่นตี5:30น.ทำกับข้าวให้เด็กๆห่อไป รร. เตรียมตัว เตรียมข้าวเช้า ส่งลูกขึ้นรถ นร. 6:40น. หลังส่งลูกเราถึงจะมาทำกับข้าวเช้าของผู้ใหญ่ บ่นว่าเราขี้เกรียจ ตื่นสาย เตรียมไม่ทันเขากิน แต่ลูกสาวเขาหรืออาของเด็กๆอายุ30ปี ตื่น6:30 อาบน้ำไปทำงาน บอกบูกตัวเองขยัน ออกจากบ้าน7โมงเช้าทุกวัน เราเปิดร้านขายของ ตอนนี้ลูกคนเล็ก 1.7ปี ไปร้านก็คือซนมาก เดินออกจากร้านไปเล่นของร้านข้างๆอีกอย่างร้านแคบ ไม่มีที่พอให้เลี้ยงลูก เราจ้างคนขาย 1คน แล้วเราอยู่บ้านเลี้ยงลูก แม่ผัวก็บอกว่าระวังเขาจะขโมยกินหมด ลูกก็ผอม ไม่ป้อนข้าวลูกเลยรึไง บ่นๆๆๆแบบนี้ทุกวันจนไม่อยากเอาลูกไปให้ย่าเขาเห็นเลย (ย่ากับปู่เลิกกัน อยู่คนละบ้าน ปู่อยู่กับเรา ย่าไปมีผัวใหม่แต่ร้านขายของอยู่ติดกัน) เมียใหม่ของพ่อผัวก็สุดแสนจะนางเอก ทำอะไรก็พูดแบบสะใภ้คงไม่ชอบเขา หลายไม่ชอบฉัน ลูกๆเธอไม่ชอบฉัน ดราม่าทุกเรื่อง ผัวก็พูดได้แค่ช่างเขา ทนเอา ไม่ต้องไปยุ่ง กูเนี่ยยยย ไม่ได้ไปยุ่ง พ่อแม่อ่ะยุ่งกับกูตลอดเวลาเลย เงินก็หาใครหามันมาตั้งเป็น10ปีแล้ว เราเป็นคนซื้อให้กิน จ่ายค่าน้ำ ค่าไฟ ข้าวสาร กับข้าว เเฟ๊บ สบู่ ทุกๆอย่างเราซื้อหมด ผิดอย่างเดียวคืออยู่บ้านของเขา ซึ่งบ้านเขา เราก็เป็นคนตีฝ้า ทาสี เปลี่ยนหน้าต่าง เราอดทนมาจนตอนนี้ อยากตีกับเขามากๆ ยิ่งอดทนยิ่งเกลียด พอเราเวียบไม่ยุ่งไม่คุยก็เอาเราไปโพทนาว่าเราใจดำ พูดไม่ได้พูดก็โกรธ พอเราพูดกับเขา เขาก็เอาเราไปพูดอีกว่าเรา เเกล้งพูดดีทั้งๆที่เราเกลียดเขา โอ้มายก๊อตมากๆ มากๆจริงๆ ที่เรามาตั้งกระทู้ เพราะเราอยากได้ความคิดแบบอื่นที่นอกเหนือจากอารมณ์ของเรา ที่เราอยากจะปะทะกับเขาแล้ว คิดว่าถ้าทนไม่ไหวจะเลิกกับผัวแล้วจะถอนหงอกให้หมดเลย มันเบื่อ เบื่อจนไม่อยากจะได้ยินเสียง