เป็นแค่เรื่องที่อยามาละบายกับคนที่ไม่รู้จัก เป็นเรื่องที่ไม่รู้จะปรึกษาใคร ไม่กล้าปรึกษาใคร แต่อยากมาเล่าให้คนที่เราไม่รู้จักฟัง 
 เราเกิดมาในครอบครัวที่แม่แต่งงานใหม่ตั้งแต่เราเกิด และไม่เคยเห็นพ่อตั้งแต่นั้นมาเลย และแม่ก็มีน้องกับพ่อคนใหม่ ช่วงแรกๆๆ8-9ปีแรก ก็ดี ครอบครัวมีความสุขดี ถึงจะทะเลาะกันบ้าง แต่พอโควิทมาด้วยความที่แม่เราทำงานเกี่ยวกับการเร่ขายของ จึงไม่มีงานทำตั้งแต่นั้นมาครอบครัวก็มีปัญหา 
ลืมบอกไปว่าเราอาศัยอยู่กับยายกับน้องและลุงอีกคนที่สติไม่ค่อยดี แม่และพ่อใหม่ไปทำงานต่างจังหวัด จึงไม่ค่อยสนิทกับพ่อแม่  ตั้งแต่โควิทมา พ่อแม่ก็ไม่มีงานทำ จึงได้มาตัดยาง เพราะครอบครัวเราก็ไม่ได้ร่ำรวยมาก เป็นเกษตรกรอยู่แล้ว  ตั้งแต่นั้นมาก็มีปัญหาอยู่มาก ทั้งเอาบ้านไปกู้เงิน ขายรถ ทิ้ง  เรียกได้ว่าเป็นช่วงที่มีปัญหาอย่างมากและอีก และมีปากเสียงกันมากขึ้น จนตอนนี้ก็ตัดสินใจเลิกกัน แต่แม่ก็ไม่ไปทำงาน  ซึ่งรายได้หลักก็มาจากแม่ จึงไม่มีเงินใช้ แต่ที่ดีมีข้าวกินเพราะครอบครัวทำนา แม่เอาแต่เมาเหล้ากินแต่เหล้า ไม่หางานทำ  ซึ่งทั้งน้องและเราก็ยังเรียนอยู่ และตอนนี้เราก็กำลังจะจบมา.3 
ที่จริงเราก็อยากเรียนต่อเพราะเราก็เรียนเก่งอยู่ระดับหนึ่งแต่ติดที่ครอบครัวไม่สนับสนุนทั้งแม่ที่ไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร ทั้งยายที่แก่มากแล้ว อยากกออกมาหางานทำ แต่อายุยังไม่ถึง18 หางานยาก จะหางานแถวบ้านก็ยากเพราะอยู่ชนบท พี่น้องญาติก็ไม่ค่อยมี และไม่ค่อยได้สนิทกับใครเลยแถวบ้าน เพราะตลอดมาไม่ค่อยได้ไปยุ่งกับใคร ลุงที่อยู่ด้วยก็สติไม่ค่อยดี เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย แม่ก็ยังมาเมาเหล้า เมายาอีก เอาตรงๆๆก็สงสารยายยนะ น้องด้วยด้วยความที่พ่อของน้องนั้นก็ขี้เมาด้วย พอเลิดกันน้องก็เลือกไม่ได้ที่จะไปอยู่กับใครและยังเด็กด้วยทำใจยังไม่ได้ จะไปอยู่กับพ่อก็ไม่สนิทกับทางนั้น พอมาอยู่กับแม่แม่ก็ไลน้อง แต่ยายก็ยังสงสารเลยรับเลี้ยง แต่ก็นั่นแหละขาดหัวหน้าครอบครัวไป รายได้ก็ขาดไป 
ชีวิตปัจจุบันนี้เลยยากลำบากกว่าเดิม  เราก็อยากช่วยแต่ก็ไม่รู้จะช่วยยังไงง อยากออกมาหางานทำก็ไม่มี อยากไปทำงานไกลก็ห่วงยาย ไม่รู้จะเอายังไงดีกับชีวิตตอนนี้ จะตัดสินใจยังไงดีเพราะเป็นช่วงที่หัวเลี้ยวหัวต่อ 
ทั้งหมดที่เล่าไปนั้นก็แค่อยากเล่าให้ใครฟัง ปกติก็เป็นคนที่อารมณ์ดีตลกจึงไม่มีใครรู้ว่าเรามีเรื่องในใจไม่กล้าเล่าให้ใครฟังมันอึกอัดมากเราแค่อยากมาระบายให้ซักคนฟังไม่ได้มีเจตนาอย่างอื่นเลย