มีใครเป็นเหมือนเราบ้างไหมคะ ปีนี้พึ่งอายุ 20 รู้สึกว่าตัวเองโดดเดียว ต้องรีบเป็นผู้ใหญ่ให้เร็วที่สุด ไม่ค่อยมีเพื่อน
ชีวิตตอนม.5 ม.6 เรียนออนไลน์ตลอดทั้งปี ไม่ได้เจอเพื่อน ไม่ได้ใช้ชีวิต พอจบมา ก็ต่างแยกย้ายไปเรียนมหาวิทยาลัย เพื่อนที่จะเหมือนสนิทกัน แต่ก็ไม่ได้สนิทกันมากเหมือนอย่างที่เราคิด เพราะเขาก็มีเพื่อนสนิทของเขาอยู่แล้ว เราเองตอนนี้ก็ดรอปเรียนมหาวิทยาลัยค่ะ เพราะสอบไม่ติด ตอนแรกเรียนที่รามค่ะ แต่เราก็ไม่ได้ชอบที่นั่นจริงๆ  ตั้งใจไว้ว่าจะสอบเข้านิเทศในปีหน้าที่จะถึงนี้อีก ตอนนี้เราก็ทำงานอยู่ในร้านอาหารค่ะ  

เหมือนตอนม.ปลาย เราก็ใช้ชีวิตในรั้วโรงเรียน ตั้งใจเรียน ให้ได้คะแนนดีๆตามเด็กทั่วไป ไม่ได้เข้าร่วมกิจกรรมอะไรเลยค่ะ ไม่ทำทำงานพิเศษ  พอมาทำงานแล้วรู้สึกเหนื่อยมาก เหนื่อยกับความกดดัน เป็นคนกลัวคน ไม่กล้าสู้คน ขี้กลัว ไม่มีความมั่นใจในตัวเองแต่ด้วยอายุที่เข้า20 แล้ว มันบีบให้เราต้องรีบเข้มแข็งมากขึ้น จะปรึกษาใครก็ไม่ได้ เพื่อนก็แยกย้ายไปแล้ว เรารู้สึกตัวคนเดียวมากๆเลยค่ะ ตอนนี้รู้สึกสับสน งง ว่าจะต้องใช้ชีวิตยังไงให้มีความสุขในแต่ละวัน ควรทำอะไรดีในช่วงวัยนี้? ถ้าเรียนจบแล้วเราจะมีงานทำไหม? คำถามมันรุมเข้ามาในหัวกับความไม่แน่นอนในชีวิตอะค่ะ ตอนนี้อาศัยอยู่กับแม่ค่ะ แต่แม่เขาก็ป่วยเป็นโรคซึมเศร้า
เราเองก็ไม่สามารถปรึกษากับเขาได้ 

เราอยากถามกับผู้ใหญ่ทุกคนค่ะว่าช่วงวัยนี้เราควรคำนึงอะไรเป็นสิ่งสำคัญเหรอคะ แล้วเราควรทำอะไร ไม่ให้เรามานั่งรู้สึกเสียดายทีหลังไหมคะ
เรื่องความรัก การงาน การเรียน อนาคต